به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، بلک پنجشنبه پس از یک مبارزه طولانی با بیماری سرطان درگذشت. او 74 ساله بود.
این بازیگر نامتعارف و پرشور در عرصه آوازخوانی، ترانه‌نویسی و نمایشنامه‌نویسی هم فعال بود و برای نوشتن ترانه‌های «ممفیس» و «رولینگ استون» که خودش در فیلم «نشویل» اجرا کرد، نامزد یک جایزه گرمی شد.
بلک اغلب نقش زنان آسیب‌پذیر، خیابانی و از طبقه پایین اجتماع را بازی می‌کرد که همیشه باهوش نبودند و خیلی راحت احساسات خود را بیان می‌کردند.
کارن بلک با نام اصلی کارن بلانش زیگلر اول ژوئیه 1939 در پارک ریج در ایلینویز به دنیا آمد. او در دانشگاه نورث‌وسترن به تحصیل مشغول شد و بعد به نیویورک رفت تا در نمایش‌های خارج از برادوی روی صحنه برود. بلک سپس زیر نظر لی استراسبرگ آموزش دید.
اولین نقش مهم او در فیلم «حالا پسر بزرگی هستی» (فرانسیس فورد کوپولا، 1966) بود. بلک در این فیلم در قالب دوست شیرین و معصوم قهرمان فیلم حضوری نامعمول داشت. او در اوایل دوران کاری خود در نمایش‌های تلویزیونی مانند «آدام 12»، «مانیکس» و «Judd for the Defense» هم بازی کرد.
کارن بلک و جک نیکلسن در مراسم اولین نمایش فیلم «پنج قطعه آسان» در نیویورک در 1970
بلک پس از بازی در نقشی کوتاه در فیلم بسیار موفق «ایزی رایدر» (دنیس هاپر، 1969) در 1970 با بازی در فیلم «پنج قطعه آسان» ساخته باب رافلسن به نقش یک پیشخدمت به شهرت زیادی رسید و نامزد اسکار بهترین بازیگر زن نقش مکمل شد. «پنج قطعه آسان» یکی از چند فیلمی بود که بلک در آن با جک نیکلسن همبازی بود.
او سال 1974 در دو فیلم مهم استودیویی بازی کرد: به نقش یک مهماندار که ناچار می‌شود یک هواپیما را به پرواز درآورد در فیلم «فرودگاه 1975» و به نقش مرتل ویلسن در «گتسبی بزرگ» با بازی رابرت ردفورد.
بلک در 1975 هم در دو فیلم شاخص مقابل دوربین رفت: به نقش یک بازیگر جویای نام در فیلم پرهزینه «روز ملخ» به کارگردانی جان شله‌زینگر و فیلم پرستاره «نشویل» به کارگردانی رابرت آلتمن.
او در 1976 در نقش یک آدم‌ربا در «توطئه خانوادگی» آخرین فیلم آلفرد هیچکاک نقش‌آفرینی کرد. «کاپریکورن یک» (پیتر هایمز، 1978) از دیگر فیلم‌های بلک در دهه 1970 بود.
بلک سال 1982 در فیلم «به فروشگاه اشیای ارزان‌قیمت بازگرد، جیمی دین، جیمی دین» ساخته آلتمن حضوری به‌یاد‌ماندنی داشت. پس از آن موقعیت کاری او رو به نزول گذاشت و در فیلم‌های کوچک‌تر که گاهی اوقات هنری بودند، بازی کرد.
او اخیرا درباره همکاری با تعدادی از مهم‌ترین کارگردانان سینما در دهه 1970 همین طور انواع و اقسام فیلم‌هایی که با الهام از «ایزی رایدر» ساخته شدند به مجله «پیپر»، گفت: «ما فقط کار خودمان را می‌کردیم. از قضا سبک بازیگری من بسیار خودبه‌خود و ناخودآگاه بود که با فیلم‌های دهه 1970 همراه شد. دوران فوق‌العاده‌ای بود، دورانی بسیار زیبا.»
بلک طی تقریبا 47 سال فعالیت مستمر بازیگری در حدود 200 فیلم سینمایی یا تلویزیونی بازی کرد.
ورایتی / 8 اوت / ترجمه: علی افتخاری
5858
نظر شما