مهدی درستی: هفتمین دوسالانه مجسمهسازی تهران پس از وقفه شش ساله در موزه هنرهای معاصر برگزار شد تا شور و نشاط دوبارهای را به فضای مجسمهسازی ایران بدهد.
این دوره از دوسالانه اما حواشی زیادی در برداشت، از چگونگی انتخاب آثار توسط هیئت انتخاب و اعتراض برخی از هنرمندان به انتخاب نشدن آثارشان برای حضور در این دوره تا مشکلاتی که در نصب آثار ایجاد شد و در نهایت هم به تماشا گذاشتن آثاری که از نظر خیلی از کارشناسان و صاحب نظران حوزه مجسمهسازی نام مجسمه را نمیشد روی آنها گذاشت.
با سعید شهلاپور پیشکسوت مجسمه سازی که سال ها سابقه دبیری دوسالانه مجسمهسازی را داشته است و تجربه حضور در دوسالانه و نمایشگاه های داخلی و بین المللی را دارد درباره دوسالانه امسال و نواقص آن گفت و گو کردهایم.
برگزاری رویداد فرهنگی کار بسیار بزرگی است
شهلاپور ارزیابی خود از دوسالانه امسال را اینطور بیان کرد: «دو مرتبه از هفتمین دوسالانه مجسمهسازی بازدید کردم، اما قبل از هرچیز باید بگویم که سازماندهی هر اتفاق هنری به دلیل گرایش عمومی غیرهنری مدیران ارشاد که دغدغه هنر ندارند بسیار سخت و دشوار است. با این وجود هر نهاد یا سازمانی مانند انجمن مجسمهسازی که اقدام به برگزاری چنین رویداد فرهنگی میکند کار بسیار بزرگی کرده است ولی بیانگر این نیست که کارشان نقص و ضعفی ندارد.»
او افزود: «آثاری در این دوره به نمایش گذاشته شدهاند که قبل از آن در گالریها و نمایشگاههای مختلف به تماشا ارائه شده بودند و این سوال پیش میاید که چه اتفاقی باعث دعوت دوباره این آثار به دوسالانه شده است؟»
عیار انتخاب دعوتشدگان چه بوده است؟
این هنرمند درباره دعوت شدگان به دوسالانه امسال بیان کرد: «افرادی به هفتمین دو سالانه دعوت شدهاند که هیچ سابقهای در حوزه مجسمهسازی ندارند. در کل چند پرسش ایجاد میشود که عیار دعوت شدگان و عیار پذیرش آثار چه بوده است؟ در حالیکه کسانی را داریم که طول و عرض مجسمهسازی ایران را میدانند و از تجربه کافی در این زمینه برخوردار هستند که آثارشان در این دوره به نمایش گذاشته نشده است، وقتی از آنها سوال کردم که چرا در دوسالانه شرکت نکردهاند از هیئت انتخاب آثار دارند و من هم زمانیکه آثار را دیدم حق را به آنها دادم.»
ترکیب هیئت انتخاب و داوری بسیار نامناسب است
شهلاپور درباره هیئت انتخاب آثار هم بیان کرد: «ترکیب هیئت انتخاب نامناسب بوده است، به جز دو نفر از اعضا. ترکیب هیئت داوران از آن بسیار نامناسبتراست و جایگاهی در دنیای مجسمهسازی ایران ندارند. ما بسیاری مجسمهساز داریم که با اعتبارتر از این خانمها و آقایان خارجی حاضر در هیئت داوران هستند، من به سواد و دانش افراد کاری ندارم بلکه به نظرم نبود شایستگی لازم برای حضور در هیئت داوران است.»
او افزود: «با تمام زحماتی که دوستان ما در برگزاری این دوسالانه کشیدهاند، این مشکلات و نواقص در این دوره وجود داشته است.»
این هنرمند با اشاره به نوع نگاه نامناسبی که در تمامی سازمان ها و ارگان های کشور وجود دارد، بیان کرد: «مسئله دیگری که وجود دارد و تنها به حوزه مجسمهسازی هم محدود نمیشود، این است که هر فرد تازهای که کاری را برعهده میگیرد میخواهد تمام فعالیتهای نفرات قبلی خود را لغو کرده و زیر سوال میبرد، در حالیکه دنیا قدم به قدم شکل می گیرد، اگر این تفکر را داشته باشیم که در انجام امور شیفته تفکرات خودمان نشویم و به اندیشههای دیگران هم توجه کنیم، صد در صد نتیجه بهتری خواهیم داشت.»
بسیاری آثار دوسالانه هویت هنری ندارند
یکی از انتقادهایی که به دوسالانه امسال وارد است، وجود آثار هنری در زمینهای غیر از مجسمهسازی است، شهلاپور در این باره توضیح داد: «بسیاری از آثار به نظر من بیاحترامی به هنر مجسمهسازی است و هیچ هویتی هنری ندارد، همچنین افرادی که در جمع هیئت انتخاب و داوری قرار دارند همانطور که گفتم دارای سوابق خاصی نیستند و متاسفانه جوانان ما به دلیل کمبود مطالعه و اطلاعات تاریخی گذشته افراد و جایگاهی که داشتند را نمیدانند. علی رغم تمامی زحمات به نحوی تمایل روشنفکری تجددگرایانه در دوسالانه وجود دارد که پسندیده نیست.»
این هنرمند با تجربه درباره اصول برگزاری دوسالانه ملی گفت: «ما باید یک دوسالانه بینالمللی تهران داشته باشیم که تمامی آثار معاصر در آن به نمایش گذاشته شود، دوسالانه ملی باید نمایشگاهی از آثار با کیفیت و قابل عرضه به جهان باشد تا توسط موزهها و دوسالانههای معتبر انتخاب و خریداری شوند. اما دوسالانه امسال بیانگر 30 درصد ظرفیت مجسمهسازی ما هم نیست و اینکه چرا بعضی از هنرمندان در این دوسالانه شرکت نمی کنند، برخی از آثاری که ارزشمند هستند انتخاب نشدهاند و چرا برخی از آثار مجوز حضور گرفتند؟ سوالاتی است که بیجواب مانده است، برخی از آثار هم کپی هستند که با یک تغییر کوچک آن را به نام خود زدهاند و اسم اقتباس را روی آن گذاشتهاند.»
هیچکس به دنبال حل مشکل دزدیدن مجسمهها نیست
شهلاپور درباره مجسمه دزدی که این روزها در تهران رواج یافته است، گفت: «متاسفانه امروز کسی به فکر هنر نیست و شاهد هستیم که همین امروز هم مجسمهای از میدان ونک دزدیده شد و هیچکس به دنبال پیدا کردن مشکل و حل آن نیست. سازمان زیباسازی چقدر هزینه مجسمهها را بدهد و در نهایت شاهد دزدیده شدن آثار باشد.»
او در پایان درباره سرنوشت مجسمه های این دوسالانه و عرضه مناسب آنها گفت: «وزارت ارشاد باید این مجسمهها را از دوسالانهها خریداری کند و در موزههای مختلف کشور به نمایش بگذارد تا زمانیکه که نیاز به مجموعه آثار هر دوسالانه بود، به راحتی بتوانیم با مراجعه به یکی از موزهها آنها را مشاهده کنیم. برای آثار برتر هر سال این اتفاق رخ میدهد و خریداری می شوند.»
58243
نظر شما