معلوم است همه نامحرمیم

امید سلیمی بنی: استادیار دانشگاه علوم پزشکی ایران از تغییرات اخیر این واحد آموزشی-درمانی ناراضی است. او می گوید قرار بوده روز دوشنبه آینده در برنامه ای مدیریت پژوهش این دانشگاه از وی تقدیر کند که بلافاصله، موضوع انحلال را از طریق sms دریافته. چیزی که هنوز هم باور نمی کند. دکتر علی اصغر کشاورز معتقد است تصمیماتی از این دست "خلق الساعه" است که در روزهای تعطیل گرفته می شود و کسی از آن مطلع نیست. زیرا به نظر وی مدیران ارشد دانشگاه و هیات رئیسه نیز تا لحظات آخر از تصمیم دکتر وحید دستجردی، وزیر بهداشت مطلع نبودند. این پزشک فوق تخصص گوش، حلق و بینی می گوید ماحصل این تصمیمات که بدون اطلاع دیگران گرفته می شود، تنها بی انگیزگی برای پرسنل درمانی و هیات علمی به همراه دارد و مشکلات اجرایی آن ممکن است به مردم نیز سرایت کند.

 آقای دکتر شیرازی، به عنوان هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران چه خبری از آخرین تحولات پس از انحلال دارید؟

ما خودمان هم امروز با پیام کوتاه متوجه موضوع شدیم و نمی دانیم چقدر موضوع انحلال صحت دارد.

 کاملا صحت دارد. وزارت علوم هم رسما اعلام کرده به خاطر انتقال دستگاه های اجرایی به خارج از تهران این کار را انجام داده. شما در جریان امور نبودید؟

روز پنجشنبه گذشته، معاونت محترم فناوری و پژوهشی دانشگاه ایران دعوت کردند برای تقدیر در سالن رازی این دانشگاه، روز دوشنبه حضور یابم. ولی امروز صبح مطلع شدیم که دانشگاه منحل شده. نمی دانم چرا تصمیماتی که گرفته می شود تا ثانیه آخر، همه از آن بی اطلاع هستند. این تصمیمات خلق الساعه که در روز تعطیل گرفته و اعلام می شود و به هیات رئیسه هم پیش از آن ابلاغ نمی کنند، نشان می دهد حتی هیات رئیسه هم نامحرمند. روز پنجشنبه می گویند هفته دیگر از شما تقدیر می شود در حالی که نمی دانند فردا، دانشگاه، منحل خواهد شد.

 برای انحلال دانشگاه از شما یا سایر هیات علمی و مدیران دانشگاه، نظرسنجی نشده بود؟

به هیچ وجه. راستش این تصمیماتی که به دور از اطلاع دیگران و نظرخواهی افرادی که در زیر مجموعه ها کار می کنند، گرفته می شود، از اساس همه چیز را زیر سئوال می برد. من و صدها نفر از همکاران که در این مجموعه سالها بود کار می کردیم، وقتی احساس می کنیم کاملا بیگانه هستیم و ما را نامحرم می دانند، شاید مجبور باشیم به همکاری خود ادامه دهیم، ولی دیگر دلگرمی برای کار خود نداریم. خیلی از استادان، صحبت می کردند که به صورت جمعی استعفا بدهند.

 ولی مدیرکل وزارتی وزارت بهداشت گفته که همه خوشحالند از این انحلال؟

چه کسی این حرف را گفته؟ وقتی از استادان نظرخواهی نمی کنند، هیات رئیسه دانشگاه را نامحرم می دانند و در روز تعطیل این تصمیم می گیرند یک مجموعه بزرگ آموزشی درمانی را منحل کنند، چه کسی خوشحال خواهد ماند؟ انگیزه ها کاملا کاهش پیدا کرده و با این کارهای ضرب الاجل، هیچ کس دیگر از فردای خود مطمئن نیست. پس چطور می شود برای بلندمدت برنامه ریزی کرد؟

 گفته شده دانشجوهای دانشگاه علوم پزشکی ایران چون رتبه های پایین تری نسبت به دانشگاه تهران دارند و به آنجا می روند، از این انحلال خوشحالند؟

از کسانی که این حرفها را می زنند، می پرسم مگر دانشگاه علوم پزشکی ایران، دانشگاه شهرستان دور افتاده است که داوطلب با رتبه 10 هزار در آن قبول شود؟ درست است که دانشگاه تهران و شهید بهشتی دانشجویان مثلا رتبه های زیر 500 را جذب کرده اند، ولی دانشگاه ایران هم بلافاصله بعد از آنها قرار دارد و از لحاظ علمی نیز فاصله ای با آنها ندارد، بلکه در برخی بخشهای تحقیقاتی و کلینیکی آنقدر رتبه علمی دانشگاه ما بالا بود که قابل مقایسه با دانشگاه های دیگر نیست. به عنوان مثال رشته گوش و حلق و بینی که من در آن کار می کنم از لحاظ کار تحقیقی و کلینیکی بالاترین دانشگاه کشور است. دانشگاه ما پایین نبود که وزارت بهداشت این انحلال را امتیاز دادن به ما تلقی کند. این تصور آنهاست و واقعیت نیست.

 شما شخصا برای رفتن به مجموعه دانشگاه تهران یا شهید بهشتی خوشحال نیستید؟

ببینید، آن طور که شنیده ام، نه تنها اینجانب، بلکه رئیس دانشگاه تهران، آقای دکتر لاریجانی نیز از این موضوع مطلع نبوده و راضی نیستند. وقتی کسی که قرار است منحل شود و برود راضی نیست و کسی هم قرار است مجموعه را دریافت کند و مقصد تحولات است، راضی نیست، انتظار دارید استاد راضی باشد؟ علاوه بر اینجانب، سایر استادان نیز همین وضعیت را دارند.

 تصور می کنید تاثیر این انحلال در واحدهای بهداشتی و درمانی زیر مجموعه دانشگاه علوم پزشکی ایران چگونه خواهد بود؟

قطعا کارها با روند سابق ادامه می یابد. مدیران وزارت بهداشت که نمی خواهند زلزله ای را که در دانشگاه علوم ایجاد کرده اند، به مراکز درمانی و بیمارستانهای زیرمجموعه بکشد، چون در این صورت، تنها استادان و مدیران و دانشجویان نیستند که ضرر می بینند و مردم مستقیما اذیت خواهند شد. تصور نمی کنم این کارها در برنامه باشد. ولی به هر حال نگرانیهایی وجود دارد. از این لحاظ که روسای واحدها برای خود برنامه هایی داشتند و ممکن است با این کار، مشکلاتی برایشان به وجود بیاید.