حسین قربانزاده، سردبیر روزنامه همشهری در سایت الف یادداشتی با عنوان فراموشی خاطره‌ها در نقد سخنان احمد مسجدجامعی عضو شورای شهر تهران نوشته است که متاسفانه در شرایطی که گرایش مردم به اعتدال و تفاهم و همکاری است، سمت و سوی این نوشته، نه تنها بر این امر استوار نیست که تخریب همکاری و تفاهمی را هدف قرار داده که پیش از این وجود داشته است. طرح مطالب ایشان حاوی نکته‌هایی است که در پی به آنها اشاره می شود.
1-مصاحبه مطبوعاتی آقای مسجد جامعی در محل ایسنا و با حضور گسترده خبرنگاران روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها برگزار شد. نشستی که شور و حال بسیار زیادی داشت اما آن چیزی که از نشست رسانه‌ای آقای مسجد جامعی بازتاب پیدا کرد همه آن چیزی نبود که مطرح شد و طبیعی هم هست. اما در این نشست محور سوالات بیشتر خبرنگاران به انتخاب شهردار آینده تهران و رئیس شورای شهر در چهارمین دوره برمی‌گشت، پرسش‌هایی که در عین حال انتقادات تند و تیزی از عملکرد شهردار تهران هم داشت. به عنوان نمونه احمد مسجد جامعی وقتی درباره ویژگی‌های شهردار آینده صحبت می‌کرد خبرنگاران سوال‌هایی جدی داشتند که برخی از آنها به شهردار محترم تهران مربوط می‌شد، سوال‌هایی از این دست که چرا شهردار تهران بیش از 8 میلیارد تومان خارج از عرف به یک تشکل صنفی پرداخته است، چرا به برخی از نهادهای دیگر مبالغ کلان پرداخت شده است، که توجیه چندانی ندارد، این پرسش که آیا هزینه شدن 16 میلیارد تومان در ستاد انتخاباتی آقای قالیباف صحت دارد ؟ و اگر پاسخ مثبت است این مبلغ از کجا آمده و نحوه نظارت شورای شهر بر این مبالغ به چه شکل است؟اما پاسخ مسجد جامعی چه بود؟ او از فعالیت‌های اجرایی آقای قالیباف دفاع کرد و زحمات ایشان را قابل تقدیر دانست، اگر چه نقدهایی هم در حوزه فرهنگ و نیز کیفیت زندگی در تهران داشت که در پی به آنها می‌پردازم. اما وقتی با این پرسش یکی از خبرنگاران مواجه شد که موفق ترین شهردار پس از انقلات تهران چه کسی بوده است و در همان زمان برخی از خبرنگاران اسم کرباسچی را بر زبان آوردند اظهار کرد: برای بررسی فعالیت‌های آقای قالیباف باید چند سال بگذرد، نظرسنجی‌هایی انجام شود و در یک فضای مناسب‌تر در باره این فعالیت‌ها قضاوت شود. او وقتی انتقادها از قالیباف جدی‌تر شد با لحنی که به خبرنگاران برنخورد ، گفت که آقای قالیباف خیلی زحمت کشیده و تلاش کرده‌اند، حالا که انتخابات را واگذار کرده است ، شما هم مظلوم گیر‌آورده‌اید و انتقاد می‌کنید. وقتی خبرنگاران اصرار کردند که نام گزینه های احتمالی شهرداری تهران را بگویید و در لا به لای سوالات‌شان از محسن هاشمی ، معصومه ابتکار و محمد علی نجفی نام بردند مسجد جامعی نام قالیباف را هم به فهرست اسامی خبرنگاران اضافه کرد. در حالی که در مواجهه با پرسش‌های جدی و دامنه‌دار خبرنگارانی که می خواستند به هر شکل ممکن پاسخی جدی و شفاف بگیرند می‌توانست جور دیگری صحبت کند و حرف‌هایی را مطرح کند که افکار عمومی هم بیشتر می پسندد. اما مسجد جامعی جانب انصاف را نگه داشت و در چارچوب های همیشگی خودش صحبت کرد. فراموش نکنیم نیمی از آرای شهردار شدن آقای قالیباف را اطلاح طلبان داده‌اند. امری که خیلی زود فراموش شده است و گویا این فراموشی خیلی هم گسترده است. هر چند این موضوع را افکار عمومی و اصحاب رسانه به حافظه سپرده است و هیچگاه فراموش نمی کند.
در همین مصاحبه مطبوعاتی ، وقتی یکی از خبرنگاران از مسجد جامعی سوال کرد که آقای مهدی چمران در دوره‌ای که رئیس شورای شهر تهران بود برخورد‌های تند و نامناسبی با شما و اعضای اصلاح طلب شورای شهر داشت بهترین توصیف‌ها را برای چمران به کار برد و از او به نیکی یاد کرد ، وقتی خبرنگار بر سوال خود پای فشرد اظهارکرد که آقای چمران بچه محل ما هستند. من بچه کوچه مسجد جامع هستم و ایشان بچه محل ما در کوچه سید محمد صراف در نزدیکی کوچه ما است. ما سال ها با یکدیگر دریک محل زندگی کرده‌ایم.او در همین مصاحبه از سایر اعضای شورای شهر تهران به نیکی تمام یاد کرد، کسانی که حتی هم موضع او نبودند و گاهی در صحن شورا با تندی و تیزی با او مخالف می کردند، حسن بیادی، حمزه شکیب، رسوال خادم ، خسرو دانشجو از آن جمله بودند.
2- شهرداری تهران در سال‌های گذشته با پول فراوانی که دارد، رسانه‌های بی شماری را تملک ، خریداری و راه‌اندازی کرده است که جهت‌گیری همه آنها نیز همصدایی با مدیریت شهرداری است. در واقع از کار اصلی رسانه‌ها در این سال‌ها غفلت شده است. شاید به همین خاطر است که فضای نقد را بر نمی‌تابند و خیلی زود آشفته می شوند به طوری که وقتی یک مقام مسئول که به حسن سابقه ، خیرخواهی و اخلاق مداری مشهور است یک نقد ساده را با زبانی نرم مطرح می‌کند این چنین باعث نگرانی تان می شود، به طوری که در سایت‌ها و رسانه‌های مختلف دست به تخریب می‌زنید.
3- در مطلب‌تان آورده‌اید « چه عاملی باعث شده است که شما در شش سال عضویت در شورای شهر تخلفات احتمالی و ادعایی را نادیده بگیرید و امروز بعد از انتخابات ریاست جمهوری و شوراها در یک نشست خبری با حضور خبرنگاران متعدد وظایف بر جای مانده در دوره نمایندگی مردم را قضا کنید؟» پاسخ به این پرسش بسیار ساده است، در واقع می‌توانستید پیش از این که در این دو خط ، قضاوت کنید به پرسش مورد نظرتان دست پیدا کنید. اما مشکل متوجه شما است که قرار نبوده صداهای دیگر را بشنوید. احمد مسجد جامعی در طول سال‌های گذشته با همین سبک و سیاق هر کجا که لازم بوده است انتقاد کرده و هر کجا هم لازم بوده تذکر داده است. لابد در جریان تذکرهای آقای مسجد جامعی در صحن شورای شهر نیستید، حتما نشنیده‌اید که نظر مسجد جامعی در باره پروژه پیاده راه سازی میدان امام حسین(ع) چیست و چه اظهاراتی داشته است. اعتراض‌های مسجد جامعی به قطع درختان اوین درکه را چطور و پیگیری‌های فراوانی که در این باره صورت داده است، می‌دانید در باره چند کار تحقیقی و رساله دانشگاهی هم انجام شده است، آیا می‌دانید در پی انتقادات و پیگیری های مسجد جامعی جلوی تخریب برخی از خانه‌های تاریخی از جمله پروین اعتصامی گرفته شد. آیا سخنان مسجد جامعی در تهدید بنای فرهنگی میدان آزادی را نشنیده‌اید،
4- جناب قربانزاده از این اظهار نظر مسجد جامعی که شورای شهر نباید شورای شهرداری باشد تعجب کرده‌اند و طوری سخن گفته‌اند که به خیال خودشان به کشف بزرگی رسیده‌اند، اما بحث شورای شهر بودن و شورای شهرداری بودن هیج ربطی به اعضا شورا در دوره‌های مختلف ندارد.این بحث را مسجد جامعی بارها در نشست‌ها، همایش‌ها و برنامه های مختلف شهری مطرح کرده‌اند و دو سرمقاله و یک مصاحبه هم در این باره داشته‌اند،این بحث به اصل هفتم قانون اساسی بر می‌گردد که نهاد شورا را در کنار قوای سه گانه و یکی از ارکان تصمیم گیری و اداره امور کشور قرار داده است. این بحث یکی از مباحث کاملا کارشناسی است که جنابعالی با عینک بدبینی کاملا سیاسی دیده‌اید
5- روزنامه همشهری در 8 سال گذشته ویترین فعالیت‌های مدیریت شهری بوده است، اما این روزنامه فقط ویترین است و جای مطالب جدی و انتقادی در باره شهر و مسائل شهری در آن خالی است، وقتی به صفحات نخست و شهری این روزنامه نگاه می کنیم همه چیز شهر عالی است. در واقع همه چیز به حدی خوب و مطلوب است که هیچ جایی برای نقادی باقی نمی‌ماند. اما واقعیت چیز دیگری است. ین شیوه نگرش به شهر و تبلیغ برای شهردار محترم تهران نه تنها تبلیغ نیست که ضد تبلیغ هم محسوب می شود. این که هر روز در صفحات اول روزنامه از خودمان تعریف و تمجید کنیم نه تنهاتاثیر گذار نیست بلکه آثار منفی هم دارد، همین می شود که شهری به بزرگی تهران و شهرداری با توانایی‌های اجرایی تنها 700 هزار رای می‌آورد. از این منظر شاید بتوان گفت که شخص آقای قالیباف از مشاوران ستایشگر و کم تجربه و مدیران رسانه‌ای نابلد خود بیشتر ضربه خورده است تا رقیبان انتخاباتی‌اش. در واقع رویه‌ای پیش گرفته شده که بیشتر متکی به قدرت و ثروت است تا ادب و عقلانیت،
در واقع سیاست‌های مدیران روزنامه همشهری اعتماد مردم به این رسانه تاثیر گذار را خدشه دار می‌کند. وقتی مردم می‌بینند که آن چیزی که در شهرشان جریان دارد با مطالبی که در صفحات نخست روزنامه نقش می‌بندد تفاوت دارد، اعتمادشان را از دست می‌دهند. اعتمادی که حاصل کار طولانی خبرنگاران و نویسندگان و تصمیم گیران قبلی روزنامه همشهری بود. حاصل یک کار گروهی و نه فردی بود، حاصل ایجاد حس علاقه و انگیزی در میان تک تک کارکنان همشهری بود، کسانی که اجازه داشتند هم خوبی‌ها را بنویسند هم کاستی‌ها را ، نه این که فقط و فقط مجاز باشند تبلیغ مستقیم و گاهی غیر واقعی کنند که بی‌فایده ترین نوع تبلیغ است. همشهری چندسالی است که حال و روز خوبی ندارد. این را همه می‌دانند. انصاف اما در این میانه گم شده است. اما شما نگران نباشید، خاطره‌ها حتما باقی می‌مانند، خاطره‌ها فراموش شدنی نیستند.
4545
نظر شما