سریع‌ترین پسر ایران از رویاهایش می‌گوید

مهری رنجبر - فاطمه پاقلعه نژاد:حسن تفتیان؛در ایران هنوز کسی نتوانسته مثل او در ماده 100 متر بدود.او رکوردار است و همه تلاشش را کرده تا در هر مسابقه ای که شرکت می کند بهترین باشد.به همین دلیل هم بود که توانست در پانزدهمین دوره مسابقات دوومیدانی قهرمانی جهان، برای اولین بار در تاریخ ایران، به مرحله نیمه‌نهایی راه پیدا کند. تفتیان در المپیک هم در  دور مقدماتی ۱۰۰ متر با ثبت زمان ۱۰/۱۷ در گروه خود سوم شد و به‌عنوان بهترین‌های رده سوم در گروه‌های هشت‌گانه برای اولین بار در تاریخ ایران به نیمه‌نهایی المپیک صعود کرد.همه این افتخارات است که باعث شده تا او حسن تفتیان باشد.او سریعترین پسر دوومیدانی ایران است و رویاهای زیادی در سر دارد.رویاهایی که اگر به حقیقت بپیوندد می تواند تاریخ این رشته ورزشی را تکان دهد.

بله. تنیس را خیلی دوست دارم و آن را دنبال می کنم. خودم خیلی دوست دارم تنیسور شوم ولی نه الان که دو و میدانی کار می کنم. کلا ورزشهایی مثل تنیس و بسکتبال را بعد از دو و میدانی خیلی دوست دارم. در دنیا این ورزش ها خیلی پرطرفدار هستند. بسکتبال ان بی ای الان مهمترین لیگ ورزشی دنیاست. وقتی یک مسابقه تنیس مثلا رولن گاروس در پاریس برگزار می شود کل فرانسه آن یکی دو هفته تنیس می شود. من هم خیلی دوست دارم این دو رشته را دنبال کنم. به فوتبال خیلی علاقه ندارم.

کورت های رولن گاروس را از نزدیک دیدم ولی همزمان نشد که مسابقاتش را هم ببینم. معمولا ما یا مسابقه ای می رویم که خیلی تایم برای کارهای متفرقه نداریم یا اردویی می رویم که اردوهایمان هم با این ایونت ها مصادف نشده است.

جوکوویچ را دوست ندارم، فدرر و نادال را خیلی دوست دارم.

از نزدیک دیدن آنها کاری ندارد. من اگر در زمان رولن گاروس پاریس بودم می توانستم ببینم.

من بلیت وی آی پی دارم.

متاسفانه در ایران خیلی تنیس حرفه ای نیست. اگر بخواهی در تنیس حرفه ای شوی باید در خارج از کشور تمرین کنی مثل دو و میدانی.

آره دیر است ولی شاید برای دل خودم بروم تمرین کنم. مربی ام هفته ای دوبار تنیس بازی می کند و قبلا هم بدنساز تنیسورهای حرفه ای بوده وقتی گفتم تنیس بازی می کنم گفت نکند یک تنیسور جدید داره از ایران میاد!

خیلی جایزه دارد. جایزه های آنهایی که در رنک صدتای دنیا هستند خیلی بالاست. البته یک سری هزینه هم دارد.

هستم ولی هیچ درآمدی ندارم.

*اشکال کار کجاست؟
در دو و میدانی دنیا اسپانسرها نقش خیلی تعیین کننده ای دارند. چون در خیلی از کشورها ورزش دو و میدانی خیلی شناخته شده است ولی در ایران دو و میدانی خیلی شناخته شده نیست و ورزشکارهایش آن معروفیت و محبوبیت را ندارند، اسپانسرها خیلی رغبت نمی کنند که برای سرمایه گذاری بیایند. در دنیا یوسین بولت 8اسپانسر رسمی دارد. جاستین گاتلین یا دونده کانادایی همه اسپانسرهای رسمی دارند با قراردادهای خوب.
*به نظر می رسد تو هم خیلی خودت را خوب عرضه نکردی. اینکه الان در ده تای اول دنیا هستی و اسپانسر نداری یعنی کارهایی که باید برای پیدا کردن اسپانسر می کردی را انجام ندادی. مثلا حضور در تورهای جهانی و...
اینکه من این کارها را نکردم خیلی هم ربطی به خودم ندارد. من امسال مسابقات زیادی دعوت شدم. دعوتنامه ام را در اردیبهشت ماه به فدراسیون دادم برای دریافت ویزا، تازه آخر شهریور آن هم با پیگیری های خودم از سفارت ویزایم را گرفتم. این مدت ویزا نداشتم که بخواهم مسابقات شرکت کنم. این هم به خاطر تعلل فدراسیون بود وگرنه من مسابقات زیادی دعوت شدم حتی در مسابقات موناکو که بولت هم بود و خیلی ها آرزویشان بود که در این مسابقه باشند من دعوت شدم ولی متاسفانه امکان حضورش را نداشتم.
*احتمالا یک بخشی هم به خاطر کم کاری خودت است همه اش هم به فدراسیون برنمی گردد.
من از نظر دعوت شدن مشکلی ندارم. مشکل اصلی ام ویزا بود.
*وقتی کاملا پیگیر باشی نباید 6ماه طول بکشد.
یک سری کارها وظیفه من نیست که به دنبالش بروم. ویزا گرفتن، فدراسیون مسوول تشریفات و مسوول بازی های ملی دارد آنها باید پیگیر باشند.
*رسما به عنوان بازیکن تیم ملی می خواستی شرکت کنی؟
بله. ما در همه مسابقات بین المللی باید حتما به اسم کشورمان شرکت کنیم.
*به نظر می رسد 6ماهی دیر شروع کردی برای پیگیری این کارها.
بله. یک تجربه بد بود.
*اینکه خودت را در ده تای اول رساندی چون دو سه نفر مثل یوسین بولت خارج شدند فرصت خوبی بوده که از آن استفاده نکردی. شاید سال بعد این فرصت نباشد. رکورد تو همچنان بالای ده است؟
من رکورد 60 مترم در 10 نفر اول دنیا بود صد متر نبود.
*صد متر چه رکوردی داری؟
در رنکینگ نبودم. امسال چون نتوانستم مسابقه خوبی شرکت کنم رکورد صدم پایین نیامد. همان 10:24 هستم.
*اگر در صد متر بخواهی در ده تا باشی باید رکوردت چند باشد؟
زیر 10:10
*رکورد جهانی چند است؟
نه و هشتاد و خرده ای. مسابقات جهانی 9:96 مدال گرفت.
*از 10:24 تا 9:80 فاصله خیلی زیادی است. چقدر زمان لازم داری تا این فاصله را پر کنی؟
رکورد واقعی من 10:24 نیست. اگر بخواهیم بهترین عملکرد امسالم در 60 متر را در نظر بگیریم، 100 متر هم همان حدود 10 ثانیه می دوم. اینکه زیر 10 ثانیه بخواهی بدوی یک مرز است که باید آنقدر در حدود آن بدوی و مسابقات خوب شرکت کنی تا بتوانی در یکی از این مسابقات که بهترین شرایط خودت و بهترین شرایط جوی مسابقات باشد رکوردت بیاید زیر ده. شرایط آب و هوایی، رقبای خوب، قبل مسابقه به موقع رسیدن و ....
*همچنان اشکال کار بچه های ما در استارت است؟
استارت هم یک قسمت کار است ما در همه قسمت ها کار می کنیم.
*نقطه ضعف خودت الان در کدام قسمت است؟
هم می شود گفت تکنیکم مشکل دارد، در همه نقاط صد متر که استارت هم یک بخشش است. هم تمرینات قدرتی و بدنسازی ام ایراد دارد که باید قدرتم بیشتر شود هم حجم تمرینم باید بیشتر شود. مثلا من اگر بخواهم سال بعد هم در صد متر شرکت کنم هم 200 متر باید تمریناتم خیلی بیشتر شود.
*تمریناتت را بیشتر می کنی؟
حتما.
*مربی خوب داری؟
مربی ام خیلی خوب است.
*به نظر می رسد اشکال کار بچه های سرعتی ما در این است که مربی بدنسازی تخصصی دو و میدانی ندارند.
باید طوری باشد که عضله سازی ما با سرعت همراه باشد.
*الان چه می کنی برای اینکه آن اتفاق خوب بیفتد و صدمتر را به ده ثانیه برسانی؟
24ساعت شبانه روز دارم به این فکر می کنم.
*برایش چه می کنی؟
من ایمان دارم به این که می توانم این کار را انجام بدهم. برای اینکه شما بخواهی یک کاری را انجام بدهی یکسری پیش نیازها لازم است.
*این پیش نیازها که می گویی الان نیست...
اگر نباشد نمی شود. من تنها خودم هیچ کاری نمی توانم انجام بدهم. حتی استعداد بولت را هم که داشته باشی تنها نمی توانی هیچ کاری انجام بدهی. مسابقات که استانی که نمی خواهی شرکت کنی که بگویی تنها تمرین کنم برنده هم باشم. همه رقبای من الان مربی آمریکایی دارند، رقبای آسیایی ام در آمریکا تمرین می کنند. بهترین شرایط و امکاناتی که در دنیا حتی هست آنها دارند. قبل از مسابقات عشق آباد ورزشکار عربستانی با من صحبت می کرد می گفت من در یک کمپی تمرین می کنم که تایسون گای و آلکسون فلیکس دو دونده مطرح سرعت دنیا در آن تمرین می کنند. از همان امکانات اینها هم بهره مند می شود. اینطور نیست که من بگویم می شود تنها تمرین کرد و زیر 10 ثانیه دوید. چنین چیزی امکان پذیر نمی شود. اگر حمایت شود، نه حمایتی مثل یک تیم فوتبال، ولی آن چیزی که رقبای من دارند من هم داشته باشم، من هم می توانم نتیجه بگیرم. چیز زیادی هم نیست، من اردو می خواهم، پیش مربی ام باشم، تمرین کنم، ماساژور می خواهم و مسابقاتی که باید را شرکت کنم مطمئنا می شود.

*همین مربی ای که الان داری مربی ای هست که تو را به هدفت برساند؟
من صددرصد به او ایمان دارم و او هم خودش را ثابت کرده هم قبل از من هم با من. پیش از من رکوردار اروپا شاگردش بوده که 9:86 دویده، چند شاگرد دیگر هم داشته که همه مدعی بودند. با من هم که هم رکورد 200 متر را امسال زدم هم 60 متر را. به نظر خودم پیشرفت کردم با اینکه مدت کمی بود که با هم کار می کردیم و بیشتر داشتم یاد می گرفتم ولی باز هم رکوردهایم خوب بود و هم من و هم فدراسیون مربی را کاملا توجیه کردیم که هدف ما بازی های آسیایی سال آینده است. برای مدت طولانی برنامه ریزی کرد و برنامه اش را در فدراسیون به آقای کیهانی داد، اردوهایی که نیاز داشت و مسابقاتی که لازم بود من شرکت کنم، کل کارهایی که تا سال آینده باید انجام بدهیم را اعلام کرد، دیگر بقیه اش به فدراسیون بستگی دارد.
*هدفتان چیست؟
رفتن روی سکو در مسابقات آسیایی.
*طلا که احتمالا سخت خواهد بود؟
مدال گرفتن کلا سخت است ولی من فکر می کنم همه ما در یک رنج رکوردی هستیم و احتمالش هست هر کس آنجا ذهن قوی تری داشته باشد و مسیر بهتری را پشت سر گذاشته باشد آنجا بتواند اول شود. این شانس حتی برای طلا در هر دو رشته صد متر و دویست متر وجود دارد. من خیلی تمرکزم را گذاشتم که در هر دو رشته باشم و حتی اگر تیم ایران 4*100 متر داشته باشد افتخار می کنم که در تیم ملی و کنار دوستانم بدوم و با هم بتوانیم یک مدال بگیریم.
*فکر می کنی برنامه ات چقدر هزینه خواهد داشت؟
برآورد هزینه اش را نمی دانم.
*تو اگر به دایموند لیگ می رفتی در شرایط مسابقه بیشتر قرار می گرفتی و اگر مدال می گرفتی شرایطت بهتر می شد و جایزه نقدی هم می بردی. ولی در شما این انگیزه دیده نمی شود که به این مسابقات بروی. به نظر می رسد سقف آرزوهای دونده های سرعتی ما فقط آسیا است.
حرفتان را قبول دارم. اگر کسی در این فیلم نقش اول باشد خود ورزشکار است. همه امکانات هم که باشد ولی خود ورزشکار نخواهد نمی شود. من خودم باید تمرینات سخت را انجام بدهم، خودم باید اردوهای سخت را بروم، دوری از خانواده، تمرینات و ... همه اش سخت است. مطمئنا در درجه اول خود ورزشکار باید بخواهد. من مطئن هستم که هم من می خواهم هم مربی ام می خواهد که به هدف مشترک هر دومان که مطمئنا بازی های آسیایی و رکورد خوب و پس از آن المپیک بعدی است برسیم.
*الان چند سالت است؟
24سال.
*برای المپیک بعدی که سن خوبی هم هستی ولی به نظر می رسد تنها المپیکی است که می توانی شرکت کنی. المپیک بعدی سنت بالاتر می رود.
اینطور اگر حساب کنی خیلی بدبینانه است. جاستین گاتلین در 37 سالگی بولت را می گیرد.
*بولت در آن مسابقه خیلی بد بود.
به هر حال گاتلین قهرمان جهان شد.
*کسی فکر نمی کرد در آن مسابقه بولت آنقدر بد باشد.
به هر حال سال قبلش هم گاتلین رکورد خودش را زد. اینطور نیست که بگوییم تا 30 سالگی می توانی ورزش حرفه ای کنی. همه چیز به سبک زندگی شما بستگی دارد. اگر خوب زندگی کنی، منظم زندگی کنی مطمئنا می توانی.
*فعلا که هدف گذاریت باید برای همین باشد.
هدفگذاریم قطعا برای این است ولی خب اینطور نیست که بگوییم بعدی را هم نمی توانم. تازه 31 ساله می شوم.
*فکر می کنی همچنان در ایران بی رقیب باشی؟
امیدوارم که نباشم. من بخشی از این پیشرفت سریعی که داشتم به خاطر وجود رضا بود.
*بخشی از اینکه رکوردهای رضا بهتر شد هم به این دلیل بود که تو آمدی.
به هر حال هر دو به هم کمک کردیم.
*بالاخره نگفتی برای این هدف خودت چقدر تلاش می کنی؟ این خواستن را داری که برایش بجنگی؟
اگر نبود الان اینجا نبودم.

256 41