به طور ميانگين 80 درصد ثروت خانوارهاي ايراني را مسكن به خود اختصاص داده و بر اساس آمار بانك مركزي، سهم هزينه مسكن از درآمد خانوار به طور متوسط 35 درصد كل هزينه هاي آنها را دربر مي گيرد.اين مطلب را دكتر بهروز ملكي، دكتراي اقتصاد و تحليلگر ارشد بازار مسكن در جريان برپايي همايش تخصصي صنعت ساختمان كه طي دو روز گذشته در هتل شيراز برگزار شد، بيان كرد.
وي با اشاره به اين كه اين 35 درصد در تمامي سال هاي گذشته به يك اندازه نبوده گفت: رقم مزبور در سال هاي اوايل دهه 70 حدود 27 درصد را نشان مي دهد كه پس از آن روند افزايشي به خود گرفته و اينك به 35 درصد رسيده است كه بديهي است بار بيشتري را بر دوش خانوارها قرار داده است.
ملكي افزود: در چنين شرايطي، خانوارها ناگزير از هزينه هاي ديگر خود كاسته و آن را به تامين مسكن خويش اختصاص داده اند.
وي تصريح كرد: در رابطه با هزينه مسكن، استان تهران بيشترين سهم يعني حدود 50 درصد هزينه هر خانوار را به خود اختصاص داده و پس از آن استان البرز قرار دارد. ضمناً شايان توجه است كه استان فارس با بيش از 37 درصد در مرتبه سوم اين برآورد قرار دارد البته بديهي است كه در شهر شيراز اين رقم حتي به بيش از 37 درصد هم مي رسد. در مقابل استان ايلام با 18 درصد، كمترين سهم را در اين راستا دارد.
وي همچنين در تشريح چگونگي وضعيت سكونت خانوارهاي ايراني از نظر مالك يا مستاجر بودن آنها، اظهار داشت: در سال 65، هفتاد و هشت درصد خانوارهاي ايراني در خانه هاي ملكي خود سكونت داشتند كه در سال 90 اين ميزان با كاهش رو به رو شد به گونه اي كه مالكيت ها به 63 درصد رسيد و بالطبع بر ميزان سكونت هاي اجاره اي افزوده شد.
دكتر ملكي با تاكيد بر اين مساله كه وضعيت توليد مسكن در طول سال هاي اخير نامطلوب نبوده و حتي شاهد رشد در اين بخش بوده ايم به طوري كه از رشد خانوار پيشي گرفته است افزود: اين در حالي است كه برخلاف رشد توليد مسكن، توزيع مطلوب نبوده است يعني زماني يك نفر كه داراي يك خانه بود هم اينك صاحب 6 خانه شده است.
وي خاطرنشان كرد: وضعيت كنوني مسكن به گونه اي است كه يكسري از خانوارها قيد مسكن ملكي را زده اند زيرا در شرايط كنوني قادر به مالك شدن نيستند.وي اعلام كرد: هم اينك در استان هاي تهران و البرز شاهد بيشترين تعداد اجاره نشين هستيم و تقريباً حدود 40 درصد از خانوارها در خانه هاي اجاره اي زندگي مي كنند. در فارس نيز آمار اجاره نشين ها به 24 درصد مي رسد كه البته اين رقم در شهر شيراز بيشتر است.
اين تحليلگر ارشد بازار مسكن در بخش ديگري از توضيحات خود به زمان انتظار قشرها و دهك هاي مختلف خانوارهاي كشورمان براي خانه دار شدن اشاره كرد و با يادآوري سال هاي طولاني براي خانه دار شدن دهك نخست كه اقشار ضعيف درآمدي را تشكيل مي دهند، گفت: در سال جاري كم درآمدترين خانوار كه در دهك يكم قرار دارد سالانه داراي حدود 8 ميليون و 400 هزار تومان درآمد است كه در حقيقت درآمدش در هر ماه معادل 700 هزار تومان برآورد مي شود، ضمنا دهك دهم كه متمول ترين دهك را تشكيل مي دهد درآمد سالانه اي حدود 144 ميليون تومان را دارد يعني ماهيانه 12 ميليون تومان البته ناگفته نبايد گذاشت كه برخي در اين دهك شايد در هر ساعت 144 ميليون تومان درآمد داشته باشند.
وي ادامه داد: از اين دو دهك كه بگذريم به دهك هاي مياني مي رسيم كه درآمدشان سالانه 30 ميليون تومان تخمين زده مي شود.ملكي بيان داشت: در مقايسه با درآمد اين دهك ها و قيمت خانه هايي كه قادرند در طول زمان خريداري كنند بايد عنوان كنم در دهك يك اگر قيمت خانه را 240 ميليون تومان درنظر بگيريم، خانوارهاي قرار گرفته در دهك يك اگر چيزي نخورند و هيچ گونه هزينه اي هم نداشته باشند براي خانه دار شدن لازم است 28 سال كل درآمد خود را پس انداز كنند البته با اين شرط كه قيمت خانه روند تصاعدي به خود نگيرد.
وي افزود: همين خانواده اگر يك سوم درآمدش را براي خانه دار شدن پس انداز كند پس از 90 سال صاحب خانه خواهد شد. در اين ميان پر واضح است خانوارهايي كه درآمدي به مراتب كمتر از درآمد دهك يك دارند بايد خيال خانه دار شدن را از سر به در كنند، در مقابل دهك دهم تنها طي 5 سال قادر است خانه مورد نظر خود را خريداري نمايد.
46
نظر شما