کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان نامی آشنا برای چندین نسل است از دهه چهل به این سو، که همیشه متر و معیاری برای خانواده‌ها، برای برخورداری از امکانات روز فرهنگی، خاص مخاطبان کودک و نوجوان بوده و در حوزه هنر و ادبیات کودک، به عنوان یک برند شناخته شده است اما در پس ِ‌ِ آن خاطرات خوشِ نسلی و سیمای دلپذیری که در خیلی از موارد، اشک شوق به چشمان ِ کودکان دیروز و میانسالان امروز می‌آورد، یک واقعیت تلخ در عملکرد چند دهه اخیر کانون، اغلب نهان مانده و آن هم این است که کسانی که جوانی خود را به پای سامان‌بخشی فرهنگی چندین نسل ریخته‌اند، حتی در بحث حقوق و مزایا و مسایل مرتبط با این دو، از شمول قوانین کشوری خارج بوده‌اند و در مواردی، در دولت‌های پیشین، حتی اجازه ورود بازرسان هم به این نهاد و کند و کاو حقوقی و قانونی داده نشده. در دوره جدید، به نظر می‌رسد که در این زمینه باید دقت نظر بیشتری صورت گیرد و کانون از یک جزیره مستقل اداری به بخشی از خاک قوانین کشوری ایران بدل شود.

فعلاً علی‌الحساب، معاون جدید فرهنگی کانون از رسیدگی به وضع حقوقی و بیمه‌ای بخش تئاتر آن سخن گفته که آن هم قصه‌ی دیگری‌ست اما انتظار می‌رود که راهگشا باشد. محسن فضلی گفته:«دریافت حقوق کارکان کانون بر طبق نظام پرداختی است که در کل کشور انجام می‌شود اما قبول داریم که میزان پرداختی ما به نسبت سایر نهادها کمتر است... برای همکاران پاره وقت که معمولا دستمزد پایین‌تری نسبت به کارکنان تمام وقت دارند در سال جدید تمهیدات مناسبی در نظر گرفته شده و قرار است با اقدامات جانبی مناسب‌تری هم حقوق‌شان افزوده شود و هم مشکلات بیمه آنها برطرف شود.» من شخصاً به عنوان یکی از کسانی که چه به عنوان عضو و چه به عنوان کارمند و چه به عنوان علاقمند به سرنوشت این نهاد، ارتباطی 36 ساله با آن داشته‌ام، امیدوارم مشکلات آن به گونه‌ای حل شود که بتوانم به خاطره‌ی مربی اواخر دهه پنجاه خود بگویم:« دیدی! بالاخره کانون درست شد!»

 

 

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید.
کد خبر 362954

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
9 + 7 =