این سفر در حالی صورت می‌گیرد که آمریکا در جنگ با طالبان بیش از هر زمان دیگر در نقطه ضعف و ناتوانی قرار دارد و به نظر می‌رسد دست‌های کلینتون در این نشست خالی است.
۹سال از جنگ نیروهای ائتلاف به رهبری آمریکا در افغانستان سپری می‌شود.
اکنون پس از گذشت این مدت، نه تنها ثبات و آرامش در افغانستان برقرار نشده ، بلکه شورشیان طالبان با وارد آوردن صدمات زیاد به نیروهای ائتلاف ، به مواضع خود تحکیم می‌بخشند.
آمریکا در سال گذشته حدود یکصد هزار نیرو در افغانستان داشته است ، اما شمار این نیروها اخیرا برای شروع عملیات قندهار به ۱۵۰هزار نفر افزایش یافته است.این نیروها به غیر از حدود ۵۰هزار نیروی ائتلاف متشکل از نظامیان ۴۷کشور خارجی است.
افزایش شمار نیروهای آمریکایی و ائتلاف نه تنها تاکنون شورشیان طالبان را به عقب نشینی وادار نکرده ، بلکه افزایش این نیروها، با رشد تحرکات نظامی طالبان علیه نیروهای خارجی روبرو بوده است.
واشنگتن اکنون تلاش می‌کند جنگ با طالبان را به نقطه‌ای برساند که پس از خروج نیروهای این کشور از افغانستان، از ظهور مجدد طالبان در این کشور جلوگیری کند.
جو بایدن معاون رییس جمهور آمریکا می‌گوید که خروج ارتش آمریکا از افغانستان تابستان آینده ( ژوئیه سال ۲۰۱۱)آغاز خواهد شد، اما ممکن است در ابتدا تنها چند هزار نفر بازگردانده شوند. این در شرایطی است که جنگ نیروهای آمریکایی و ائتلاف پیشرفت چندانی در افغانستان نداشته است.
کاخ سفید در حال حاضر تمام تلاش خود را به عملیات ماه‌های آینده نیروهای خارجی در قندهار متمرکز کرده است تا طالبان را دراین کشور زمین گیر کند.
برای این منظور ، آمریکا در حال حاضر امیدهای زیادی به پاکستان برای سرکوب طالبان در افغانستان دارد.
به همین دلیل هیلاری کلینتون، اسلام آباد را به عنوان نخستین کشور برای آغاز سفر آسیایی اخیر خود انتخاب کرده است. وی قبل از سفر به کابل، با مقام‌های پاکستانی در اسلام آباد ملاقات داشته است.سفری که مقام‌های کاخ سفید امیدهای فراوانی برای ترغیب پاکستان برای پایان دادن جنگ در افغانستان دارند.
واشنگتن اکنون خود را برای یک عملیات بزرگ در قندهار به عنوان پایگاه اصلی طالبان در افغانستان آماده می‌کند. به باور کارشناسان، نقش کشورهای همسایه بویژه پاکستان در موفقیت تحرکات نظامی نیروهای خارجی در افغانستان زیاد است. موفقیت نیروهای خارجی در این عملیات می‌تواند حاکمیت نیروهای ائتلاف در افغانستان را افزون تر کند.
کلینتون در جریان این سفر درباره تلاش‌های -حامد کرزی>، رییس جمهوری افغانستان برای مذاکره با شبه نظامیان طالبان با همتایان پاکستانی و افغان خود گفت وگو کرد.
کرزی پیشتر در جریان نشست مشورتی صلح افغانستان، طرح‌های خود را برای عفو بخشی از نیروهای طالبان و مذاکره با این گروه را مطرح کرده بود.
روابط کابل و اسلام آباد همواره با بی‌اعتمادی روبرو بوده است ، هر چند کرزی اخیرا از نقش پاکستان برای کمک به روند صلح استقبال کرده بود. با این حال کلینتون در سفر اخیر خود به پاکستان، تلاش کرد تا اسلام آباد را بیش از گذشته برای مقابله با شورشیان طالبان ترغیب کند.اگرچه ریچارد هالبروک نماینده ویژه آمریکا در افغانستان و پاکستان، نقش اسلام آباد را برای مقابله با شورشیان طالبان مبهم و نا مفهوم می‌داند.
به باور کارشناسان، دستیابی به صلح و ثبات در افغانستان از طریق مشارکت عملی کشورهای همسایه و راه حل‌های منطقه‌ای مسیر خواهد بود. نیروهای بیگانه مستقر در افغانستان همواره بدنبال حفظ منافع خود در این کشور بوده اند و صلح و جنگ را براساس حفظ منافع خود در این کشور تعریف می‌کنند.
واقعیت این است که مردم افغانستان پس از سه دهه جنگ و خونریزی در این کشور، بدنبال صلح و ثبات پایدار در کشورشان هستند. حضور ۹ساله نیروهای آمریکایی و ائتلاف، تاکنون صلح و ثبات را برای این کشور جنگ زده به ارمغان نیاورده است. بنابراین دستاورد سفر اخیر کلینتون به منطقه را باید در ادامه سیاست‌های آمریکا جهت حفظ منافع منطقه‌ای این کشور ارزیابی کرد.
مقام‌های آمریکایی هرگز با دست‌های پر در منطقه حاضر نشده اند. دست‌های پر، زمانی برای مردم منطقه و افغانستان معنی دار خواهد بود که صلح و ثبات را برای آنان به ارمغان آورد ، در حالی که حضور نیروهای فرامنطقه ای همواره مخل صلح و آرامش آنها بوده است.
نظر شما