والیبال را نقد کنیم، تخریب نکنیم

چه جمله حرص‌درآری است این «باخت چیزی از ارزش‌های ما کم نمی‌کند!»؛ چقدر ناسزای نهفته در زوایای آشکار و پنهان خود دارد. آدم دلش می‌خواهد با مشت از پای تلویزیون توی دهان گوینده‌اش بکوبد و بپرسد اگر این شکست چیزی از ارزش‌های ما کم نمی‌کند، اصلاً چرا مسابقه می‌دهیم و چرا خودمان را برای بردن خسته می‌کنیم؟!

نه، با خودمان روراست باشیم. این باخت خیلی هم از ارزش‌های والیبال ما کم می‌کند. والیبال ما که در موقعیت ممتاز جهانی بود و با برزیل، روسیه، آمریکا، ایتالیا، لهستان و... سر به سر می‌گذاشت را از قله افتخار پایین می‌کشد و کنار تیم‌های درجه دوم قرار می‌دهد اما منصفانه نیست اگر با این باخت تمام پیشرفت‌های چند سال اخیر را نادیده بگیریم. حقیقت این است که والیبال ما با موفقیت‌هایش از زمان ولاسکو، توقع ما را بالا برده است وگرنه ما همان تیمی هستیم که یک ست بردن کره و ژاپن برای‌مان آرزو بود.

نمی‌گوییم کم‌توقع باشیم، نمی‌گوییم پیشرفت نکنیم، نمی‌گوییم با باختن کنار بیاییم، نمی‌گوییم ایرادهای تیم ملی والیبال را نبینیم اما با یک باخت زیر همه چیز نزنیم... والیبال را مثل یک شکست خورده نقد کنیم اما مثل یک ناکام مطلق تخریب نکنیم. به این تیم، افتخارآفرینی‌هایش و غرورآفرینی‌هایش باز هم نیاز داریم.

^{* این یادداشت در سرمقاله دوشنبه ۲۹ خرداد روزنامه خبرورزشی چاپ شده است.}