این روزها از پنجره دفترم رشته کوهای البرز را می‌توان دید. امسال در تهران و تاکنون به مدد وزش بادهای بهاری و کاهش مصرف سوخت‌های غیراستاندارد چندین روز پاک و آسمان آبی را تجربه کرده‌ایم.
سه سال پیش، بیش از نیمی ازروزهای سال، تهران و چند کلان شهر چون اصفهان، اراک و... جزو آلوده‌ترین شهرها از حیث هوا شناخته شده بودند. این رکورد البته که به تولید و مصرف بنزین پتروشیمی نیز ربط داشت. مساله هوای پاک با کثرت استفاده از خودروهای شخصی و نیز شرایط اقلیمی ایران وابستگی مستقیم دارد.
نگارنده در سفری که به همراه سینماگران عضو خانه سینما به کالیفرنیا داشتم شاهد پاکیزگی هوای شهر لس‌آنجلس بود. روز دوم این بازدید، کنجکاوانه از میزبانمان الن هارینگتون (مسئول نمایشگاه‌های آکادمی علوم و هنرهای سینمایی) پرسیدم چگونه با این همه خودرو شهری با هوای پاک و آسمانی آبی دارید؟ او در پاسخ گفت که تا هفت سال پیش (از 2009) شهر لس‌آنجلس از آلوده‌ترین شهرهای آمریکای شمالی شناخته می‌شد، اما دولت فدرال با اجرای یک برنامه پنج ساله هوای پاک و آسمان آبی را به شهروندان بازگردانید. الن هارینگتون از الزام خودروها به داشتن فیلتر اضافه تصفیه دود اگزوزها و نیز انتقال تمامی صنایع به شعاع یکصد و پنجاه کیلومتری شهر گفت.
به راستی گره‌گشایی و تدبیر برای بازگردانیدن شرایط زیست محیطی مطلوب به شهرهای کشورمان چندان سخت و نادانسته نیست، صرفا اراده و همت جمعی مقامات مسئول و مردم را می‌طلبد!
طراحی حمل و نقل شهری (جانمایی اماکن مورد نیاز مردم و توسعه زیر ساخت‌های الکترونیک) به جای مدیریت وضع موجود حمل و نقل شهری یکی از این گره‌گشایی هاست. الزام خودروسازان برای نصب فیلتر تصفیه دود اگزوز، برنامه‌ریزی برای انتقال صنایع با سوخت فسیلی به خارج از حوزه یکصد و پنجاه کیلومتری شهها در یک بازه زمانی سه تا پنج ساله، توسعه حمل و نقل عمومی در دسترس، وضع عوارض سنگین برای خودروهای فرسوده، جایگزینی موتور سیکلت‌های برقی به جای موتور سیکلت های بنزینی موجود و نیز ارایه بلیت مترو و اتوبوس به عنوان ایاب و ذهاب سازمانی می‌تواند ظرف سه تا پنج سال تهران و البته سایر کلان شهرهای ایران را از آلودگی هوا و آسمان خاکستری نجات دهد.
نظر شما