تنها دقایقی پس از صدور احکام جدید رئیس سازمان ورزش، او تلفن همراهش را پاسخ می‌دهد تا نخواسته پاسخگوی «خبر» باشد؛ «متأسفانه در جلسه مهمی هستم. فقط پاسخ دادم که بگویم در زمان بهتری با هم صحبت کنیم.» اما انتخاب قائم‌مقام برای سازمان ورزش آن هم انتخاب مدیری تمامیت خواه و اقتدارگرا در امور اجرایی مثل امیر واعظ‌آشتیانی تنها یک پیام را برای همه اهالی ورزش به همراه دارد، اینکه علی سعیدلو می‌خواهد در سازمان ورزش فارغ از روزمرگی‌ها باشد. اینکه او شاید با این انتخاب می‌خواهد برند حضور شخصیتی ورزشی را در رأس سازمان حفظ کرده و می‌خواهد بیشتر در کنار رئیس‌جمهور باشد و مدیریتی غیرحضوری برای سازمان ورزش داشته باشد. این درحالی بود که تا پیش از صدور این احکام او حضوری روزمره را در سازمان ورزش داشت، اگرچه هنوز هم بسیاری از امور جاری نهاد ریاست جمهوری را بر عهده داشت.
انتخاب واعظ خیلی زود این شایعه را به همراه آورد که سعیدلو ترجیح می‌دهد اسیر امور جاری نشود تا اوقاتش را بتواند در مدیریت‌هایی دیگر در دولت داشته باشد. این گفته را حتی می‌شد در کلام او در جمع خبرنگاران حاضر در سالن 12 هزار نفری آزادی هم به آشکارا مشاهده کرد؛ «خیلی در جریان این قانون دو شغله‌ها نیستم و نمی‌خواهم به این بحث ورود کنم.»
اما آیا «سعیدلو زمان کافی برای حضور در ورزش را ندارد؟» این سئوال ماست از معاون رئیس‌جمهور. پرسشی که برگرفته از جدیدترین انتخاب اوست. انتخاب امیر واعظ‌آشتیانی برای قائم مقامی سازمان ورزش. واعظ که سعیدلو در حکم او می‌نویسد: «نظر به تعهد و تجارب و سوابق ارزنده مدیریتی جنابعالی به موجب این ابلاغ به عنوان «قائم مقام معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان تربیت بدنی منصوب می‌شوید. توسعه ورزش و پیامدهای گسترده آن بی‌شک نقش مؤثری در ارتقای روحیه نشاط و خودباوری در جامعه و به ویژه در بین جوانان و آتیه‌سازان کشور عزیز ایران اسلامی دارد و نویدبخش جامعه‌ای پویا و زنده و سرشار از بالندگی و شادابی است. امید است با اتکال به خداوند متعال در انجام وظایفی که به جنابعالی محول می‌شود موفق و مؤید باشید.» «آیا حضور واعظ یعنی صرفه‌جویی در وقت آقای رئیس؟ سعیدلو در پاسخ به این سئوال که سه بار تکرار می‌شود، تنها یک جواب دارد؛ «الان در جلسه‌ای مهم هستم. چند تن از دوستان حضور دارند و من نمی‌توانم در این‌باره صحبت کنم. الان فرصتی برای گفت‌وگو ندارم، انشاءالله فردا صبح.» او بارها این جمله را تکرار می‌کند و در جلسه‌ای که به نظر نمی‌رسد مضمونی ورزشی داشته باشد او از پاسخ به این سئوال مهم طفره می‌رود.
انتخاب قائم‌مقام اگر چه در نهادهای مختلف حتی وزارتی در چهار سال گذشته رواج داشته اما بسیاری از اهالی ورزش بر این باور هستند بدعتی نو است که در ورزش گذاشته شده، با این وجود دکتر امیرحسینی دبیر سالهای دور کمیته ملی المپیک ایران درباره پیشینه انتخاب قائم‌مقام برای سازمان ورزش می‌گوید: «سالها قبل و در زمان حضور احمد درگاهی در رأس سازمان ورزش، نصرالله سجادی قائم‌مقام سازمان ورزش بود و نقشی اساسی در تصمیمات ورزشی آن دوره که از سالهای موفق ورزش ایران بود، مشارکت می‌کرد.» این روند اما به گذشته‌های دور اختصاص نداشته و حتی محسن مهرعلیزاده هم در دوران ریاستش بر ورزش قائم مقام داشته است؛ «آقای داودی شمسی قائم‌مقام مهرعلیزاده بود.» و حتی محمد علی‌آبادی؛ «ایشان هم آقایی به اسم مهندس نجفی را از صداوسیما آورده بود که دوره‌ای همراهش بود اما بیشتر در امور ساخت‌وساز مشارکت می‌کرد چون سنخیتی با ورزش قهرمانی نداشت اما ساخت‌وساز رشته تخصصی‌اش بود.»
اما آیا انتخابی چون امیر واعظ‌آشتیانی می‌تواند نشانی از فشردگی کاری سعیدلو برای حضور در سازمان ورزش باشد؟ امیر حسینی به این سئوال پاسخ منفی می‌دهد و می‌گوید: «من این تصمیم را ناشی از سبک مدیریت سعیدلو می‌دانم. به نظرم او مدیری است کلان‌نگر درست در نقطه عکس هاشمی‌طبا. هاشمی‌طبا عادت داشت در همه امور رأساً نظارت کند یا مثلاً علی‌آبادی هم الگویی شبیه به هاشمی طبا در مدیریت داشت اما می‌بینیم هاشمی‌طبا موفقیت‌ترین مدیر ورزشی ایران می‌شود اما علی‌آبادی نمی‌تواند مدیریتی خوشایند را بر جای بگذارد. به نظرم سعیدلو می‌خواهد اینگونه قدرت مدیریتی‌اش را افزایش دهد و اسیر مسائل روزمره نباشد و بیشتر کارش را برنامه محور پیش ببرد. این یک تکنیک مدیریتی است که تیمی قوی کار کنند و مدیری بر کار آنها نظارتی دقیق داشته باشد.»
البته این دقیقاً الگویی است که سعیدلو در نهاد ریاست جمهوری هم داشت. او که تمام معاونانش از چهره‌های سرشناس دولت بودند اما همگی در برابر قدرت مطلق رئیس‌شان مطیع بودند. مدیری که تنها کافی بود کاری تنها 15 دقیقه تأخیر داشته باشد تا به بحرانی برای گروه تأخیر‌کننده همراه شود. این درست اتفاقی است که در یکی از جلسات هیأت دولت افتاد وقتی مسئولان مالی سکه‌های اهدایی برای عید از سوی رئیس‌جمهور را با تنها 15 دقیقه تأخیر به جلسه رساندند.
سعیدلو سعی دارد با تقویت تیم مدیران تضعیف شده سازمان ورزش طوری برنامه‌ریزی کند که اگر خودش کمتر فرصت حضور فیزیکی داشت برنامه‌ها بی‌نقص پیش روند و بر این اساس امیر واعظ آشتیانی انتخاب می‌شود. امیر حسینی در این‌باره می‌گوید: «بدو شک واعظ در سالهای اخیر با ورزش ارتباط برقرار کرده و برآیندی موفق از عملکرد او بر جای مانده است.» جالب اینجاست که از صف منتقدان دولت در بخش ورزش، سعید فائقی هم این انتخاب را تأیید می‌کند: «به هر حال بعد از سالها چند انتصاب از جنس ورزش را شاهد بودیم. حمید سجادی یکی از افتخارات ورزش ماست. حمید قاسمی، تحصیلات عالیه ورزشی دارد و مدیریت واعظ هم در این مدت بد نبوده است البته باید دید در عمل این انتخاب‌ها چه اثراتی به همراه دارد.»
واعظ البته از مردان نزدیک به سعیدلو است. این دو از زمان شکل‌گیری آبادگران در کنار یکدیگر بودند و بعد در شهرداری با هم ارتباطی تنگاتنگ داشتند. این رابطه را در زمان حضور محرابیان در وزارت صنایع، سعیدلو با حمایت از واعظ برای حضور در سمت مسئول شهرک‌های صنعتی تداوم داد و حالا استفاده از او به عنوان دست راست خود درحالی که حبیب کاشانی این مسئولیت را نپذیرفت، اصلاً اتفاقی عجیب نمی‌تواند باشد. حتی علیرضا دبیر نمی‌تواند در این باره در مقام رئیسی منتقد سخن بگوید و زمانی بیشتر می‌خواهد که در این باره موضع بگیرد چون از نظر او در نگاه اول نمی‌توان ایرادی را بر این انتخاب ها وارد دانست. با این وجود همه این‌ها این دلهره را دارند که رئیس جدید ورزش زمان کافی برای ورزش نداشته باشد.
نظر شما