مشابهت هوچیگرهای رضاخانی با متعرّضان اتومبیل روحانی

این عضو هیأت علمی بازنشسته  دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران در مطلب خود نوشته است:
«پس از واقعه کودتای سوم اسفند 1299، سردار سپه که آن موقع وزیر جنگ بود اما در واقع سکان کشور بدست او بود تلاش کرد تا خود را هر چه زودتر اسماً نیز به رأس قدرت برساند. از این رو کابینه‌های سید ضیاء و مشیرالدوله را وادار به استعفا کرد و زمانی که ملّیون درصدد برآمدند با برگزاری میتینگ و اجتماعات، مردم را نسبت به قدرت گرفتن نظامیان و در رأس آنها سردار سپه آگاه سازند، برای اولین بار بود که بدست هوچی‌ها، اجتماع مردم و ملّیون بر هم خورد و نقشه سردار سپه به نتیجه رسید.
در کتاب حیات یحیی در ادامه مطلب آمده است: «شگفت نیست که این لغت {هوچی‌گری} را نشناسید چونکه تازه وضع شده است. این لغت گفته می‌شود به یک دسته از رذل‌ترین مردم تهران و ولایات که در هر لباس هستند و بتوسط نظمیه‌ها تشکیل شده در تحت نظر همان اداره برای جلوگیری کردن از هرگونه تظاهر ملی، به‌عنوان ملی بودن از راه هوچی‌گری مثلا ناطقی بخواهد صحبت کند و انتقادی از کار نظامیان بنماید دسته هوچی‌ها جمع شده میان حرف او داد و فریاد می‌کنند و نمی‌گذارند کسی گوش به سخن گوینده بدهد. و بالجمله چون هنوز حکومت کودتا طوری مسلط نشده است که با قوه نظامی از بروز احساسات ملی‌نما و دسته‌بندیهای ملیون جلوگیری کند این جمعیت را تشکیل داده اند تا از احساساتی که در گوشه و کنار از ملیون بروز می‌کند با هوچی‌گری ملیون ساختگی جلوگیری نمایند...».
این عضو وبلاگ نخبگان خبرآنلاین در ادامه مطلبش نوشته است:
«به هرحال در سوم اسفند 1299، هوچی‌گران با فریب بخشهایی از افراد جامعه موفق شدند به مقاصد خود برسند، اما به نظر می‌رسد هوچی‌گران امروز دیگر حنایشان رنگ باخته باشد و از سوی هیچ مرجع قدرتی حمایت نشوند و ملت و سیاسیون از دو گروه نیز مصمم هستند با تمام وجود از خطر افراطی‌گری که ملت و کشور ما را از بیرون و درون تهدید می‌کند جلوگیری کنند.»
برای خواندن متن کامل این مطلب، لطفا اینجا را کلیک کنید.