خبرگزاری میراث نوشت:
این آیین هر ساله در روز خورایزد دی ماه در تهران و شهرهای بزرگ ایران برگزار می شود.
یادواره درگذشت اشو زرتشت در تهران با آفرینگان خوانی در تالار خسروی آغاز و پس از آن با برگزاری آیین دینی برای شادمانی روان و فروهر درگذشتگان در آرمگاه قصر فیروزه ادامه یافت.
در ابتدای این مراسم پس از نیایش، با خواندن آفرینگان توسط دو تن از موبدان آغاز می‌شود. آفرینگان خوانی، برپایی آیینی سنتی است که در آن سرودهایی از خرده اوستا مانند آفرینگان گهنبارو آفرینگان دَهمان برای شادمانی روان و فروهر درگذشتگان و برای دیرزیوی و شادزیوی نیکوکاران با آهنگ خوانده می‌شود و هم زمان با آن چند نمونه از میوه‌های فصلی نیز بریده شده و با مخلوط خشکبارکه فراهم پس از مراسم به عنوان میوه وَردرین و لُرک به باشندگان هدیه می‌شود. همچنین به روان و فروهر درگذشتگان از کیومرث تا به سیوشانس درود فرستاده می‌شود.
رئیس انجمن زرتشتیان تهران درباره این مراسم می گوید: در مراسم آفرینگان خوانی اوستای بایسته خوانده می‌شود و در پایان این مراسم هفت میوه یا لرک شامل پسته، بادام، برگه میوه، کشمش، توت، انجیر و خرما پخش می‌شود.
«دکتر رستم خسرویانی» درادامه گفت: «بعد از این مراسم به آرمگاه قصر فیروزه در شرق تهران می‌رویم و در آنجا با آش و نان از حاضرین پذیرایی می شود.»
او درباره دلیل برپایی آیین بزرگداشت زرتشت گفت: «اشو زرتشت پیامبر بزرگ ایرانی پیام‌آور راستی، درستی و خرد است و در دوران پیامبری‌اش تلاش زیادی برای شناسایی اهورامزدا کرد .ایشان در سن 77 سالگی بدست یکی از مخالفانش به نام توربَراتور در آتشکده بلخ به شهادت رسیدند.»
آفرینگان دهمان
آفرینگان دهمان یا آفرین به نیکان، مقدمه‌ای است از اوستا که دعای خیر وطلب برکت و شکر خدواند است. در این مقدمه اسم گذشتگان آورده می‌شود. این مراسم عزاداری برای زرتشت و درگذشتگان نیست.
موبد «مهربان فیروزگری» در توضیح سنن اجرا شده در آرامگاه قصر فیروزه می‌گوید: «ما در دین زرتشت عزاداری به شکل معمول نداریم. همیشه از درگذشتگان با واژه روان شاد یاد می‌کنیم. چون ما متوفی را گناهکار نمی‌دانیم و خود را در مقام قضاوت قرار نمی‌دهیم. اهورامزدا درباره ثواب و گناه هر کس داوری می‌کند.»
به گفته فیروزگری نماز و نیایش‌های این روز برای یاد کردن و درس زندگی برای زندگان است و آیین‌ها و سایر مراسم‌ها بیشتر بهانه‌ای برای گردهمایی و دورهم جمع شدن زرتشتیان هستند.
در این مراسم زرتشتیان قبور درگذشتگان را با گلاب شستشو می‌دهند و با قرار دادن گل و میوه‌های خرد شده مانند انار، سیب، خیار و روشن کردن عود روی قبور یاد آنان را گرامی می‌دارند. همچنین برای خشبو کردن محوطه در جایگاه‌های مخصوص آتش کندر ریخته می‌شود.
در بخش دیگری از این مراسم زرتشتیان ضمن دادن نذورات، نام‌های درگذشتگان خود را روی کاغذی نوشته و به موبدان می‌دهند تا آنها بخشی از اوستای گهنبار را برای آنها بخواهند.
زرتشتیان هنگام شرکت در آیین‌های دینی وسنتی همانند گاهنبارها ،مراسم درگذشتگان، جشن ها و... با اختیار به شکل همگانی نیز نیایش می‌کنند. آنان اوستاهای بایسته ویا بخش‌هایی برگزیده از گاتها یا اوستا را با یکدیگر زمزمه می‌کنند. برای این مراسم‌ها پوشش خاصی وجود ندارد اما معمولاً زنان روسری یا سرپوشی سفید و مردان نیز کلاهی سفید رنگ بر سر می‌گذارند.
اشوزرتشت 1768 قبل از میلاد در کنار دیاچه چی‌چست زاده شد. روایت باستانی بر آن است که زرتشت در سن پانزدهسالگی نزد آموزگاری به شاگردی پرداخت و از او کشتی دریافت کرد.پس از اعلام پیامبری، و دعوت مردم به پرستش اهورامزدا (هستی بخش بزرگ دانا) زرتشت به شمال خاوری ایران آن روزگار یعنی منطقه بلخکوچ کرد. در آنجا از گشتاسب خواست تا به آیین وی درآید؛ گشتاسب پس از مشورت با جاماسپو فرشوشترآیین تازه را پذیرفت و زرتشت توانست دینخود را گسترش دهد.
نظر شما