عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در ابتدای مطلبش به معرفی کمره ای پرداخته و نوشته است:
«میرزا خلیل کمره ای از علمای دوره پهلوی دوم بود که البته ولادتش 1276 و درگذشتش 19 مهر 1363 رخ داد. مردی اهل علم و مسجد و دارای نفوذ اجتماعی بود. وی ضمن آن که به کارهای معمول آخوندی اشتغال داشت، اما در سلک معدود عالمانی بود که کارهای روشنفکری و جهان اسلامی با دیدگاه های خاص خود داشت. طبعا مانند بسیاری از علمای وقت تهران انقلابی نبود و حتی از جهاتی متفاوت هم بود، چرا که وقتی هم، امین حکومت برای برخی از مسائل از جمله تایید علمیّت طلاب برای گرفتن مجوز ادامه تحصیل و نرفتن سربازی بود... آثار فراوانی از وی برجای مانده و بنده هم شرح حال او را با مرور بر آثارش در کتاب جریانها و سازمان های مذهبی آورده ام.»
این عضو وبلاگ نخبگان خبرآنلاین در ادامه به کتاب «نوید اسلام» کمره ای اشاره کرده و می نویسد:
«بحث وی در ترکیب حکومتی بین متخصصین و مجتهدین و نوع همکاری آنها جالب توجه است تا این حد که یک نظامی برجسته به مرجع تقلید کمک کند تا رساله اش را بهتر بنویسد و در شناخت موضوعات به وی کمک کند تا کار ضعیفی در نیاید. وی مجتهد آیین را در کنار مجتهد متخصص دو رکن اصلی اداره حکومت دانسته و معتقد است که در عصر غیبت، مجتهدین می توانند با همکاری مجتهدین متخصص در امور اقتصاد و دیگر مسائل، جامعه را اداره کنند. وی 313 نفر را نوعی مجمع و مجلسی می داند که از همین افراد تشکیل می شود تا جامعه را اداره کند.»
برای خواندن متن کامل این مطلب، اینجا را کلیک کنید.
نظر شما