به گزارش خبرآنلاین، این موضوع از دیرباز یعنی از اوایل تشکیل پارلمان در ایران موضوع بحث بوده است.
بخشی از گزارش یکی از جلسات اولین دوره مجلس شورای ملی(یکشنبه 19 شهر ذی حجة الحرام1324 ) 13بهمن 1285 شمسی نشان می دهد نمایندگان به این موضوع حساسیت داشته اند.
بخشی از مذاکرات این جلسه را می خوانید:
سعدالدوله- ...خوب است قدری معنی مجلس را به مردم حالی کرد و در عوض اشعار اینها را در روزنامهجات بنویسند که مردم بفهمند معنی مجلس چیست...حالا کم کم مردم یاد گرفته اند میآیند تمام تظلمات را اینجا میکنند .باید حالی کرد که اینجا جای تظلم نیست. پس وزیر عدلیه[= دادگستری] برای چیست؟ مثلاً فلان معلم مدرسه شکایت از مدیر آن دارد این باید به وزیر علوم رجوع کند. این مجلس کارهای کلی دارد .این مجلس باید مالیه را درست کند این مجلس باید ترتیب حدود و ثغور بدهد این مجلس با وزیر خارجه گفت و گو دارد من نمیدانم که چطور است مجلس گاهی حاکم گاهی وزیر عدلیه است .این مجلس همه چیز است ولی هیچکدام از اینها نیست .خوب است این مطلب را در روزنامهها بنویسند...باید به مردم فهماند معنی مجلس را که مجلس اینها نیست که شما فهمیدهاید.
باید دانست که ما سه چیز داریم که آن را اختیارات ثلاث میگویند. وضع قانون و حفظ قانون و اجراء قانون. وضع قانون با مجلس است و حفظ قانون با ملت و دولت است .اجراء قانون با عدلیه است. باید اینها را داخل هم نکرد و هر یک مشغول به کار خودشان باشند .مجلس قانون بدهد نه وزیر عدلیه، او اجرا کند ترتیب کار این است ولی به مجلس مهلت این کار را ندادند .یکی مستمری داشت آمد عارض شد که نرسیده دیگری تظلم داشت که به عرض من برسد این طور نمیشود ...
آقا میرزا ابوالحسن خان- من میگویم که تقصیر از مجلس است مجلس گاهی از آتش گرمتر و گاهی از یخ سردتر است مجلس یک دفعه چنان گرم میشود که دست به همه کار میزند مجلس یک دفعه چنان سرد میشود که هیچ نمیداند چه میکند. مجلس چرا قانون وضع نمیکند؟ مجلس چرا خودش را مشغول این کارها میکند؟...
1717