انجمن خوشنویسان ایران به عنوان یک نهاد ملی و خودجوش با سابقه‌ای بیش از 50 سال تلاش درخشان به همت استادان بزرگ گذشته بنیاد نهاده شد و سپس با توجه به رشد و نیاز مبرم به ساختار تشکیلاتی در دوران بعد از انقلاب به صورت شورایی اداره شد و در رابطه با راهکارهای لازم در امور تشکیلاتی و اجرایی به تدوین اساسنامه‌ها و آیین‌نامه‌ها پرداخت. مشکلات و معضلات امروز ما در طول دو دهه گذشته ناشی از عدم اجرای دقیق همین آیین‌نامه‌ها و اساسنامه‌ها از سوی بعضی از مسئولان شورای عالی و مدیر اجرایی در دخالت مسئولیت‌های شورای ارزشیابی هنری و امر صدور گواهینامه استادی بوده است.
شورای ارزشیابی هنری انجمن خوشنویسان در مهرماه 1386 مطابق با شرایط اساسنامه و آیین‌نامه انجمن و با دعوت از تمام اساتید صاحب حق رأی برای بررسی و راه‌اندازی مرحله ارزشیابی استادی تشکیل شد و اعضای جدید آن انتخاب شدند.
شورا با تشکیل جلسات پیوسته پیرامون مسائل کمی و کیفی هنرمندان جوان و بسیار شایسته‌ای که در سراسر کشور پرورش یافته‌اند و در شمار چهره‌های شاخص محسوب می‌شدند و هر کدام به نوعی در حیطه مسئولیت خود، چه از حیث فعالیت‌های فرهنگی، هنری و چه از نظر کارنامه عملی صاحب آثار بسیار بودند و به قابلیت‌های بسیار ارزشمندی دست یافته بودند، مصمم شد در یک فراخوان سراسری از واجدین شرایط دعوت به عمل آورد تا آثار خود را به دبیرخانه شورای ارزشیابی ارسال کنند.
حاصل کار بررسی دقیق 370 پرونده رسیده به دبیرخانه بود که در نشست‌های متعدد آثار مشاهده و با دقت و شور و تبادل‌نظرهای بسیاری در مقطع ابتدایی طی 30 جلسه در محل انجمن خوشنویسان ایران بررسی شد. از میان پرونده‌های ارسالی، گروه اول هنرمندان شاخص و برجسته به احراز مقام استادی نائل شدند و این امر طی صورتجلساتی به اطلاع همه مسئولان اجرایی و شورای عالی، اطلاع داده شد تا نتیجه را به هنرمندان ذینفع که به احراز این مقام ارزشمند نائل شده بودند، برسانند. در اواخر سال 87 و پایان این بررسی‌ها انتخاب هنرمندان به 54 تن از شرکت‌کنندگان منتهی شد که اقلام سه‌گانه نستعلیق، شکسته و ثلث را شامل می‌شد.
این اقدام شایسته ابتدا از سوی مدیریت اجرایی و بعضی از اعضای شورای عالی که خود را در این رویداد بزرگ ذینفع نیافتند منجر به کارشکنی و تقابل با عملکرد شورای ارزشیابی و روند صدور گواهینامه‌های استادی شد.
ابتدا با بهانه‌های بی‌ربط ماده و تبصره و دفاع از قانونمندی‌های بی‌اساس و بی‌ارتباط کارشکنی شد و در فرصت‌های بعدی جریان را به دخالت و نظارت اساتید خارج از شورا که وعده حمایت داده بودند کشانده شد و برای قوت بخشیدن به کارها به رایزنی با مسئولان ذیربط وزارت ارشاد نیز انجام گرفت و به نوعی قصد داشتند مانع از تحقق تصمیمات قانونی و به اجرا در آمدن تصمیمات شورای ارزشیابی شوند؛ تصمیماتی که برحسب تکلیف و مسئولیت‌های سنگین و خدماتی که با یک عمر تلاش و عشق و ایمان و اعتقاد به رشد و تربیت نسل جوان پیشرو به صورت افتخاری در تشکیلات انجمن جریان داشته، گرفته شده بود. دفاع از حق و حقوقی که بیش از دو دهه یا حتی سه دهه به دلیل اختلاف‌نظرهای شخصی بلا‌تکلیف مانده بود.
ناگزیر شورای ارزشیابی در چشم‌انداز پیشرو که هیچ گونه نقطه روشنی در مساعدت و همکاری شورای عالی انجمن با خود نمی‌دید از همه هنرمندانی که به احراز مقام استادی نائل شده بودند دعوت کرد تا در گردهمایی در خانه هنرمندان کشور حضور یافته و در جلسه‌ای بسیار باشکوه و تاریخی به اهدای گواهینامه‌های صادر شده پرداخت. در همان جلسه استعفای جمعی شورا به صورت مکتوب و مشروح به اطلاع همه هنرمندان و شعبات انجمن خوشنویسان در کشور تسلیم گردید.
یقیناً این اقدام تنها راه باقیمانده برای قطع نابسامانی‌های احتمالی پیش‌روی ما بود و علت عمده استعفا توجه به حفظ اعتبار و منزلت کیان ارزشمند جامعه خوشنویسی بوده است و قطعاً در مجمع عمومی خوشنویسی کشور که تشکل قانونمند این مجموعه است، بعد از رسیدگی به عملکرد ضعیف مدیریت اجرایی و تقابل‌های غیراصولی، غیراخلاقی و زیاده‌خواهی‌های تنی چند از اعضای شورای عالی به پاسخگویی و بیان علت این کناره‌گیری خواهند پرداخت. یقیناً در فضای سالم و سازنده انجمن و تشکیل شورای عالی جدید یا ترمیم شورای عالی موجود، آمادگی همکاری خود را در ارائه مسئولیت‌ها و استمرار ارزشیابی گواهینامه‌های استادی ادامه خواهند داد.
عضو شورای ارزشیابی هنری انجمن خوشنویسان
نظر شما