درباره بني‌صدر، اين اشتباه هاشمي بود كه به رأي آوردن بني‌صدر در نخستين دوره رياست جمهوري اسلامي ايران منجر شد. او در آن زمان به عنوان سرپرست وزارت كشور برگزاركننده انتخابات رياست جمهوري بود و چون تأييد صلاحيت نامزدها در فقدان شوراي نگهبان در آن دوره به عهده وزارت كشور بود، با اشتباه هاشمي و اصرار او به ايراني‌الاصل بودن جلال‌الدين فارسي كه در عمل به حذف شهيد آيت از نامزدي رياست جمهوري انجاميد- چون آيت به نفع فارسي كنار رفته بود- عملاً راه براي رياست جمهوري بني‌صدر باز شد.
هاشمي در آن زمان به جاي اجراي قوانين انتخابات،جلال‌الدين فارسي را ايراني‌الاصل تشخيص داد. حضرت امام ايراني‌الاصل بودن فارسي را در كمتر از 10 روز به انتخابات رد مي‌كند. هاشمي شايد به خاطر عضويت فارسي در حزب جمهوري اسلامي، اصرار مي‌كند كه او ايراني است. شهيد آيت در 17 دي‌ماه 58 و قبل از اثبات افغاني‌الاصل بودن جلال‌الدين فارسي به نفع فارسي كنار مي‌رود و عملاً امكان انتخاب كانديداي جايگزين از حزب جمهوري اسلامي گرفته مي‌شود. امام هاشمي را فرا مي‌خواند و مي‌گويد «ايشان (فارسي) ايراني‌الاصل نيست و بهتر است خودشان كنار بروند» و به اين ترتيب بني‌صدر براي رياست جمهوري آماده مي‌شود.
البته اين مي‌تواند يك اشتباه باشد و مي‌تواند يك برنامه‌ريزي براي انتخاب يك رئيس‌جمهور! زيرا در سال‌هاي اول انقلاب رقابت‌ها به جديت سال‌هاي بعد نبود و خيلي از چيز‌ها در زمان تأييد صلاحيت‌ها روشن مي‌شد.
اما اشتباه هاشمي درباره احمدي‌نژاد اين بود كه راه او براي ورود به قدرت را هموار مي‌كرد.
محمود احمدي‌نژاد در دولت دوم هاشمي از سال 1372 سه دوره پياپي به عنوان استاندار نمونه انتخاب شد و رابطه و نزديكي او با هاشمي در حدي بود كه به‌رغم حضور در اردبيل به عنوان استاندار، رياست ستاد انتخاباتي هاشمي در انتخابات دوره ششم مجلس شوراي اسلامي را در منطقه نارمك تهران به عهده گرفت كه البته هاشمي در آن انتخابات شكست خورد.
هاشمي و همفكرانش بارها احمدي‌نژاد را به عوام‌فريبي و سوار شدن روي موج احساسات مردمي متهم كرده‌اند. صرف نظر از اينكه اين سخن درست است يا نه، سه بار اعطاي جايزه استاندار نمونه به احمدي‌نژاد در دولت هاشمي جز به خاطر همين رفتارهاي عوام‌خواهانه يا عوامگرايانه نبوده است و بايد گفت كه اصلي‌ترين عامل ورود احمدي‌نژاد به قدرت، خود هاشمي بوده است.
اكنون كه هاشمي مدعي شده است روحانيت دو بار در تاريخ انقلاب اشتباه كرده، يكي درباره بني‌صدر و يكي درباره احمدي‌نژاد، اين پرسش پيش مي‌آيد كه آيا وجدان خفته او بيدار شده و خاطره‌اي از اشتباهات خود را بازگو مي‌كند يا در ميان خاطرات گوناگون خود اشتباهاتي را كه درباره بني‌صدر و احمدي‌نژاد شده به ياد مي‌آورد، اما اشتباه‌كننده را به فراموشي سپرده است؟!
2727
نظر شما