تیم‌های نوجوانان، جوانان و امید تبلور فوتبال ما هستند و نباید آنها را فقط در قالب نتیجه مورد ارزیابی قرار دهیم. آنچه تیم‌های ما انجام داده اند، نشان می‌دهد از نظر کیفی در حال بهتر شدن هستند و صرفا نتیجه نباید همه چیز را زیر سوال ببرد. تیم‌های پایه آنقدر بد نبودند که بخواهیم اطراف این تیم‌ها و مربیانش صحبت کنیم و اینها از مسائل فرعی فوتبال است. وقتی تیم فوتبال نوجوانان در مسابقات قهرمانی نوجوانان جهان تا مرز حضور در جمع 8 تیم برتر دنیا پیش آمد باید بیانگر پیشرفت‌های شگرف فوتبال باشد اما ما نباید در آن موفقیت گمراه شده و نباید با این شکست‌ها ناامید شویم.
این واقعیتی در فوتبال بوده که سطح پراکندگی استعدادیابی در کشور محدود است. این باعث می‌شود استعدادهایی که دور از پایتخت یا مراکز استان‌ها قرار دارند، بدون دیده شدن از بین می‌روند. قطعا ایجاد شبکه گسترده استعدادیابی و تربیت این استعدادها یک نیاز است زیرا پیدا کردن استعداد یک بخش کار است و تربیت این استعدادها بخش مهمتری را تشکیل می‌دهد.
اگر بخواهیم تربیت استعدادها را در قالب تیمی 20 نفره و اردوهای بلند مدت ببینیم، بسیاری از استعدادها را در کل کشور از دست می‌دهیم. در فوتبال پایه ابتدا نیاز به یک شبکه گسترده استعدادیابی است، دوم باید نظام هماهنگ آموزش برای تیم‌های پایه در سراسر کشور ایجاد شود و سوم پروسه قوی و تعریف شده برای پرورش استعدادها در کل کشور است. قطعا برای پیشرفت در بخش پایه نیاز به طرح‌های وسیعتر و گسترده‌تر در سراسر کشور داریم نه تنها یک یا چند استان.
در حال حاضر 18 هزار مربی در بخش پایه در سراسر کشور مشغول به فعالیت هستند که باید با در نظر گرفتن راهکارهای مناسب این طیف وسیع را مورد ارزیابی قرار داده و در اختیار تیم ملی قرار دهیم. چه اشکالی دارد 6 هزار نفر از آنها در کل کشور برای فدراسیون فوتبال به استعدادیابی و پرورش استعدادها بپردازند.
ایجاد نظام هماهنگ آموزشی درکل کشور یک امر ضروری است. بطور مثال یک بازیکن 12 ساله اگر در ماه چهارم سال است، باید در کل کشور نوع تمرینش یکسان باشد. ما باید بدانیم بازیکن 12 ساله تمریناتش از کجا شروع کرده وکجا تمام کند و همینطور در رده‌های بالاتر، این نظام هماهنگ آموزش است اما امروز مربیان با سلایق خودشان تمرینات را برگزار می‌کنند و حتی برای بازیکن 14 ساله تمرینات یک بازیکن 20 ساله را در نظر می‌گیرند ولی در فوتبال روز دنیا برای آماده‌سازی بازیکنان در هر رده تمرینات خاصی وجود دارد.
نیاز است آموزش در سراسر کشور یکسان باشد تا بتوان در آماده‌سازی بهتر و پیشرفت مطلوب استعدادها قدم مناسبی برداشت. باید شیوه‌های ارزیابی و مراحلی برای انتخاب مربیان بر اساس کارنامه، تجربه و ... تعریف شود. وقتی می‌گویم با 6 هزار نفر از مربیان زیر نظر فدراسیون فعالیت کنند، نتیجه آن این خواهد بود که نه تنها در بخش بازیکنان بلکه در بخش مربیان هم می‌توانید استعدادیابی کند.
این یک موضوع بسیار گمراه کننده است که فکر کنیم تعویض پی‌درپی مربیان در همه رده‌های باشگاهی و ملی به سود فوتبال نیست و این مسئله تنها برای آرام کردن افکار عمومی صورت می‌گیرد و کمکی چندانی در این 27-28 سالبه به فوتبال ایران نکرده است.
/ب
نظر شما