فریبا فرهادیان: اگر هنوز از درس‌های دبیرستان به یاد دارید که کدام جانداران نبض دارند، باید زمین را هم به جمع نبض‌داران اضافه کنید. البته نبض زمین مثل مال شما نمی‌زند، بلکه فقط هر 15 میلیون سال یک‌بار زحمتی به خود می‌دهد و تکانی می‌خورد.
به گزارش نیوساینتیست، دانشمندان با بررسی زمین‌شناسی و لرزه‌شناسی در دو نقطه کاملا دور از هم به این نتیجه رسیده‌اند که هسته زمین هر 15 میلیون سال یک‌بار، جریانی از گدازه‌ها را به سطح زمین ارسال می‌کند. اگر چنین فرضیه‌ای صحت داشته باشد، می‌تواند انقلابی در دانسته‌های ما راجع به زیر پایمان به‌وجود آورد.
رالف مجلد از دانشگاه برگن و جن اینگ‌فلید از دانشگاه اسلو توانسته‌اند با استفاده از داده‌های لرزه‌نگاری، ضخامت پوسته زمین را در ایسلند و گرینلند اندازه‌گیری کنند. ایسلند در منطقه‌ای قرار دارد که جریان گدازه‌ای زیر پوسته از آن‌جا به سطح زمین جریان دارد و پوسته‌سازی انجام می‌شود. آن‌ها توانستند با اندازه‌گیری‌های دقیق بفهمند که پوسته این ناحیه هر 15 میلیون سال یک‌بار در الگویی ناهموار ضخیم شده و این‌طور استنباط کردند که این جریان گدازه‌ای با یک فرکانس خاص تکرار شده است.
گرچه دانشمندان از قبل هم به وجود یک فرکانس در جریان گدازه‌ها اشاره کرده بودند، اما مقایسه نتایج این منطقه با نتایج منطقه هاوایی به وجود ارتباطی بسیار شگفت‌انگیز اشاره می‌کرد. داده‌هایی که توسط امیلی ون‌آرک و جیان لین از انیستیتو اقیانوس‌شناسی وودزهول در ماساچوست جمع‌آوری شده، نشان می‌داد که فرکانس برآمدن گدازه‌ها در هاوایی و ایسلند دقیقا همزمان بوده است.
مجلد در این مورد می‌گوید: «این دو منطقه در دو قسمت کاملا دور از هم در زمین واقع شده‌اند، بنابراین فکر می‌کنم این هم‌زمانی باید به هسته زمین مربوط باشد و نمی‌تواند ارتباطی با زیر پوسته داشته باشد. به‌غیر از این هیچ احتمال دیگری به ذهن من نمی‌رسد.» به عبارت دیگر می‌توان گفت که هسته زمین به‌طور دوره‌ای برانگیخته می‌شود و برآمدگی‌هایی را همزمان در نقاطی دور از هم در پوسته زمین ایجاد می‌کند.
رادری دیویس از کالج سلطنتی لندن، درست بودن چنین فرضیه‌ای را دگرگونی مهمی در افکار موجود بین محققان و دانشمندان زمین‌شناس برمی‌شمارد. بااین‌حال عده‌ای از زمین‌شناسان در تماس با نیوساینتیست بیان کرده‌اند که نمی‌توانند هیچ توضیحی راجع به نحوه شکل‌گیری چنین پالس‌های عظیم گرمایی در زمین پیدا کنند.
عده‌ای هم معتقدند شاید بتوان توضیح دیگری برای این هم‌زمانی ارائه داد. ممکن است در آینده با بهره‌گیری از ابزارهای اندازه‌گیری دقیق‌تر بتوان به این نتیجه رسید که این برآمدگی‌ها در پوسته دقیقا همزمان نبوده‌اند، بلکه با فاصله زمانی بسیار اندکی از هم تولید شده‌اند. مایک کافین هم منتقد دیگری از مرکز ملی اقیانوس‌شناسی سوث‌هامپتون انگلیس است که عنوان کرده پوسته در همه‌جا یکنواخت نیست بنابراین توده‌هایی که در یک زمان از هسته رها می‌شوند، ممکن است همزمان به پوسته نرسند. هاو دیویس از دانشگاه کاردیف انگلیس هم گرچه زیاد به این نتیجه خوش‌بین نیست، اما آن را بسیار هیجان‌انگیز ارزیابی می‌کند.
شما چطور؟ این‌که زمین زیر پایتان نبض داشته باشد، برایتان موضوع هیجان‌انگیزی است؟
نظر شما