روز آنها كه آگاهي ميبخشند، روز آنها كه خبر توليد ميكنند و روز آنها كه ميكوشند چراغ آگاهي و اطلاعرساني را در جامعه روشن نگه دارند. اهل قلم را در تمام روزگاري كه با آنها زيستهام، در جمعشان بودم و در هوايشان نفس كشيدم، جماعتي كمتوقع شناختم. جماعتي كه اگر ميخواست در پي نام و نان باشد، هرگز جانش را پاي قلم نميگذاشت و به عرصه خبرنگاري نميآمد. اين جماعت غير از احترام و امنيت توقعي ندارد، اين جماعت به زيستن با حداقلها عادت كرده و مثل تمامي اهل فرهنگ، چشم به روي زرق و برق زندگي بسته و كوشيده به سهم خود و به اندازه توانش، اطلاعرسان و ارتقابخش سطح آگاهي جامعه باشد. يك امروز را كه روز خبرنگار است، به خواستههاي اين جماعت فكر كنيم. خبرنگار رفيق زباني نيست كه با يك تبريك خشك و خالي به زبانش بگيريم و رفيق ناني هم نيست كه نانش بدهيم و از در برانيم! اين مردان و بانوان اهل قلم را بايد با احترام و امنيت، تشويق كرد. همينقدر كه بدانند كارشان ديده ميشود و دستي دنبال شكستن قلم و بستن چشم و دهانشان نيست، با توان چندبرابر به توليد خبر و اطلاع رساني بهتر مشغول ميشوند. اينجا، در خبرورزشي هم در روزخبرنگار، ما هيچ توقعي از دوستان و مخاطبان نداريم. دست آنها را كه با پيام و كلام و گل يادمان ميكنند، به گرمي ميفشاريم و در راهي كه آغاز كردهايم، قدمبهقدم پيش ميرويم چرا كه اين احترام و امنيت را از مخاطبانمان دريافت كردهايم. همين كه همچنان به لطف همراهي شما مخاطبان عزيز، پرتيراژترين و پرمخاطبترين رسانه ورزشي كشور هستيم يعني احترام... همين كه 20 سال است شما، با ما همراهي ميكنيد و هنوز هم خواننده خبرورزشي هستيد، يعني امنيت... خبرنگار هم غير از احترام و امنيت توقعي ندارد. تمام بيمهريهايي كه بعضاً از بخش كوچكي از جامعه بزرگ و محترم ورزش ميشود هم فداي سر مهرباني و همراهي شما...
*این مطلب در سرمقاله روز 17 مرداد روزنامه خبرورزشی منتشر شده است
نظر شما