نبود دولت و قدرتی خاص و فقدان نیروهایی برتر و مافوق در بستر زندگی عادی، در کلیت آثار مشهود است. گویی مهربانی و شفقت رایج در روابط و دلخوشی و خوشبینی مابین آدمیان، بر هر عامل بیرونی تفوق دارد و پیشبرندهٔ مطلوبیتهای مورد انتظار عامهٔ جامعه است.
نقاشی از زندگی روزمره (Genre painting) اثری است از صحنههایی از زندگی که در نگاه سادهانگارانه عادی مینماید و بر کنشهای معمول مردم کوچه و بازار متمرکز است. ثبت لحظاتی از زندگی که میتوان در بطن آن به آداب و رسوم، پوشش، معماری، طبقات اجتماعی، علاقمندیهای عادی، نحوهی ارتباطات معمولی، تفریحی و اقتصادی مردم پی برد. پائولیتی بیش از حرفهی نقاشی، به عنوان محقق و نویسندهای مطرح است که علاوه بر تدوین فرهنگ لغات گویش ونیزی، متونی دربارهی آثار هنری و معماری و آداب و رسوم رایج مردم ونیز به نگارش در آورده است. مسلما چنین پیشینه و تجاربی محققانه، بر شکلگیری سبک و سیاق هنری وی اثرگذار بوده و مخاطب را به واقعیات زیست مردم با رویکرد مردمشناسانهی پائولیتی آشنا میکند.
دقت در رفتار و تعاملات مردم به ویژه زنان، کودکان و نوجوانان در بافت معماری و کنارههای آب، حسی از شور و نشاط و پویایی را انتقال میدهد که گاهی حسرتآلود و رشکبرانگیز است. علیرغم حضور فقر و محرومیتهای نمایان شده در آثار، آنچه از چهرهها پاک نمیشود و دائما نمایان است، لبخند از سر احساس رضایت و خشنودی است. برخلاف آنچه که امروزه به واسطهی ماهیت زندگی نوین، احساس محرومیت بیشتر از محرومیت واقعی بر روح و ذهن آدمها غلبه دارد؛ دنیای خلق شده توسط پائولیتی، دنیایی است که احساس خوشبختی در کنار رضامندی، از خودِ محرومیت پیشی میگیرد و همین باعث فعالیت و تلاشهایی فاقد تنش و خشونتهای غیرانسانی میشود که تماشای آن در نقاشیها دلپذیر و لذتآفرین میگردد.
بیتکلفی و بیپیرایه بودن، صمیمیت، آرامش، همزیستیهای دلچسب و مطلوب و مقبول، در همجواری با آب و بناهای زیبای کلاسیک و هنرمندانه، تاثیر و تاثر محیط و آدمها را در این نقاشیها به شایستگی هویدا میکند. نبود دولت و قدرتی خاص و فقدان نیروهایی برتر و مافوق در بستر زندگی عادی، در کلیت آثار مشهود است. گویی مهربانی و شفقت رایج در روابط و دلخوشی و خوشبینی مابین آدمیان، بر هر عامل بیرونی تفوق دارد و پیشبرندهی مطلوبیتهای مورد انتظار عامهی جامعه است.
نظر شما