ولی بیماران احساس کردند که او از بدن آنان سوء استفاده می کند و در لمس اندام های آنان جهت تشخیص، به دنبال اهدافی فراتر از وظایف حرفه ای اش است. او از موقعیت شغلی سوء استفاده کرده است و این از نظر جامعه قابل گذشت نیست.
در کشورهای توسعه یافته خیانت به اعتماد مردم جرمی بس سنگین است. اینکه یک استاد دانشگاه، معلم، مربی ورزشی، پزشک و یا یک کشیش باشید و به اقتضای شغل تان روزانه با زنان یا کودکان بسیاری سر و کار داشته باشید و بنا به همین موقعیت و فرصت موجود، به اعتماد عمومی ضربه بزنید نابخشودنی است.
صدمه زدن به اعتماد عمومی، ایجاد هراس جمعی، صدمه به شأن و منزلت یک شغل، ایجاد بدبینی به کارآمدی سازمان های رسمی از جمله پیامدهایی هستند که سوء استفاده یک فرد از موقعیت شغلی اش می تواند به بار آورد. به همین دلیل است که در کشورهای پیشرفته، سیستم قضایی جامعه در خصوص چنین مسائلی با کسی شوخی ندارد. شاید اگر این مرد در گوشه ای از یک پارک خلوت از کسی سوء استفاده جنسی می کرد با واکنشی چنین گسترده مواجه نمی شد. مسأله آن است که او از موقعیت شغلی اش سوء استفاده کرده و امانتدار شایسته ای برای اعتماد عمومی نبوده است.
این پزشک علیرغم ابراز شرم و اندوه فراوان از اعمال خود در دادگاه، به 175 سال زندان محکوم شد. چند نفر از مقامات ورزشی و دانشگاهی مرتبط با مسأله نیز با دیدن حزن، اندوه، اشک ها و حرف های شاکیان در دادگاه، احساس شرم کردند و استعفاء دادند.
در کشورهای توسعه یافته با چنین سازوکارهایی اعتماد عمومی حفظ می شود و نگاه مثبت جامعه به سیستم قضائی پایدار می ماند. در کشورهای توسعه یافته چیزی به نام « احساس شرم» ؛ چه در بین مجرمان و چه در بین مسئولان، هنوز زنده است و این رمز بقای آنهاست.
نظر شما