عضو هیأت علمی گروه تاریخ دانشگاه تهران در بخشی از یادداشت خود نوشته است:
«از قدیم در میان علما اصطلاحی بود به عنوان «اغراء به جهل». در روزهای اول طلبگی، وقتی این تعبیر را می شنیدم، درباره معنای آن فکر می کردم. تشویق کردن مردم به جهل، کشاندن آنان به جهل، تشویق به خطا و اشتباه. شاید معنای نزدیک به آن فریب دادن مردم به جهل به عنوان علم است ... حدیثی هم از رسول(ص) نقل شده است که فرمود: «انّ من العلم جهلا»، نوعی از علم، جهل است. برای این جمله هم معنایی این چنین شده که برخی از انواع علم، فایده ای ندارد و با جهل برابر است، اما می تواند این معنا را هم داشته باشد که برخی از آنچه به عنوان علم به مردم داده می شود، عین جهل است، اما به اسم علم عرضه می شود، و این یعنی اغراء به جهل. وقتی خطیبی یک ساعت حرف می زند، آن هم خطابی محض و بی قاعده و بی مبنا، رطب و یابس بهم می بافد، از انواع جدلهای دهن پرکن اما بی محتوا برای اثبات گزاره های خود استفاده می کند، و بیش از آن که در صدد واقع نمایی باشد، در صدد رسیدن به اهدافش است، این یعنی اغراء به جهل، یعنی تولید جهل به اسم علم.»
این عضو پرکار وبلاگ نخبگان خبر آنلاین می نویسد:
«متن های بافتنی، شامل متونی که هزاران کلمه و تعبیر کنار هم چیده می شود و به جز عبارت پردازی هیچ گونه واقع نمایی ندارد، متنی است که برای تولید جهل به کار می رود. هزاران حدیث جعلی در میان متون اسلامی که امروز سبب گمراهی شمار زیادی از مسلمانان شده، و اذهان آنان را بسته، در شمار همان تولید جهل است که نیازمند دقت های عالمانه اصحاب حدیث است، اما مع الاسف حتی با وجود برخی از کارها، آن احادیث ساختگی همچنان در صحنه عمل فعال است، نمونه اش صدها حدیث در فضائل اهل الشام که امروزه منشأ همین فتنه گری ها شده است. این تاثیر تولید جهل است و بس.»
برای خواندن متن کامل این مطلب، لطفا اینجا را کلیک کنید.
نظر شما