از ترحیم تا سازمان مهربان لیگ!

اول) خدا رحمت کند شاعری را که می‌گفت «و نترسیم از مرگ» ... مرگ واقعاً زیباست، آن‌قدر زیبا که می‌تواند بهانه‌ای برای دور هم جمع شدن ده‌ها ستاره فوتبال شود. هیچ جشن و مراسم و بزرگداشتی نتوانسته بود تا به حال علی دایی، علی کریمی، فرهاد مجیدی، مهدی رحمتی و... را همزمان زیر یک سقف کنار هم بنشاند، اما مراسم ترحیم پدر برادران مجیدی باعث شد این همه ستاره یک‌جا دور هم جمع شوند. واقعاً چرا؟ چرا فقط مرگ و مجلس ترحیم می‌تواند فاصله‌ها را از میان ما بردارد و به یکدیگر نزدیک‌مان کند؟ چرا با چنین رفتار‌هایی به جامعه این حس را القا می‌کنیم که مردن بیشتر از زنده ماندن منفعت دارد؟ وقت تجدیدنظر در رفتارهایمان نرسیده است؟ وقتش نیست لااقل یک‌بار برای دور هم جمع شدن، منتظر مرگ نباشیم؟ یعنی تا ابد باید با بازماندگان مرده‌ها همدردی کنیم؟

دوم) داستان سازمان لیگ چیست؟ واقعاً داستان چیست؟ سازمان لیگ که مقابل استقلال چنان قدرتمند شده بود که در جایگاه قاضی نشست و قبل از حکم کمیته انضباطی، استقلال را در سوپرجام ۳ بر صفر بازنده کرد، چرا وقتی به ماجرای انتقال امتیاز یک تیم تبریزی رسید، ناگهان مهربان شد؟ یعنی دوستان تمام انرژی و زور و جدیت خود را مقابل استقلال خرج کرده بودند و دیگر جلوی مالک گسترش فولاد زوری نداشتند؟ چرا سازمان لیگ به قانون خودش دهن‌کجی می‌کند و جلوی حضور دو تیم همشهری با یک مالک در لیگ برتر را نمی‌گیرد؟

لطفاً نگذارید ذهن ما درگیر ماجرا‌ها و دلایلی مثل بنیه مالی بعضی‌ها و هواپیمای اختصاصی و این داستان‌ها شود! سازمان مهربان لیگ اگر یک مقدار دست از این دوگانگی بردارد، خیال همه راحت می‌شود.

^{* این یادداشت در سرمقاله چهارشنبه ۳ مرداد روزنامه خبرورزشی چاپ شده است.}