انتقاد خط قرمز ندارد

انتقاد سازنده در اسلام و نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ندارد لذا در همه موارد می‌توان انتقاد کرد.

بیان مطلبی که به اسلام کمک کند محدودیت ندارد. همچنین از هر فرد و مقامی می‌توان  انتقاد کرد. افراد  نیز می‌توانند به انتقادات وارده پاسخ داده و باید برنامه‌هایی که به آنها انتقاد وارد می‌شود اصلاح شود. از آنجا که بر هر مسلمانی واجب است خیرخواه پیشوایان اسلام باشد، یک راه خیرخواهی انتقاد است و باید  انتقاد دلسوزانه کرد. احزاب، افراد، شخصیت‌ها و جراید نیز نباید دست از انتقاد بردارند، اما انتقادی که حقیقتاً به دنبال آن اصلاحی صورت بگیرد. به عبارت دیگر انتقاد به خاطر آن انجام بگیرد که مشکلی از راه اسلام و مردم برداشته شود. از آنجا که اسلام برای انتقاد تحت عنوان «امر به معروف و نهی از منکر» فاز وسیعی باز کرده و حتی واجب‌تر از هر واجبی دانسته و معتقد است توسط آن واجبات احیا می‌شود بنابراین باید تمام شخصیت‌ها، احزاب و جریانات سیاسی،  فرهنگی و دینی به صحنه آمده و انتقاد سازنده را پیشه سازند. آیات و روایات بی‌شماری در باب امر به معروف و نهی از منکر آمده  که حتی  آن را از ابواب جهاد دانسته است. یعنی آمر به معروف و ناهی از منکر مثل مجاهدی است که می‌جنگد لذا می‌فرماید اگر ترک شود جامعه به فساد  کشیده می‌شود و آن هنگام است که دلسوزان به صحنه می‌آیند تا جامعه را هدایت کنند ولی چون شیرازه  کار از دست رفته، خواست‌شان تأمین نمی‌شود.

اصولاً به دلیل اینکه نظام ما مردم‌سالاری دینی است اقتضای انتقاد می‌کند به عبارت دیگر مردم می‌توانند در همه امور کشور دخالت  کنند و از آنجا که احزاب، اجتماعی از مردم هستند لذا لازم است تا در صحنه بمانند و حرف‌هایشان  را بزنند ولی نکته‌ای باید مورد توجه باشد و آن اینکه همان طور که انتقاد می‌کنند راه‌حل نیز ارائه دهند  یعنی بعد از ننبه توجه داده  و راهکار بدهند. از این بابت احزاب باید در همه جا حضور داشته باشند چون جمهوری اسلامی احزاب را جزو مردم می‌داند. متأسفانه  یکی از اشکالات  کشورهایی مثل ما مطلق‌گرایی است. یعنی یا صفر است  یا صد. باید گفت که با این دید انتقاد  کردن  خطرناک است. در این فضا حضور احزاب نیز مشکل‌ساز می‌شود.

نکته بعدی توجه به منافع  ملی در اظهارنظرها و انتقادهاست. اگر فردی منافع ملی را درک نکند یا اینکه درک کند ولی لحاظ نکند به درد اظهارنظر و انتقاد نمی‌خورد چه یک فرد صاحب‌نظر باشد و چه یک حزب.

از آنجا که حیات ملی به  منافع ملی بستگی دارد  لذا باید همیشه در اظهارنظر‌ها و انتقادات  در نظر گرفته شود. منافع  ملی چیزی نیست که بتوانیم از آن  عبور کنیم. از سوی دیگر انتقادی که منجر شود منافع ملی از دست برود دیگر انتقاد نیست  بلکه تخریب است.

عضو شورای مرکزی جامعه روحانیت مبارز و نماینده مردم بیرجند