شهرزاد به پایان فصل سوم رسید؛ قباد تیر خورد و در ترحم برانگیزترین حالت ممکن کشته شد. فرهاد دیگر آدم سابق نشد. صابر به شیرین رسید و آخر قصه اونجور نشد که دیگران می خواستند.
می دانید چرا؟ ما همیشه دوست داریم اتفاقات زندگي همان طور که دلمان می خواهد رخ بدهد.
قسمت آخر شهرزاد را دوست نداشتند چون لابد عشق اساطیری قباد دیوان سالار به شهرزاد دوام نیافت و فرهاد هم به پایان باز ماجرایش با شهرزاد تن داد!
همه چیز آن گونه تمام شد که ما نمی خواستیم؛ درست مثل قصه های فوتبال. این طور نیست؟
به جام جهانی روسیه نگاهی داریم از سر صدق و صفا؛ می خواهیم دورهمی صفایی کنیم و کنار هم باشیم و اگر شد بزنیم تو دهان قدرت های فوتبال...
مراکش که هیچی! باید این تیم را ببریم. پرتغال را هم می شود با رونالدو یک کاری کرد. مگر چهار سال قبل مسی مقابل ایران شاهکار کرد؟
اسپانیا هم منهای سوابق بزرگ فوتبالی اش در دنیا باز می تواند جلوی ما تسلیم شود.
همه این تیم ها می توانند مقابل قدرت فوتبال ایران زانو بزنند!!
این همان چیزی است که ما می خواهیم. اول و آخر قصه با ماست؛ همان طور که دوست داریم همه چیز را سر هم بندی ودکوپاژ می کنیم و با آنچه خالق قصه نوشته کاری نداریم.
نه دوست داریم از واقعیت های جامی به بزرگی جام جهانی سر در بیاوریم نه قرار است خودمان را بشناسیم و میزان توانایی ها را بسنجیم.
شهرزاد جمله قشنگی دارد که آن را در طول سریال به فرهاد می گفت؛ «همیشه اونطوری نمیشه که فکرشو می کنیم.»
اما اگه بشه...
يعني ميشه؟؟؟
*نکته: این یادداشت در تاریخ23 خرداد 97 در صفحه دوم روزنامه خبر ورزشی منتشر شده است
نظر شما