با افزایش قیمت بنزین و جهانی شدن آن، انتظارات برای کاهش قیمت خودرو نیز به اوج خود رسیده است در حالیکه آمارها حکایت از منطقی بودن قیمت خودرو در شرایط کنونی دارد.
بر اساس آمار در سال 1376 که به عنوان سال پایه در نظر گرفته می شود، قیمت خودرو و شاخص بهای کالاهای مصرفی را 100 در نظر گرفتیم. در فاصله زمانی 1376 تا 1388، یعنی طی 12 سال، شاخص بهای کالاهای مصرفی از 100 به 547.6 صعود کرده است؛ یعنی رشدی بیش از 5 برابر در این حوزه صورت گرفته است. اما در این 12 سال، شاخص قیمت خودرو با رشدی اندک از 100 به 131.9 رسیده است.
این در حالی است که میزان نرخ تورم در این سال ها قابل توجه بوده، ضمن تجربه تورم 24 درصدی، میانگین این نرخ در حدود 18 درصد بوده است و شاهدیم که قیمت خودرو تنها 31 درصد رشد داشته است.
به عبارت دیگر طی دهه گذشته، خودروسازان با افزایش توان تولیدی و میزان تیراژ و کاهش هزینه های تولیدی، سعی بر جلوگیری از افزایش قیمت خودرو داشته اند. در نتیجه سالانه به طور میانگین شاخص قیمت خودرو فقط 2 تا 3 درصد رشد داشته است و در حال حاضر قیمت ها با قیمت خودرو در بازار هدف فرق چندانی ندارد.
بر اساس گزارشی که در روزنامه دنیای اقتصاد در 20 فروردین 1385 به چاپ رسید، قیمت برخی خودروهای اروپایی که در داخل نیز تولید می شوند، در اروپا از این قرار است: پژو 206، 14000 دلار، مگان 18280 دلار، ریو 13980 دلار و لوگان 13600 دلار. بدین ترتیب مشاهده می شود که قیمت ها فاصله چندانی با قیمت های داخل ایران ندارد. با مراجعه به گذشته می بینیم که خودروسازان با افزایش تیراژ، کاهش هزینه ها و صرفه جویی تلاش کرده اند از بالا رفتن قیمت ها جلوگیری کنند. در نتیجه شاهدیم که در مقایسه با مصرف کننده اروپایی، هزینه چندان زیادی را برای خرید خودرو نمی پردازیم.
بر اساس مصوبه هیأت وزیران ، استاندارد خروجی خودروهای ما، یورو 2 است و قرار بر این بود که امسال این استانداردبه یورو3 جهش یابد اما به دلیل اینکه سوخت مورد نیاز برای چنین استانداردی فراهم نشد، دولت مصوب کرد که تا پایان سال 1390، از استاندارد یورو 2 استفاده شود. بنا بر این مصوبه، از سال 1391، با ارتقاء کیفیت سوخت، استاندارد یورو 4 لحاظ خواهد شد.
نکته دیگر این که، در سال های 1996 تا 2000 در اروپا از استاندارد یورو 2 استفاده شده است؛ بر اساس اطلاعات بدست آمده در خصوص خورد های مورد استفاده در آن دوره زمانی، میانگین مصرف سوخت آنها بر مبنای حجم موتور اندازه گرفتیم و این میزان را به عنوان میانگین معیار مصرف سوخت مؤسسه استاندارد معین کردیم. بر اساس این معیار، مصرف خوردوهای ما زیاد بالا به نظر نمی رسد.
بر اساس این استاندارد که به 7 گرید طبقه بندی می شود (A, B, C, D, E, F, G)، خودروی پر تیراژی مثل سمند گرید D است و یک گرید متوسط محسوب می شود. گرید سایر خودرو ها نیز از این قرار است: پژو 206 با مصرفی کمتر، گرید B ، پژو 405 بر اساس نوع موتور دارای گریدهای D تا F بوده، پژو پارس نیز گرید D دارا می باشد. روآ گرید E، زانتیا گرید D، پراید گرید C و ماکسیما گرید D را داراست.
بر اساس میانگین اروپا، در صورتیکه تمام خودرو ها گرید F و G داشتند آنگاه می توانستیم مصزف را بالا قلمداد کنیم اما می بینیم که خودرو های پر تیراژ ما گرید C و D دارند و این در حالی است که کیفیت سوخت ما بسیار نازل تر از سوخت مورد نیاز برای استاندارد یورو 2 است.
در عین حال خودروسازی ها خودشان به سمت تولید خودروهای کم مصرف تمایل دارند و از سال 1391، با تحقق ارائه سوخت جدید و با کیفیت، نسل موتورهای جدید وارد چرخه تولید می شود و متعاقب آن کاهش قابل توجهی در مصرف سوخت خودروها شاهد خواهیم بود و همانطور که اشاره شد استاندارد خروجی موتورها به یورو 4 تغییر خواهد کرد.
گفتنی است با وجود تمام کاستی ها، در سال 88، میانگین ترکیبی (درون شهری و برون شهری) مصرف بنزین با توجه به استفاده از موتورهای PU5 که موتوری است ملی و کم مصرف است، به 7.863 لیتر کاهش یافته است./121/36
دبیر انجمن خودروسازان
نظر شما