کاترین دلانژ: سر جان سالستون، محقق علم ژنتیک و یکی از برندگان نوبل پزشکی 2002 در حال حاضر رهبری تحقیقی در مورد آینده و جمعیت زمین را به عهده دارد. او در گفتگو با خبرنگاران نیوساینتیست به رشد جمعیت، محدودیت منابع و تلاش برای دستیابی به راهکارهای احتمالی پرداخته است.
انجمن سلطنتی مطالعه‌ای در مورد جمعیت انسانی زمین و حد نهایی آنرا آغاز کرده است که شما رهبری این تحقیق را به عهده گرفته‌اید. چرا باید مجددا به جمعیت پرداخته شود؟
دوباره بحث‌ها در مورد جمعیت بالا گرفته است. حدود 40 سال پیش هم این مسئله ذهن‌های بسیاری را به خود مشغول کرده بود اما با آغاز انقلاب سبز، مردم احساس کردند تمامی مشکلات حل می‌شود، روند رشد جمعیت افزایش می‌کند اما دیگر کسی روی زمین از گرسنگی نخواهد مرد. اما در حال حاضر داریم با محدودیت بسیاری از منابع حیاتی مواجه می‌شویم. از سوی دیگر معضل انتشار گازهای گلخانه‌ای دارد ملموس‌تر از پیش می‌شود. تنها در ده‌سال اخیر بررسی‌های دقیقی انجام شده‌اند و به وضوح نشان می‌دهند افزایش انتشار گاز دی‌اکسید‌کربن دارد به افزایش گرمایش جهانی دامن می‌زند.
جمعیت یک موضوع بحث‌برانگیز است. چگونه آنرا به بخش‌های علمی و ملموس تبدیل می‌کنید؟
هستند افرادی که نمی‌خواهند در مورد جمعیت صحبت کنند و برخورد صحیحی با این مسئله ندارند اما نادیده گرفتن افزایش جمعیت احمقانه است. ما باید به این مسئله با دیدی دقیق و کاملا علمی نگاه کنیم تا تمامی احتمال‌ها و پیشامدهای احتمالی بررسی شوند. گروه کاری که من سرپرستی آنرا به عهده دارم مجموعه‌ای بسیار‌گسترده از قوانین تعریف‌شده و محققان بسیاری از کشورهای گوناگون است و در نهایت گزارش این تحقیق در اختیار تمام کشورهای جهان قرار خواهد گرفت.
آیا این نتیجه مبتنی بر مدارک علمی هنگامی که مسئله بشردوستی یا خانواده را درنظر می‌گیریم، دردساز نخواهد شد؟
خوب، عقلانیت حکم می‌کند که بدانیم در شرایط مختلف باید انتظار چه وقایعی را داشته باشیم و این وظیفه ماست که راهکارهای احتمالی را در اختیار مردم قرار دهیم. ما قصد نداریم اخلاق یا شیوه انسانی تازه‌ای را تجویز کنیم، تنها به مردم خواهیم گفت که «اگر رویه فعلی را در این زمینه یا آن مورد ادامه بدهند باید منتظر چه اتفاقاتی باشند». واقعیت اینست که اگر چندین میلیارد انسان روی زمین داریم دقیقا به تعداد تک‌تک این انسان‌ها نیاز به منابع و غذا خواهیم داشت. این مسئله است که تصمیم‌گیری‌ها را دشوار می‌کند.
مطمئنا تخمین منابع مورد نیاز علاوه بر تعیین جمعیت زمین به بررسی شیوه انسان‌ها هم بستگی دارد. اینطور نیست؟
قطعا همین‌طور است. این عدد حاصل تخمین جمعیت روی زمین به اضافه مصرف سرانه است. اگر جمعیت کمتری داشته باشیم سهم بیشتری از منابع خواهیم داشت و در غیر این صورت زمین تا جایی می‌تواند جوابگوی نیازهای ما باشد. در گزارش نهایی به هر دوجنبه این قضیه خواهیم پرداخت.
گروهی معتقدند فناوری می‌تواند ما را نجات دهد. بدون در نظر گرفتن تمامی راه حل‌ها چطور می‌توانید راه حل نهایی ارائه کنید؟
کسی نمی‌تواند آینده را پیش‌بینی کند اما درک صحیح محدودیت‌های ما و توانایی‌های‌مان چندان دشوار نیست. من فکر می‌کنم امید بستن به فناوری بدون در نظر داشتن آمار و الگوهای اجتماعی صحیح نباشد. من همکارانی دارم که نسبت به محصولات اصلاح‌ژنتیکی‌شده بسیار‌خوش‌بین هستند، به آنها حق می‌دهم اما واقعیت اینست که به این پیشرفت‌ها به عنوان تنها بخشی از راه حل نیاز داریم.
اگر کسی نمی‌داند که واقعا چه اتفاقی خواهد افتاد آیا نتایج حاصل از طرح تنها به صورت داده‌هایی نظری باقی خواهند ماند؟
نه! ما برای به دست آوردن یک پاسخ نهایی و تضمین‌شده تلاش نمی‌کنیم. کاری که از دست ما برمی‌آید بهبود و تشخیص بهتر احتمالات است. ما داریم برای تأثیر مثبت گذاشتن روی خط مشی برنامه‌ریزی‌های جمعیتی تلاش می‌کنیم.
نیوساینتیست، ترجمه: محبوبه عمیدی
نظر شما