مدیر عامل شرکت فرابورس از آمادگی برای واگذاری سهام دو تیم استقلال و پرسپولیس به مردم خبر داد. مصطفی امید قائمی یک روز پس از ابلاغیه ریاست جمهوری به سازمان ورزش برای واگذاری مالکیت این دو تیم محبوب پایتخت به مردم از آمادگی شرکت سرمایه‌گذاری فرابورس برای مذاکره با سازمان ورزش بر سر راهکارهای واگذاری عمومی سهام این دو تیم به همان شکلی که خواسته رئیس دولت بوده سخن گفت.
قائمی در این باره گفت: «درصورت ارائه درخواست و اطلاعات، امکان پذیرش دو باشگاه پیروزی و استقلال در یکی از بازارهای سه‌گانه فرابورس وجود دارد.» او ادامه داد: «اگر این دو باشگاه مشمول ماده 141 قانون تجارت نبوده و زیان ده نباشند، می‌توانند در بازار اول یا دوم (با به کارگیری بازارگردان) حضور داشته باشند، درغیر این صورت سهام باشگاه‌های پرسپولیس و استقلال در بازار سوم پذیرش و عرضه خواهند شد. در بازار اول سهام شرکت‌های سهامی عام که نزد سازمان بورس ثبت شده و با نام بوده و همچنین محدودیت قانونی مؤثر برای نقل و انتقال وجود نداشته باشد و تمام بهای رسمی آن پرداخت شده باشد مورد پذیرش قرار می‌گیرند.»
امید قائمی پذیرش شرکت‌های سهامی عام در بازار دوم را مشروط به استفاده از حداقل یک بازارگردان و مشمول نبودن ماده 141 لایحه قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت و حداقل سرمایه 100 میلیون تومان و همچنین رعایت دیگر شروط تعیین شده در ماده 8 دستورالعمل پذیرش اعلام کرد. او درباره بازار سوم توضیح داد: «پذیرش اوراق بهادار در این بازار با رعایت 4 شرط شامل اعلام قابل معامله بودن از سوی شورای عالی بورس، ثبت نزد سازمان بورس، عدم محدودیت قانونی برای نقل و انتقال و عدم پذیرش قبلی در بورس و یا خارج از بورس دارای مجوز است. به هر ترتیب اگر مسئولان مربوطه این دو باشگاه، اطلاعات لازم را ارائه کنند در اسرع وقت بررسی و مورد پذیرش قرار می‌گیرند.» بر‌اساس این تعریف دو تیم استقلال و پرسپولیس که سال‌ها قبل به دلیل زیانده بودن تراز‌های مالی شان نتوانستند به پذیرش بورس در‌آیند باید در بازار فرابورس عرضه شوند، با این وجود بزرگترین مشکل بر سر این انتقال، بحث ارزشگذاری روی دو تیم است. دو تیمی که در حال حاضر بیش از 10 میلیارد تومان بدهی دارند و چندی قبل اسماعیل غلامی معاون سازمان خصوصی‌سازی درباره بحث انتقالشان گفته بود: «درباره استقلال که فعالیتی انجام نشده اما در زمان مدیریت حجت‌الله خطیب این تیم برای ورود به بورس حسابرسی مالی شد.
دفاتر مالی پرسپولیس به هم ریخته بود و نمی‌شد از روی آن برای دارایی‌ها و بدهی‌های تیم نتیجه‌ای گرفت به همین دلیل چون اصرار بر این بود تا تیم‌ها هرچه زودتر آماده واگذاری به بخش خصوصی شوند قرار شد تا کارشناسان پرسپولیس را ارزشگذاری کنند. تیم که دارایی خاصی نداشت غیر از یک ساختمان. در حقیقت دارایی‌های اصلی این تیم بازیکنان و برند نام تیم بود که حاصل از عشق وافر طرفداران تیم بود. بر همین مبنا ارزشی نزدیک به 20میلیارد برایش گذاشتیم و قرار شد تا تیم با این شرایط آماده واگذاری شود. مشکل بعدی این بود که باید این تیم‌ها ابتدا از مؤسسات غیرانتفاعی به شرکت‌های تجاری تغییر کاربری پیدا می‌کردند که تا آن زمان این اتفاق نیفتاد و دولت تغییر کرد. پس از آن اگرچه باید تیم‌ها بر اساس برنامه توسعه به بخش‌خصوصی واگذار می‌شدند این طرح نیمه تمام باقی ماند.» در شروع فصل قبل لیگ برتر البته با تغییر اساسنامه کنفدراسیون فوتبال آسیا تیم‌ها ناچار شدند با تغییر اساسنامه‌شان به مؤسسات تجاری تبدیل شوند و به ثبت برسند تا امکان حضور در لیگ قهرمانان آسیا را داشته باشند. این جمله را عزیز‌الله محمدی رئیس سازمان لیگ می‌گوید: «اگر این اتفاق نمی‌افتاد، تیم‌ها از حضور در لیگ قهرمانان محروم می‌شدند.»
فدراسیون فوتبال نامه رئیس‌جمهور را سرآغازی برای تحول در ورزش می‌داند. روز گذشته این فدراسیون با تأکید بر عملی بودن واگذاری سریع دو تیم به مردم در بیانیه‌ای اعلام کرد: «واگذاری دو باشگاه استقلال و پیروزی به مردم که در راستای تحقق اصل 44 قانون اساسی و بیانات مقام معظم رهبری است، اولین گام جدی و عملی در راه ورود فوتبال ایران به مسیر حرفه‌ای و همسویی با فوتبال روز جهان است. لذا فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران با استقبال از دستور اکید رئیس‌جمهور مبنی‌بر واگذاری این دو باشگاه اصیل و مردمی به صاحبان واقعیشان بر پایه تقاضای عمومی جامعه، اظهار امیدواری می‌کند، با انجام این مهم، دیگر تیم‌های دولتی فوتبال ایران هم به سرعت و با کمک دولت و مجلس شورای اسلامی مسیر تحول و ترقی را طی کرده و پس از برآوردن خواسته میلیونها هوادار سیر روبه رشد فوتبال کشور را ادامه دهد. بدیهی است که فدراسیون فوتبال خود را موظف می‌داند تا با تمام امکانات موجود و نهایت توان، در راستای تسریع این فرآیند ضروری و اجتناب ناپذیر، درخواست اهالی فوتبال و آحاد مردم فوتبال دوست را برآورد.» فدراسیون و سازمان ورزش که طبق دستور رئیس‌جمهور موظفند راهکاری را لحاظ کنند که این دو تیم پس از واگذاری به بخش‌های خصوصی، انحصار مالکیت سهامی را برای افرادی خاص ایجاد نکنند.
این جمله را کیومرث هاشمی معاون سازمان ورزش می‌گوید: «برای اجرای این دستور چند نکته حائز اهمیت است؛ نخست اینکه سهام باید طبق دستور رئیس‌جمهوری به عموم مردم، نه شماری خاص واگذار شود. تنها از این طریق می‌توان جلوی رانت‌خواری را گرفت و بحث انحصاری و تعلق باشگاه به یک گروه خاص را منتفی کرد. اعمال مدیریت قوی و مناسب در عرضه سهام و حراست از اعتبار دو باشگاه پرسپولیس و استقلال و سرمایه مردم از دیگر نکات مهم این دستور است که باید در‌خصوص آن کمال دقت را داشت و اطمینان حاصل کرد.» این ابهامی است که سازمان ورزش را برای واگذاری سهام دو تیم با مشکل روبه‌رو می‌کند. اینکه عرضه دو تیم در بورس اصلی به دلیل زیاندهی امکان‌پذیر نیست پس چاره‌ای باقی نمی‌ماند که یا سهام به صورت عمومی چون سهام عدالت میان مردم تقسیم شود که در تناقض با سیاست‌های اصل 44 است و این شکل واگذاری احتمالی تیم‌ها خیلی زود با انتقاد کارشناسانی چون مصطفی هاشمی‌طبا و امیر عابدینی مواجه شد. حتی پیشکسوتی چون محمد خاکپور هم این راهکار را طرحی سیاسی لقب داد که کمکی نمی‌تواند بکند .
راه دیگر اما شاید ورود به فرابورس باشد که پیشنهادش از سوی امید قائمی مطرح شده. فرابورس امکانی برای شرکت‌های زیانده است که تنها با ارائه صورتحساب‌های مالی سالانه خود آماده عرضه شوند اما در این شکل انتقال هم بی‌شک زمانی بیش از چند ماه به طول می‌انجامد. البته در این شیوه عرضه هم چون هیچ محدودیتی را نمی‌توان برای خرید از سوی خریداران برایش لحاظ کرد بار دیگر این تیم‌ها را در اختیار و انحصار مالکانی با سهام حداکثری قرار می‌دهد که تناقض با گفته‌های ریاست جمهوری دارد. حتی اگر تنها 49 درصد سهام هم در این چرخه واگذار شود چون مالکیت تیم در اختیار دولت نمی‌ماند باز این دولت است که باید هزینه تیم‌ها را بپردازد که همچنان در تناقض با اصل خصوصی‌سازی خواهد بود. به همین دلیل است که محسن صفایی فراهانی هم طرح یاد شده را مانوری تبلیغاتی در آستانه انتخابات لقب می‌دهد و به پایگاه خبری قلم می‌گوید: «باید شعارها همراه با شعور باشد اما ورزش ایران خالی از این مقوله بود. مدیریت دوستان در ورزش به همه مسائل سیاسی نگاه می‌کنند وبا این نگاه کار به جایی رسید که در برابر شرایط بین‌المللی، ورزش ایران خود را کوچکتر از همه زمان‌ها دید. متأسفانه دوستان در این مسیر از همه موجودیت خود استفاده کردند اما تأسف‌بارتر آنجاست که ما در بعد سیاست ورزشی هم شکست خوردیم که این دردناک‌ترین ناکامی برای ورزش ایران بود که به همین ناکارآمدی مدیریتی بازمی‌گردد.»
نظر شما