اين سخن نشان مي دهد كه اين شخص از ابتدا تصور نادرستي از هيأت هاي حسيني داشته و گمان مي كرده كه قرار است با حضور در مجالس عزاداري چيزي بگيرد و به منفعتي دست پيدا كند! در حالي كه -بر عكس- قرار بوده به عنوان همراهي با سالار شهيدان در مكتب فداكاري و ايثار چيزي بدهد و سهم خود را تقديم كند! اما دقيقا همين موضوع را نفهميده و به جاي مشاركت در ايثار، براي شركت در تقسيم غنايم آمده است!
فرض كنيد كسي مثلا توي بانك در صف پرداخت قبض و عوارض ايستاده باشد و هنگامي كه نوبتش مي رسد به جاي پرداخت پول اعتراض كند و بگويد من براي دريافت آمده ام! چرا پول سود سپرده ام را نمي دهيد؟
به او مي گويند كه شما از اول اشتباه گرفته اي و به جاي صف دريافت در صف پرداخت ايستاده اي!
كسي كه مي گويد ديگر هيأت نمي آيم چون فلان پول و ماشين گيرم نيامده يا فلان خواسته ام محقق نشده! از اول اشتباه آمده است و در واقع اين حال او فرقي نمي كند با حال كساني كه به طمع دنيا از مدينه با سيدالشهدا راه افتاده بودند و در كربلا از ايشان جدا شدند.
حضور در هيات براي اعلام فداكاري و بذل است و هر كسي بايد از خود بپرسد تو كه هميشه آرزوي همراهي با كاروان كربلا را داشتي و "يا ليتني كنت معكم" مي گفتي، يعني حاضر بودي تو هم چيزي فدا كني! خوب، اكنون براي مكتب امام حسين چه مي دهي؟ اگر آمده اي كه فقط بگيري مثل همان ها هستي كه براي دنيا آمده بودند؛
براي يك من جو يا گندم يا چه فرقي مي كند، چند سكه طلا يا...، اما اگر آمده اي تا به راستي همراه حسين باشي، بايد تو هم سهم خودت را بدهي!
حسين آمده بود تا براي هدايت مردم جان و جسم و مال و زندگي و خانواده و عزيزانش را بدهد و اوج معرفت و غايت رشد عزاداران او همراهي با او در رسالت و مأموريت اوست.
كسي كه در عزاي او بر سر و سينه مي زند در حقيقت آمادگي خود براي همراهي و همگامي با او را فرياد مي كند و زبان حالش اين است كه "چون حسين را نماد و نشانه حق يافته ام براي همراهي با او در راه حق قدم بر مي دارم. نشانه حقانيت امام حق اين نيست كه بيماري را شفا دهد يا حاجتي را روا سازد، بلكه نشانه حقانيت سيدالشهدا كارنامه درخشان حق جويي و حق طلبي و فداكاري و بخشش اوست."
وقتي پيشواي اين مكتب همه وجود و زندگي خود را فدا كرده است، پيروان او نيز بايد دنباله رو او باشند و هر كدام به شكلي راه او را ادامه دهند. يكي با مال و ثروتش، يكي با وقت و زمانش، يكي با خدمت به مردم، يكي با تبليغ دين و معرفي حقيقت ها، يكي هم با خون و جانش.
شهيدان سرافراز، جانبازان و آزادگان، خانواده هاي ايثارگر و مجاهدان صبور مؤمن و انقلابي هر كدام به شكلي سهم خود را پرداخته اند و وظيفه خود را ادا نموده اند و با سربلندي و افتخار همراهي خود را با اين كاروان ايثار و فداكاري اعلام كرده اند.
باشد كه ما نيز در همراهي با حسينيان گام برداريم و ادعاي حق جويي خود را در عمل نشان دهيم.
* منتشر شده در روزنامه خراسان
نظر شما