به گزارش خبرنگار خبرآنلاین از خرمشهر، نجلا درخشانی در هشتمین نشست علمی پژوهشی اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خرمشهر به مناسبت روز جهانی باستانشناسی اظهار کرد: محوطه میراث جهانی چغازنبیل، بنایی باقی مانده از دوران ایلام میانه بوده که در حدود 3250 سال از عمر ساخت آن می گذرد.
وی بیان کرد: از دلايل اصلي استقامت اين بنای خشتی ـ آجری، وجود ناودانها و آبراهههای منظمی است كه آب باران را از سطوح گوناگون بنا به پايين هدايت كرده است. میتوان گفت یکی از عوامل مهمی که معماران ایلامی در ساخت شهر دور اونتاش از ابتدا مد نظر داشتند، دفع صحیح آبهای سطحی با طراحی ناودانها و آبراههها بوده است.
مسئول امور پژوهشی اداره های میراث فرهنگی آبادان و خرمشهر عنوان کرد: تعداد و عملكرد اين آبراهها و ناودانها، با توجه به شكل و ابعاد قسمتهاي گوناگون بنا، طراحي و ساخته شده و نظامی مناسب را برای دفع آب باران تشكيل داده است. علاوه بر وجود ناودانهای آشکار، تعدادی از ناودانهای زيگورات به صورت پنهان در دیوارها تعبيه شده و مسیر ارتباطی صحيح و منطقی را از طبقات بالا تا پایين ايجاد میکرده است.
درخشانی در همین خصوص توضیح داد: با گذشت مدت زمان طولانی از ساخت بنای چغازنبیل و قرارگیری آن در محدودهی جغرافیایی که دارای بارانهای شديد بوده، بخشهایی از این بنای خشتی ـآجری فرسايش یافته است؛ بهطوریکه قسمتهای عمدهای از آسیبهای وارد شده به آن، ناشی از سرگردانی آبهای سطحی در محوطه است.
وی افزود: مطالعه علمی تولید مواد و مصالح بهینه مرمتی، بررسی روشهای هدایت آبهای سطحی و کنترل مسیلهای ایجاد شده در اثر بارشهای شدید که در مواردی درحال حرکت به سمت ساختارهای معماری محوطه بوده، از جمله موارد مهمی است که در طول سالیان گذشته مورد مطالعه قرار گرفته است.
46
نظر شما