بابک اطمینانی عضو هیات مدیره انجمن هنرمندان نقاش ایران درباره نحوه برگزاری دوسالانه ها و ضرورت برگزاری آنها گفت: «به گمانم برگزاری دوسالانه ها به صورتی که اخیرا برگزار می شود بی خاصیت بوده است در حالیکه فی نفسه برگزاری دوسالانه ها ضرورت دارد. دوسالانه‌ها می توانند چشم انداز دقیقی از اتفاقات شاخص هنری ۲ سال اخیر کشور را ارائه دهند و ما هم باید ابزار رصد و پیدا کردن شاخص ها را در اختیار داشته باشیم.»
او با بیان اینکه اگر دولت در زمینه محتوایی هنر بخواهد در برگزاری دوسالانه ها دخالت کند نمی توانیم به این چشم انداز برسیم، اظهار کرد: «تجربه اجرایی دوسالانه ها نشان داده که اتفاقات هنری ای که از سوی دولت برگزار شده اند، فاقد کیفیت لازم برای تاثیرگذاری بوده اند و در حقیقت فقط هدر دادن منابع انسانی و بودجه بوده اند.»
این هنرمند نقاش در پاسخ به این پرسش که انجمن ها هم در ساختار خود درگیر بروکراسی و محافظه کاری هستند و اینکه آیا انجمن ها می توانند در ترسیم این چشم‌انداز نقش درست خود را ایفا کنند؟ بیان کرد: «نه کاملاً، به این دلیل که ذهنیت و مکانیسم بروکراتیک موجود در انجمن ها کم و بیش مشابه همانی است که در دولت است. در حقیقت کارمند مآبانه است و از آنجایی که موقعیت آن تهدید نمی شود و رقابتی نیست بنابراین هیچ تمایلی به ارتقای کیفی خودش ندارد. به خاطر نوع فرهنگی که در آن زندگی می کنیم، رفیق بازی‌ها، رودربایستی ها و مدارا کردن هایی وجود دارند که باعث می شوند کیفیت فدای این مسایل شود و متاسفانه آن چیزی که باید در دوسالانه ها متبلور بشود، امکان بروز نیابد.»
اطمینانی راه حل برون رفت از این مشکلات را در این دانست که انجمن ها متولی برگزاری دوسالانه ها شوند و دبیرخانه دائمی ایجاد شود و در این باره گفت: «باید در انجمن ها یک دبیرخانه دائمی تاسیس شود که اعضای آن خیلی به دقت انتخاب شده باشند و چهره هایی در مقام تصمیم گیرنده منصوب شوند که اهل مدارا و سازش های پشت پرده نیستند و در عین حال به لحاظ هنری دارای احاطه کافی بر مسائل جاری روز باشند. وظایف دبیرخانه این است که در تمام ایران چشم ها و گوش هایی برای جمع کردن اطلاعات هنرمندان داشته باشد. کار این دبیرخانه قضاوت کردن نیست بلکه جمع کردن اطلاعات کاری هنرمندان در طول سال است. بر اساس این اطلاعات جمع آوری شده، هنرمندانی که دارای عیار بالای هنری هستند شناسایی و از آنها برای حضور در دوسالانه موثر دعوت می شود.»
عضو هیات مدیره انجمن هنرمندان نقاش ایران عنوان کرد: «در تمام رویدادهای هنری شایسته سالاری بطور صد در صد رعایت نمی شود. همیشه کسانی هستند که نه به خاطر شایستگی هنری بلکه به خاطر مناسباتی که دارند وارد این رویدادها می شوند و این در همه دنیا مرسوم است، ولی آنچه کیفیت دوسالانه ها را به خطر می اندازد میزان درصد این دخالت ها است. برگزاری یک دوسالانه خوب نیاز به رفتار قاطعانه مسئولان اجرایی آن دارد تا تیم اجرایی دبیرخانه بتواند اتوریتۀ هنری و اجرایی خودش را تثبیت کند. حتی در دوسالانه های بخش خصوصی با هزینه های آنچنانی هم این ذهنیت هیچ وقت نبوده است. یک فراخوان و بعد داوری و در آخر مراسم اهدای جوایز. این تمام ساز و کار یک دوسالانه در ایران است.»
وی در پایان گفت: «دوسالانه نباید فراخوانی باشد بلکه باید دعوتی باشد چرا که وقتی فراخوان می دهیم و از آن بدتر یک «تِم» هم معین می کنیم، هنرمندان مشغول به خلق کار سفارشی برای دوسالانه می شوند. هدف دوسالانه ها پیدا کردن افراد با کیفیت تکنیکی یا دانش تجسمی نیست بلکه باید دنبال یافتن کیفیت های هنرمندانه باشند و این کیفیت های هنرمندانه وقتی بروز می کنند که آن هنرمند خودش را درگیر دل مشغولیتی درازمدت بکند. با استناد به این روند است که می فهمیم عیار هنرمند چیست.»
58244
نظر شما