حماس تنهاست

تحولات آنچنان سریع و حجم توطئه های آمریکائی آنچنان زیاد هستند که نباید در بررسی وزن اشتباه حماس به عنوان یک گروه سیاسی که بازحمت فراوان خود را در توازن داخلی و خارجی نگه داشته، خیلی مته به خشخاش گذاشت. جلوی ضرر را از هر کجا بگیریم، منفعت است. گروهی که نه تنها منابع مالی بلکه تحرک، اعلام موجودیت و زندگی شخصی و سیاسی عناصر اصلی اش به حمایت هر یک از کشورهائی که در قضیه فلسطین و خاورمیانه دارای منافعی هستند، بستگی دارد. بهر صورت حماس با فتح در دو جهت مختلف هستند و غزه مصائب خود را دارد و تشکیلات دولت خود گردان فلسطین نیز دیدگاهها و مشکلات خاص خود را. این اشتباه محاسبات نه فقط به کشورهای منطقه ائی نظیر ترکیه، قطر و سعودی منحصر بوده بلکه به قدرتهای جهانی نظیر آمریکا نیز کشیده شده است. که متاسفانه با از بین بردن پشتیبانان اصلی فلسطین و ایجاد تفرقه بین گروههای فلسطینی سعی در بهم زدن قدرت ایستادگی آنان در مقابل صهیونیستها را دارند.
بیشک ملتهائی که در نزدیک به چهار دهه اخیر به ازادی و دموکراسی دست یافته اند و مخصوصا مبارزین ایرانی و مردم ایران باید خود را مدیون مبارزات مردم مظلوم فلسطین بدانند. زمانی مبارزه و مبارزین فلسطینی نه تنها کعبه آمال مردم تحت ستم برای رهائی از زیر یوغ استبداد و استعمار بود بلکه هر ضربه آنان به صهیونیستهای غاصب بارقه امیدی برای پیروزی عیله دیکتاتورهای منطقه و جهان که از سوی صهیونیستها حمایت می شدند بود. مبارزاتی که از 1-7 شهریور 1308 و در واکنش به تظاهرات خشونت آمیز جوانان صهیونیست صورت پذیرفت و به قیام براق مشور شد. قسمت عمده این مبارزات جنبشهای مسلحانه بود ولی دو خیزش عمومی مردم فلسطین در 18 آذر 1366( انتفاضه اول) و 7 مهر 1379( انتفاضه دوم) در مقابل رژیم غاصب صهیونیستی با الگوگیری از پیروزی انقلاب اسلامی این مبارزات وارد مرحله جدیدی شده است. اگرچه این مبارزات مشحون از نقاط ضعف و قوت بوده و انواع جنایات نیز از سوی صهیونیسم و حامیان غربی اش در سرکوب آنان صورت پذیرفته ولی وجدان حقوق بشری مدعیان غربی همچنان خود را به خواب زده است. اما نکته غیر قابل کتمان آنست که چنانچه نسلی که در این دو مرحله مبارزاتی اخیر یعنی انتفاضه اول و دوم پرورش یافته اند در سال 1948 حضور داشتند هرگز رژیم صهیونیستی شکل نمی گرفت.
راه استقلال و برگشت عظمت به ملت و کشور پهناور و یک پارچه فلسطین ایجاد وحدت فرماندهی در میان گروههای فلسطینی است. به منظور تبدیل دستاوردهای این مبارزات به حق مقاومت مشروع و دفاع از سرزمین فلسطین در مقابل اشغالگران که هم در حقوق و نظام بین الملل به رسمیت شناخته شده است و هم به استیفای حقوق این ملت تحت ستم ختم شود باید دارای استراتژی مبارزاتی صحیحی با صهیونیستها بود. در این روند باید بتوان از بسیج تمامی امکانات جهان اسلام و مردم آزاده جهان برای نیل به مقصود استفاده نمود. جهان کنونی در شرایط حساس و بحرانی بسر میبرد و مردم دنیا از دو بعد متفاوت شاهد تحولات سیاسی اجتماعی گوناگونی هستند. از یک سو بحران مشروعیت رژیم های وابسته که باعث بیداری مسلمانان و خیزش مردم کشورهای خاورمیانه و شما آفریقا شد هم اکنون با توطئه های زیادی روبرو است و آمریکا سعی در انحراف این حرکتها و دخالت مجدد در سرنوشت آنها دارد. خیزشهای عمومی مردم خاورمیانه برای کسب حق تعیین سرنوشت و برخورداری از یک زندگی شرافتمندانه بر اساس الگوهای فرهنگی و مذهبی خویش و بدون دخالت و سلطه بیگانگان بر مقدرات کشور خویش سیاستمداران غربی و دوستان منطقه ائیشان را در تنگنا قرار داده است. اگر چه آنها برای غارت ثروت های ملی مردم این منطقه و نیازمند ساختن آنان سعی میکنند این حرکتها را مدیریت کرده و سیاستهای خود را به طرق مختلف دنبال کنند ولی روند روبه رشد بیداری مردم منطقه مایه امیدواری بیشتر مردم تحت سلطه دنیا و مخصوصا" مردم شریف فلسطین شده است. مردمی که تحقیر و رنج و غم مبارزه شصت ساله اشان باعث همین خیزش عمومی در کشورهای خاورمیانه شده است.
در بعد دوم اوضاع ویژه خاورمیانه در تابستانی داغ است. سفر ها و تلاشهای مقامات و دیپلماتهای آمریکائی در کشورهای منطقه در حقیقت نشانه هایی جدی از یک روند جدید در سیاست سازی آمریکا، تغییر روند و شکل بازیگران موثر خاورمیانه و مدیریت تحولات منطقه برای تثبیت امنیت رژیم صهیونیستی که به غلط در حوزه امنیت ملی آمریکا تعریف شده، می باشد. بهم زدن اوضاع سوریه حتی به قیمت راه افتادن جنگ طائفی و تقسیم کشور، کودتا در مصر، بازگذاشتن دست ترکیه، سعودی و قطر به تسلیح نیروهای تند رو و ضد شیعه که باعث بی خانمانی و کشت و کشتار مردم مسلمان بی گناه شده است از جنایات جنگی کمتر نیست. دست و دامن آمریکا و دوستانش آلوده به این خونریزی هاست آنها از عواقب آن در امان نخواهند بود. آنها بدون شناخت نیروهای موثر منطقه به بهم زدن توازن استرتژیک، راه انداختن جنگهای نیابتی، کوچ دادن نیروهای تند رو به مناطقی که امکان جنگهای طائفی وجود داشت و صرفا" برای تامین امنیت و منافع رژیم صهیونیستی دست به این اقدامات زده اند که روزی باید پاسخگو باشند.
مشغولیت ایران به مسائل داخلی، تغییر و تحول سخت مدیریت کلان کشور و حواشی آن، تشکیل دولت جدید و اولویتهائی نظیر سر و سامان دادن به وضع اقتصادی و معیشتی کشور. غیبت مصر که خود درگیر یک زایمان سخت و مبارزه قدرت است و سعودی که درگیر بحران جانشینی و مسابقه درونی به سردمداری بندربن سلطان برای ساقط نمودن بشار اسد به منظور تحکیم موقعیت خود در داخل خاندان سعودی و سوریه و لیبی که در پرتو راهبرد زمین سوخته و عراق که درگیر مسائل طائفی و دیگر رمق و فضائی برای حمایت از قضیه فلسطین و اولویت قائل شدن برای قضیه خاورمیانه برای آنها نمانده است. و مهمتر از همه حماسی که تنهاست و تنها چند گروه اسلامی و میهن پرست فلسطینی هستند که شعله نجات فلسطین را روشن نگه می دارند.
آمریکا ئیها سیاست جدید منطقه ای را در دستور کار قرار داده اند که در غیاب عناصر موثر در صحنه خاورمیانه و فلسطین فقط دو عنصر اصلی صهیونیستی و فلسطینی که رابطه ائی نا برابر دارند رو در روی هم باشند و خود به تعادل برسند. آنها فرایند جدید نقشه راه را که منجر به شکل گیری دو دولت می شود را در حالی دنبال می کنند که صهیونیستها از حمایتهای مادی و معنوی آنها برخوردارند و فلسطینیها محروم از حمایت جهان اسلام که رابطه ائی نا متقارن و نابرابر در صحنه تحولات جهانی و منطقه ائی است و بعید به نظر می رسد دستاورد زیادتری از گذشته داشته باشد ولی به تضادهای درونی عناصر اصلی این ماجرا یعنی فلسطینیها و نیز کشورهای مسلمان دامن می زند.