بني‌اعتماد بعد از ساخت «قصه‌ها» كه در سال ٩٤ بعد از افت و خيزهايي اكران شد به همراه مجتبي ميرتهماسب پروژه‌اي را با نام «كارستان» آغاز كرده كه قرار است زندگي كارآفرينان ايراني را در آن، جلوي دوربين مستندسازان شناخته شده ايراني ببرد. مجموعه‌اي مستند در ابعاد ملي كه قرار است با جذب حمايت‌هاي مردمي تهيه و توليد شود.
آشنايي او با كارآفريني از زماني آغاز شد كه در سال ٨٧ از سوي فيروزه صابر به موسسه توسعه كارآفريني زنان و جوانان دعوت شد: «من و فيروزه صابر، در سال‌هاي شروع فيلمسازي‌ام در تلويزيون با هم همكار بوديم. پژوهش فيلم تمركز كه درسال ١٣٦٦ ساخته شد، توسط او انجام شد و من در طول همه اين سال‌ها شاهد فعاليت‌هاي جدي پژوهشي و اجتماعي فيروزه بودم. آشنايي‌ام با مقوله كارآفريني هم از طريق او بود كه در حال حاضر، مديرعامل و عضو هيات‌مديره بنياد توسعه كارآفريني زنان و جوانان است. شركت در جلسات بنياد و ارتباط با زنان پرانگيزه‌اي كه به نيروي خلاقيت و پشتكار و ريسك‌پذيري در زمينه‌هاي مختلف فعاليت مي‌كردند، تحسين‌برانگيزبود. »
بعد از اين دعوت بود كه بني‌اعتماد تصميم گرفت تا فيلمي درباره زنان كارآفرين بسازد؛ پروژه‌اي كه به دليل مشكل مهم سينماي مستند يعني جذب سرمايه در قدم اول متوقف شد. اما اين توقف باعث نشد تا قصد اين فيلمساز شاخص ايراني براي ساخت فيلم‌هايي با موضوع زندگي كارآفرين‌ها متوقف شود: « پروژه در آن زمان متوقف شد، اما با اعتقاد جدي به اهميت ثبت زندگي حرفه‌اي كساني كه از ميان موانع، روزنه‌هايي به نور جست‌وجو مي‌كنند هيچ‌وقت پرونده اين كار در ذهنم بسته نشد تا دوسال پيش كه به همت مجتبي ميرتهماسب، دوباره تصميم به راه‌اندازي اين پروژه گرفتيم و با همكاري با بنياد توسعه كارآفريني، توليد مجموعه كارستان را طراحي كرديم.»
بني‌اعتماد و ميرتهماسب به اين نتيجه رسيدند كه سينما به ويژه سينماي مستند مي‌تواند تاثير خوبي در شناسايي سرمايه‌هاي اجتماعي كه كارآفرينان بخشي از آنها هستند بگذارد و مي‌افزايد: «باور دارم زندگي تك تك كارآفرينان الگويي موثر در به وجود آوردن اميد در جامعه است. نيازي كه به‌شدت در شرايط فعلي جامعه احساس مي‌شود. روشن نبودن چشم‌اندازي براي آينده كاري در بين جوانان، نوميدي و ميل به رفتن از كشور، به اميد دستيابي به موقعيت‌هاي بهتر، مساله جدي جوانان ما است. به تصوير كشيدن ديدگاه و تفكر و تجربه‌هاي با ارزش كارآفرينان مي‌تواند، منظري تازه از نگاه به زندگي و آينده و نقش افراد در توسعه ملي و پيشرفت كشور را ترسيم كند. »
به اعتقاد كارگردان گيلانه مخاطبان اصلي اين مجموعه علاوه بر اينكه عامه مردم مي‌توانند باشند جوانان خواهند بود: «نخستين و اصلي‌ترين گروه مخاطب از نظر من دانشجويان و جوانان هستند، جوانان سردرگمي كه ميان الگوهاي متضاد و متفاوتي كه جامعه به آنها ارايه كرده است سردرگم هستند. بخشي از آنان به دنبال راه‌هاي بي‌دردسر و آسان براي يك شبه ثروتمند شدن هستند و برخي روياي رفتن در سر دارند و سرنوشت خود را در آن سوي آب‌ها جست‌وجو مي‌كنند. هرچه هست كاركردن براي خود كار نه صرفا با هدف كسب ثروت، موثر بودن و محيط خود را توسعه دادن در اولويت خيلي از جوانان نيست. شيوه زيستن كارآفرينان مي‌تواند دريچه‌اي اميدبخش به روي اين جوانان بگشايد. حتي باور دارم اين الگوها مي‌توانند در ذهنيت بكر و كنجكاو نوجوانان دبيرستاني نيز تاثير بگذارد و سبب شود كه آينده‌اي متفاوت براي خود ترسيم كنند. »
البته با وجود اين گروه اصلي مخاطبان كارستان اين گروه هستند. بني اعتماد مي‌گويد عموم جامعه هم بايد مخاطبان اين فيلم‌ها باشند: « جامعه‌اي كه حق دارد سرمايه‌هاي اجتماعي خود را بشناسد و به آن ببالد. »
او اين پروژه را هم با وسعتي كه براي آن در دو فاز در نظر گرفتند يك كارآفريني فرهنگي مي‌داند و مي‌افزايد: «پروژه كارستان خود يك تجربه كارآفريني فرهنگي، گروهي است و فيلمي از مجموعه شكل‌گيري اين پروژه از ابتدا تا انتهاي كار در دست ساخت است. »
كارستان براساس برنامه‌ريزي انجام شده ميان گروه اجرايي متشكل از رخشان بني‌اعتماد و مجتبي ميرتهماسب با بنياد توسعه كارآفريني زنان و جوانان در دو فاز تعريف شده است. فاز نخست آنكه از سال ٩٢ مقدمات اجرايي آن آغاز شده است شامل ساخت پنج فيلم مستند از زندگي پنج كارآفرين است. اين پروژه در بخش دوم ١٢ فيلم خواهد بود. فاز اول اين پروژه در حال حاضر در نيمه راه خود قرار گرفته است و يك فيلم آن در مرحله تدوين و فيلم ديگر در مرحله فيلمبرداري است. سه فيلم ديگر نيز در مرحله پژوهش قرار دارد. مرحله‌اي كه به صورت مشترك ميان گروه اجرايي و بنياد توسعه كارآفريني زنان و جوانان انجام مي‌شود. بني‌اعتماد درباره بخش پژوهشي پروژه كارستان مي‌گويد: « پژوهش در سه مرحله انجام مي‌شود. مرحله اول: از ميان ليست چند صدنفره كارآفرينان، شوراي راهبردي پروژه، كه متشكل از افراد صاحبنظر در اين زمينه هستند، بالغ بر ١٠٠ كارآفرين انتخاب شدند و پژوهش اوليه‌اي توسط همكاران بنياد كارآفريني در مورد آنها انجام شد. مرحله دوم: بعداز بررسي‌هاي مجدد و انتخاب نهايي افراد، پژوهش مفصل‌تري توسط بنياد انجام مي‌شود كه دستمايه شناخت و آشنايي فيلمساز با شخصيت مي‌شود. مرحله سوم: پژوهش تكميلي براي نگارش فيلمنامه به وسيله خود فيلمساز انجام مي‌شود. »
او اهميت و تاثيرگذاري مثبت مجموعه كارستان را پايداري دوساله او و مجتبي ميرتهماسب مي‌داند و مي‌گويد: « تا اين زمان و صرف وقت و انرژي متمركز براي محقق شدن ساخت اين پروژه است و تك تك فيلمسازان و افراد متخصصي كه براي ساخت اين پروژه دعوت به كار شده‌اند، بر مبناي همين باور بوده است. »
بني اعتماد درباره انتخاب نام كارستان براي اين پروژه هم مي‌گويد: «مفاهيم مختلفي از اين نام مي‌توان به ذهن آورد. كار بزرگ، عملي شدن كاري سخت، آوردگاهي براي كار و در يك جمله داستان آدم‌هايي است كه كاري مي‌كردند كارستان. »
بني‌اعتماد خروجي پروژه كارستان را ساخت ١٧ فيلم مستند ندانسته و درباره برنامه‌هايي كه در كنار اين فيلم‌ها انجام مي‌شود، توضيح مي‌دهد: « از مجموعه پژوهش‌هاي انجام شده، توسط چند فيلمنامه‌نويس حرفه‌اي، تعدادي فيلمنامه داستاني نوشته خواهد شد كه مطمئنا مي‌تواند دستمايه باارزشي براي توليد چند فيلم سينمايي شود، ضمن آنكه دوكتاب از خلاصه پژوهش‌ها با مجموعه عكس منتشر خواهد شد. فيلمنامه‌هاي مستند نوشته شده به همراه تجربه‌هاي فيلمسازان، خود مجموعه
با ارزشي از انتقال تجربه در سينماي مستند است. »
۵۷۲۴۴
نظر شما