به گزارش خبرآنلاین، تونی کرتیس چهارشنبه شب در خانه خود در لاس وگاس بر اثر ایست قلبی از دنیا رفت.
او پس از بازی در مجموعه‌ای از فیلم‌های سبک که از جذابیت فیزیکی و شخصیت دوست داشتنی‌اش سوء استفاده می‌کردند، وارد حوزه‌ای از نقش‌های قابل توجه شد که شروع آن از سال 1957 و فیلم «بوی خوش موفقیت» ساخته الکساندر مکندریک بود که تصویری هولناک از حرفه نمایش ارائه میداد.
فیلم سال 1958 «ستیزه‌جویان» به کارگردانی استنلی کریمر اولین و تنها نامزدی اسکار او در بخش بهترین بازیگر مرد را برایش به همراه داشت. کرتیس در این فیلم نقش یک محکوم فراری نژادپرست را بازی کرد که به یک سیاه‌پوست با بازی سیدنی پواتیه زنجیر شده است.
سال بعد او در کنار جک لمون و مریلین مونرو در «بعضی‌ها داغش را دوست دارند» بیلی وایلدر بازی کرد که یکی از تحسین‌شده‌ترین کمدی‌های تاریخ سینماست.
جنت لی بازیگر معروف فیلم «روانی» آلفرد هیچکاک اولین همسر او بود. جیمی لی کرتیس دختر آنهاست.
تونی کرتیس سال‌ها بعد و پس از مدت‌ها مبارزه با اعتیاد به مواد مخدر و الکل بار دیگر، اما این بار در قالب بازیگر نقش‌های مکمل به سینما و تلویزیون بازگشت. او در عین حال یک نقاش بود که آثارش تا 20 هزار دلار هم به فروش می‌رسید.
راجر مور بازیگر سابق فیلم‌های جیمز باند در واکنش به درگذشت کرتیس، گفت: «او یک بازیگر خوب بود... دلم برایش تنگ می‌شود.»
مور که در سریال The Persuaders با کرتیس همکاری کرد به اسکای نیوز، گفت: «کار کردن با او خیلی مفرح بود. او بسیار شوخ‌طبع بود و فی‌البداهه کارهای شگفت‌انگیزی انجام میداد.»
تونی کرتیس متولد سال 1925 در برانکس و فرزند یک مهاجر مجارستانی بود. او اواخر دهه 1940 وارد دنیای سینما شد و در فیلم‌های فراموش‌شدنی چون «فرانسیس»، «من یک دزد مغازه بودم»، «برای داماد اتاقی نیست» و «پسر علی بابا» بازی کرد.
او اولین بار با بازی در نقش سیدنی فالکو، یک کارگزار مطبوعاتی - که اجیر روزنامه‌نگاری سرشناس با بازی برت لنکستر می‌شود - در فیلم «بوی خوش موفقیت» مورد توجه منتقدان قرار گرفت.»
پالین کیل منتقد معروف در کتاب خود با عنوان Kiss Kiss Bang Bang نوشت: «کزتیس در این فیلم در حد یک بازیگر رشد کرد و بهترین نقش‌آفرینی عمر خود را ارائه داد.»
از دیگر فیلم‌های مطرح کرتیس می‌توان به «اسپارتاکوس» استنلی کوبریک، «سروان نیومن پزشک»، «وایکینگ‌ها»، «سلاطین پیش می‌روند»، «تاراس بولبا»، «پاریس در تب و تاب»، «مسابقه بزرگ» و «آخرین قارون» الیا کازان اشاره کرد.
موسسه فیلم آمریکا در سال 2000 پس از یک نظرسنجی «بعضی‌ها داغش را دوست دارند» را به عنوان بامزه‌ترین فیلم تاریخ سینما معرفی کرد. کرتیس - که در این فیلم نوع حرف زدن کری گرانت را تقلید کرد - و لمون در این فیلم نقش دو نوازنده موسیقی جاز را دارند که برای فرار از دست گروهی تبهکار خود را به شکل زن درمی‌آورند.
پس از آنکه ستاره شهرت کرتیس در اواخر دهه 1960 رنگ باخت، او به نقش‌های کم اهمیت‌تر روی آورد و در ادامه گرفتار مواد مخدر و الکل شد.
او در سال‌های 1980 در مصاحبه‌ای، گفت: «از 22 تا 37 سالگی خوش‌شانس بودم، اما از اواسط دهه 1960 به بعد دیگر نمی‌توانستم نقش‌هایی را که دوست داشتم به دست بیاورم و این واقعا برایم تلخ بود.»
کرتیس اوایل دهه 1980 پس از 30 روز درمان در مرکز بتی فورد سلامت خود را بازیافت.
ورایتی / 30 سپتامبر
نظر شما