آیا «آرات حسینی» گناه دارد؟!

جستجو درباره نوع ورزش و تمرینات آرات، مرا به فیلم هایی از تمرینات سخت او رساند. تمریناتی که به نظر برای یک کودک پنج ساله بسیار سخت می آید. البته بنده چندان با ورزش غریبه نیستم و به طور مثال قبلا فیلم هایی از تمرینات ژیمناست های کودک چینی دیده بودم اما تمریناتی که پدر آرات با پسرش انجام می دهد به نظر خیلی شدیدتر از مثلا همان ژیمناست های چینی است.

همان زمان ذهنم به این سمت رفت که این آرات حسینی که گفته می شود از یک سالگی تمریناتش را آغاز کرده آیا واقعا در این سن و سال اندک به این ورزش های سخت علاقمند است یا به خواسته پدرش چنین کاری انجام می دهد؟ واقعیتش در آن مقطع فرصت پرداختن به این موضوع نشد تا این که چند روز پیش در توییتر مطلبی دیدم که یکی از کاربران نوع ورزش های سخت آرات حسینی را مصداق نوعی کودک آزاری نامیده بود و از صاحب نظران و روان شناسان خواسته بود در در این باره نظر دهند.

البته منظور بنده به هیچ عنوان این نیست که مثلا پدر آرات حسینی کودک  آزار است و یا این که به اجبار، پسرش را به چنین ورزش هایی وا می دارد، نه اصلا. اما فکر می کنم حالا که این کودک پنج ساله به شهرت رسیده بهتر است گروهی از روان شناسان مثلا سازمان بهزیستی یا هر نهاد معتبر دیگری طی جلسات مشاوره ای با او به این نکته برسند که آیا آرات واقعا علاقمند به انجام چنین ورزش های سختی هست و یا این که تصور می کند چون پدرش چنین خواسته ای دارد او باید خواسته پدرش را انجام دهد.

قطعا و قطعا پدر آرات حسینی هم به موفقیت و آینده فرزندش فکر می کند و این حق طبیعی اوست که از همین حالا به فکر آینده فرزند ورزشکارش باشد اما چون آرات حالا به چهره ای رسانه ای-خصوصا در فضای مجازی- تبدیل شده و خیلی ها او را می شناسند و فیلم های تمریناتش را می بینند حق بدهید که مساله کمی از حالت زندگی شخصی خارج شده و چون جامعه با آن طرف است بهتر است روان شناسان به آن ورود کنند.