۰ نفر
۲۳ خرداد ۱۳۸۹ - ۱۲:۱۳

مسعود درخشان

محرمانه تلقی کردن فرمول فروش نفت یا اطلاعات قرارداد‌های نفتی به معنای محروم کردن کشور از دانش موجود در فضای کارشناسی و دانشگاهی است. این وضعیت با اهداف کلان کشور و راهبرد‌هایی نظیر پیوند صنعت با دانشگاه، مدیریت مبتنی بر دانایی و مدیریت مبتنی بر دانش منافات دارد.

این اصل درباره تمامی اطلاعات مربوط به قرارداد‌های نفتی، فرمول‌های مربوط به فروش نفت خام، اطلاعات مربوط به حجم ذخایر بافی مانده نفت خام و یا گاز طبیعی صادق است.

بدون اطلاعات پیش گفته، نمی‌توان محاسبه کرد که تا چند سال دیگر می‌توان روی درآمد‌های ارزی حاصل از صدور نفت خام حساب باز کرد؛ چنان‌‌که مطالعاتی که اینجانب در خدمت برخی از دوستان انجام داده‌ام، نشان می‌دهد که در سال 1404 یعنی افق چشم‌انداز بیست ساله، خالص درآمد حاصل از صدور نفت خام به صفر میل پیدا می کند؛ یعنی اندک صادراتی وجود خواهند داشت؛ اما اگر واردات فرآورده را درنظر بگیریم، ارز چندانی برای تأمین بودجه کشور و یا اجرای برنامه‌های عمرانی از محل صدور نفت خام در دسترس نخواهد بود.

این برآورد بر اساس سناریویی خوش‌بینانه با فرض تحقق تمامی برنامه‌های پیش‌بینی شده توسعه میادین نفتی و حفر چاه‌های برنامه‌ریزی شده انجام گرفته است.

سرمایه‌گذاری بالای مورد نیاز برای توسعه مخازن و کاهش قیمت نفت،  تحقق فرض پیش گفته را با تردید‌هایی جدی مواجه کرده است. بر این اساس در صورت عدم اجرای برنامه های توسعه و حفر چاه‌های جدید، بر اساس ادامه وضع موجود، امکان به صفر میل پیدا کردن درآمد حاصل از صادرات در 8 سال آینده نیز وجود دارد.

البته  اجرای برنامه های ازدیاد برداشت می‌تواند کلیه محاسبات پیش بینی شده را با تحول مواجه کند و دستاورد های بی‌نظیری را برای اقتصاد کشور به دنبال داشته باشد.

تحلیل‌های پیش‌گفته نشان می‌دهد که کشور ما در شرایط کنونی بیش از هر زمان دیگری نیازمند بحث‌های کارشناسی مبتنی بر آمار و اطلاعات دقیق است؛ چرا که فرصت برای چند اشتباه دیگر اصلاً وجود ندارد و از این منظر می‌توان شفافیت اطلاعات را تضمین‌کننده امنیت ملی دانست.

*دارای دکترای اقتصاد از انگلیس

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 68629

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
7 + 2 =