مارادونا: وو ووزلا همان زنبور عسل است!

علیرضا خلیفه / جام نوزدهم در سرزمین رنگین کمان‌ها حال و هوای خاص خودش را داشت و با وجود همه مشکلات اعم فقر، ناامنی و سردی هوا، اما مردم جهان توانستند در قاره سیاه و در جام جهانی 2010 روزهای تازه‌ای را تجربه کنند.

آنها که پیش از این آفریقا را با نام نلسون ماندلا می‌شناختند این بار با سفر به شهرهای توریستی آفریقای جنوبی از جمله ژوهانسبورگ، کیپ تاون، دوربان، پرتوریا و. . از نزدیک با حال و هوای سرزمین مادری مرد آزادی خواه سیاه پوستان آشنا شده و اوقات خوشی را در جریان مسابقات به دست آوردند.

این دوره از مسابقات علاوه بر هواداران و مردم عادی برای خبرنگاران و عکاسان ورزشی نیز تجارب زیادی را در پی داشت. انجام فعالیت‌های خبری در آفریقای جنوبی با آنچه که در اروپا و آسیا کاملا متفاوت بود اگر چه مسئولان اجرایی فیفا با مقدمه‌سازی شرایط و امکانات تلاش خود را برای انلجام کارهای رسانه‌ای را فراهم کرده بودند.

روبه‌رو شدن با پدیده‌ای به نام وو وو زلا و خشم اروپایی ها

هر کشور با توجه به فرهنگ و سنت خاص ورزشی خودش در میادین ورزشی تیم ملی کشورش را حمایت می‌کند. به عنوان مثال آرژانتینی‌ها برای حمایت مردان مارادونا با طبل و سنج در تمرینات و بازی‌های تیم ملی کشورشان حاضر می‌شوند. انگلیسی‌ها با شعار‌های سنتی مردان کاپلو را حمایت می‌کنند و مکزیکی‌ها نیز با موج مکزیکی جو خاصی را به ورزشگاه‌ها می‌بخشند، ‌اما در این بین نحوه تشویق آفریقایی‌ها با شیپوری بنام وو وو زلا از همان روز اول همه نگاه‌ها را به خود جلب کرد. اینکه در کوچه و خیابان، شب و روز و در هر جا و مکانی باید یک صدای گوش خراش را تحمل کنی، کمی دردآور است.

صدای ووووزلا برای مردم آفریقای صدای مقدسی و هر مربی که به آن اعتراض می‌کند و با واکنش تندتری روبه‌رو می‌شود.

مثلاً مارادونا پس از تماشای مسابقه افتتاحیه مدعی شد که صدای این شیپورها مانند صدای هزاران زنبور عسل در کندوها است.

این اعتراض مارادونا کاری کرد که در اولین مسابقه آرژانیتن برابر نیجریه بر شدت صدای وو وو زلا‌ها افزوده شد و مردم آفریقای در ورزشگاه الیس پارک با صداهای مهیب اعتراض خود را به گوش جادوگر رساندند.

بعد از این اعتراض دیگر کم‌تر بازیکن با مربی بود که به صدای وو وو زلا اعتراض کرد چون می‌دانستند در صورت انتقاد می‌توانند در بازی‌های بعدی شان 90 دقیقه وحشتناک را تجربه کنند.

جشن‌های باشکوه خیابانی با حضور برزیلی‌ها و مکزیکی ها

باید اعتراف کرد که هواداران بعضی کشورها بر حساسیت و جذابیت بیشتر مسابقات جام جهانی می‌افزایند که در این بین می‌توان به تماشاگران برزیلی و مکزیکی اشاره کرد. هواداران این دو کشور اغلب همراه خانواده هایشان در مسابقات جام جهانی حاضر می‌شدند و در هر کوچه و خیابان می‌توان به راحتی کلاه‌های مکزیکی، رقص‌های سامبا و پرچم‌های این کشور را در جریان برگزاری مسابقات جام جهانی را شاهد بود.

میدان نلسون ماندلا مکانی بود که با طلوع خورشید هواداران کشورهای مختلف در آن تجمع می‌کردند و کری خوانی را برای حریفان خود آغاز می‌کردند. در هر ساعت و هر روز از هفته به میدان ماندلا می‌رفتیم رد پای یک مکزیکی یا برزیلی پیدا بود و جشن‌های خانوادگی آنها همه نگاه‌ها را به خود جلب می‌کرد.

پرچم بزریل و موج مکزیکی کاری کرده بود که حتی مردم افریقای جنوبی و مغازه داران این کشور علاقه‌ای به حذف تیم‌های ملی این دو کشور نداشتند. برخی از مردم آفریقا بلیت مسابقات برزیل و مکزیک را خریداری کردند و به ورزشگاه‌ها رفتند تا حامی آنها باشند و بی‌دلیل نبود که پس از شکست برزیل مقابل هلند و مغلوب شدن مکزیک برابر آرژانتین و حذف از جام جهانی، مسئولان برگزار کننده مسابقات اعلام کردند که با حذف این دو تیم بسیاری را توریست‌ها آفریقای جنوبی خاک این کشور را ترک کردند.

حمله همه جانبه اروپایی‌ها به بلاتر

بلاتر چند روز قبل از شروع مسابقات جام جهانی به آفریقای جنوبی سفر کرد و از همان روز‌های اول به شدت مورد انتقاد خبرنگاران و کارشناسان خارجی قرار گرفت. رئیس فیفا یک روز قبل از مراسم افتتاحیه و برای آنکه بتواند از جو رسانه‌ای علیه خود بکاهد.

 همه خبرنگاران معقتدند بودند که جام جهانی به میزبانی افریقای به خوبی برگزار نخواهد شد، اما بلاتر در پاسخ به خبرنگاران خارجی به ویژه انگلیسی‌ها گفت: ما از میزبانی تکراری قاره‌های اروپا و آمریکای جنوبی در جام‌های جهانی خسته شده بودیم و به همین دلیل این بار میزبانی را برای تنوع بیشتر به آفریقا آوردیم که در این هنگام یک خبرنگار فرانسوی خطاب به رئیس فیفا گفت: آقای رئیس ماموریت شما در فوتبال چه زمانی تمام می‌شود تا ما بتوانیم از فوتبال لذت ببریم.

بلاتر که از این صحبت شوکه شده بود پاسخ داد: به حواشی زیاد توجه نکنید بلکه به لذت از فوتبال و زدگی یک ماهه در آفریقای جنوبی فکر کنید.

بازار داغ دستفروش‌ها در چهارراه‌ها و میادین شهر

ورود پرچم، شال و کلاه و وو وو زلاهای چینی با قیمت ارزان شکل و شمایل خاصی به ظاهر شهر بخشیده بود و در هر خیابان و کوچه‌ای پسر بچه سیه چرده‌ای با در دست داشتن تعدادی از پرچم کشورها و ووزیلاهای رنگی کارو کاسبی جدیدی را به راه انداخته بودند.

در حالی که اروپایی‌ها در بدو ورود به آفریقای جنوبی استقبال چندانی از وو وو زلاها نداشتند، اما با گذشت کم‌تر از یک هفته علاقه زیادی به این شیپور نشان داده و در در دست شهروندان غیر آفریقایی نیز به وفور دیده می‌شد.

نکته جالب اینجاست که مردان کشورهای مختلف به ویژه اروپایی‌ها و شهروندان کره جنوبی و ژاپنی به هنگام بازگشت به کشورشان تعداد زیادی از این وو وو زلاها را خریداری کردند و با خود به کشورهایشان بردند تا با اتمام مسابقات با دمیدن در این شیپورها یاد و خاطره فوتبال در آفریقا را زنده کنند.

خبرنگار ایرانی حاضر در ژوهانسبورگ