در گزارش تصویری امروز بهترین تصاویر فضایی هفته را با هم مرور می‌کنیم: از اجتماع قمری و قراول کیهانی گرفته، تا گذر سیارکی و ستارگان در حال سقوط شهاب‌باران برساوشی.
تولد یک ستاره
این جت‌های لوله‌ای شکل از گاز فوق سریع، نشانگر تولد پردرد ستاره‌ای هستند که 1400 سال نوری از زمین فاصله دارد. به لطف توانایی تصویربرداری پرکیفیت آرایه رادیوتلسکوپ جدید آلما (ALMA) در ارتفاعات صحرای شیلی، اخترشناسان توانسته‌اند تا جریان‌های جت پرانرژی این جرم را نمایان کنند. جریانی که به رنگ سبز و نارنجی در گوشه پایین راست عکس دیده می‌شود، در حال دور شدن از زمین است. در همین حال، جریان جت دیگری که به رنگ صورتی و بنفش دیده می‌شود، در حال آمدن به طرف زمین است. جریان هر کدام از این جت‌ها حدود 1 میلیون کیلومتر بر ساعت است.
اجتماع قمری
فضانوردان آینده زمانی‌که در شب‌های مریخ به سوی آسمان نگاه کنند، به جای یک ماه، دو ماه را خواهند دید که در آسمان این سیاره خودنمایی می‌کنند. تصویرسازی بالا، دو قمر سیاره مریخ، دیموس (قمر کوچک‌تر منتهی‌الیه چپ) و فوبوس را آن‌گونه که از سطح مریخ دیده می‌شوند؛ در مقایسه با ماه، آن‌گونه که از سطح زمین دیده می‌شود نشان می‌دهد.
روز 1 آگوست / 10 مرداد، مریخ‌نورد کیوریاسیتی تصویری از حضور هم‌زمان این قمر را در آسمان مریخ ثبت کرد. در آن زمان، قمر 12 کیلومتری دیموس در ارتفاع 20500 کیلومتری؛ و قمر 22 کیلومتری فوبوس در ارتفاع نزدیک‌تر 6240 سطح مریخ قرار داشتند. در مقابل آنها، ماه به عنوان قمر زمین 3474 کیلومتر قطر دارد و متوسط فاصله آن از زمین نیز 380 هزار کیلومتر است.
ستارگان در حال سقوط
همانند یک جفت ستاره در حال سقوط، این دو شهاب آسمانی طی بارش شهابی برساوشی که اوج فعالیت آن شامگاه 21 مرداد بود، نمای زیبایی به آسمان منطقه ژیانگ‌شی چین بخشیدند. رصدگران آسمان شب در آسیا بهترین موقعیت را برای رصد بارش شهابی برساوشی امسال داشتند؛ چرا که اوج شهاب باران پس از غروب ماه رخ می‌داد. علی‌رغم آلودگی نوری شهرها، رصدگرانی که به مناطق حومه‌ای رفته بودند، می‌توانستند بین 30 تا 40 شهاب را در ساعت شمارش کنند؛ در حالی‌که نرخ مشاهده شهاب برای رصدگران مستقر در آسمان تاریک مناطق روستایی حتی به 130 شهاب در ساعت می‌رسید.
گذر سیارکی
در این تصویر فروسرخ که توسط ماهواره WISE ناسا گرفته شده، یکی از سیارک‌های بالقوه خطرناک (PHA) به نام 1998 KN3 در حین عبور از ابر عظیم گاز و غبار نزدیک سحابی مشهور شکارچی مشاهده می‌شود. بنابر تعریف ناسا، سیارک‌های بالقوه خطرناک اجرامی هستند که حداقل 100 متر پهنا دارند و این پتانسیل را دارند که وارد محدوده‌ای به شعاع 0.05 واحد نجومی اطراف زمین شوند. تصویربرداری فروسرخ به اخترشناسان کمک می‌کند تا مشخصات فیزیکی سیارک‌ها، مانند اندازه و بازتاب‌پذیری سطح آنها را تعیین کنند. درخشش سبز-زرد این سیارک 1100 متری نشان می‌دهد که این صخره آسمانی دمایی معادل دمای اتاق دارد؛ یعنی سردتر از ستارگان ابی و گرم‌تر از غبارهای سرخ است.
پرده رنگی
این عکس که در یکی از مناطق روستایی استونی گرفته شده، نمایش رنگارنگ نورهای قطبی را به تصویر می‌کشد که همچون پرده‌ای کیهانی، سراسر آسمان را به تسخیر خود در آورده‌اند. شفق قطبی یا نور شمالگان، در اثر ابرهای عظیم ذرات بارداری ایجاد می‌شود که توسط خورشید به سمت زمین شلیک می‌شود. این ذرات در برخورد با میدان مغناطیسی مناطق قطبی باعث تحریک مولکول‌های نیتروژن و اکسیژن موجود در جو بالای زمین می‌شوند؛ که تخلیه انرژی اضافی این مولکول‌ها باعث پیدایش درخشندگی زیبای شفق می‌شود.
حباب کیهانی
سحابی حباب ابر عظیمی از گاز و غبار است که همانند یک حباب عظیم کیهانی در فاصله 11 هزار سال نوری از زمین، و در صورت فلکی ذات‌الکرسی قرار دارد. تابش‌های پر سرعتی که توسط ستاره جوان و داغ مستقر در میان این ابر ساطع می‌شود، باعث درخشش این ساختار حبابی به پهنای 10 سال نوری می‌شود.
قراول کیهانی
این کاج بریستول یکصد ساله که به سوی سقف آسمان پر ستاره شب قد کشیده است، گویی سرانجام توانسته دستان خود را به درخشش وهم‌آلود کهکشان راه شیری برساند. در این عکس با نوردهی طولانی که در رشته کوه‌های وایت کالیفرنیا گرفته شده، درخشش میلیون‌ها ستاره هسته مرکزی کهکشان راه شیری نمای زیبایی خلق کرده است؛ هسته‌ای که حدود 27هزار سال نوری از زمین فاصله دارد.
53275
نظر شما