محبوبه عمیدی: کارهای ساده‌ای مانند راه رفتن، برداشتن و گرفتن اشیاء مختلف، بخشی کوچک از زندگی روزمره ما هستند، اما این توانایی‌های بشری به چالشی بزرگ در دنیای ربات‌های امروزی تبدیل شده‌اند.
پژوهشگران، از حسگرها، دوربین‌ها و دیگر ابزارهای شناسایی استفاده می‌کنند تا اعمالی را که برای انسان‌ها بسیار‌ساده هستند، به روبات‌ها آموزش دهند و آنها را برای رفتار متقابل در برابر انسان‌ها آماده کنند.
رشید علمی، محقق ارشد مرکز ملی پژوهش‌های علمی فرانسه، می‌گوید، انسان‌ها به سادگی از پس شناسایی و درک این اعمال متقابل برخواهند آمد: «عموماً مهندسان، انرژی مورد نیاز برای انجام این اعمال یا زمان آنها را بهینه‌سازی می‌کنند، اما تغییر میزان شایستگی این رفتار‌ها یا بهبود درک آنها از عهده دانشمندان خارج است».
حرکات انسان‌ها روان است و به خوبی با شرایط سازگار می‌شود. به این دلیل که ما یاد گرفته‌ایم، چطور بدون نیاز به کمک و بهره‌گیری از جریان عظیمی از دستورالعمل‌های دقیق و حساب‌شده مغزی راه برویم.
ربات‌های پیچیده معدودی می‌توانند، رشته‌ای از حرکات آرام و هماهنگ را به خوبی تقلید کنند. اما دانشمندان معتقدند، تنها زمانی که ربات‌ها به مهارت کامل برسند، می‌توانند در زمینه‌هایی مانند علوم مرتبط با اعصاب مفید واقع شوند. البته همیشه هم توانایی‌های انسانی برتر نیست. گاهی ربات‌ها قادر به انجام کارهایی هستند، که برای انسان‌ها مشکل است یا به مهارت زیادی نیاز دارد. در نمایشگاه امسال رباتی وجود داشت که می‌توانست با استفاده از بازخورد حسگر‌های نوری‌اش تعادل یک توپ را به خوبی حفظ کند.
نقش حسگرها مشخص است، آنها می‌توانند با پیش‌بینی حرکات بعدی توپ به روبات در متعادل نگه داشتن آن کمک کنند. این چنین دقت و سرعت حرکتی می‌تواند به روبات‌ها در حفظ خوب تعادل برای همیشه کمک کند.
همراهی هوشمند
تعدادی از روبات‌ها دارند برای همکاری با یکدیگر مانند اجتماعی مستقل آموزش می‌بینند. آنها قادرند محل حضورشان یا چیزهای تازه‌ای را که فهمیده‌اند، در ارتباط با سایر روبات‌های دسته به اشتراک بگذارند. سرج کرنبک از دانشگاه اشتوتگارت در این باره می‌گوید: «این سیستم بسیار قابل‌اعتماد است، به این دلیل که وقتی بخشی اشکال فنی پیدا می‌کند یا خراب می‌شود، دیگر روبات‌ها می‌توانند نقش آن را ایفا کنند و تمام سیستم به کار ادامه می‌دهد. این شکل از اجتماع کاری مستقل نشان می‌دهد، هنوز مرزهای ناشناخته بسیاری در تحقیقات روباتیک وجود دارد».
روباتی به نام نوا (نوح) نیز در نمایشگاه امسال حضور داشت که می‌توانست با دیدن شکل اشیاء از طریق ارتباط بی‌سیم، آنها را از میان سایرین جدا کرده و جابه‌جا کند. نوا می‌داند که می‌توان توپ را روی مکعب قرار داد ولی مکعب از روی توپ می‌افتد. البته هوش اندک این روبات بر پایه سلسله برنامه‌های پیش‌یادگیری است.
محققان می‌خواهند دستگاه‌ها در نهایت قادر باشند، خودشان به تنهایی برای پرسش‌های کاری پاسخ مناسب را پیدا کنند. برای به حقیقت درآوردن این خواسته، دانشمندان دارند روی امواج مغزی موش‌ها مطالعه می‌کنند.
استفان شافلوفر، محقق مهندسی پزشکی و الکترونیکی شرکت گوگر تکنولوژیز می‌گوید: «می‌شود با بررسی امواج مغزی یک حیوان، موقعیت فیزیکی بدن او را بازسازی کرد، این عمل با استفاده از سلول‌های عصبی بشقابی او امکان‌پذیر است. این سیستم مانند جی. پی. اس عمل می‌کند، با این تفاوت که از امواج مغزی به جای امواج ماهواره در آن استفاده می‌کنیم. شناخت نحوه برخورد مغز با محیط اطراف ما، می‌تواند به عنوان مثال به افرادی که از ناتوانی‌های جسمی گوناگون رنج می‌برند، در آینده‌ای نه‌چندان دور کمک کند، تا برای حرکت به شیوه‌ای کاملاً طبیعی از ابزارهای روباتیک بهره بگیرند».
نظر شما