محمود حاج‌زمان: احتمالا افراد زیادی وجود دارند که فکر می‌کنند افرایم فیشباک دیوانه است. اما بر اساس اطلاعات وی و سایر گروه‌های مستقل در سراسر زمین، جای هیچ‌گونه شکی باقی نمانده: ذرات خورشیدی بر عناصر رادیواکتیو روی زمین تاثیر می‌گذارند.
به گزارش پاپ‌ساینس، سال گذشته فیشباک و همکارانش در دانشگاه پوردو آمریکا، متوجه تغییری در نیمه عمر رادیواکتیو یک ایزوتوپ منگنز شدند و آن را به شراره‌های خورشیدی نسبت دادند. آنها تردیدی نداشتند که چیزی از خورشید خارج شده، از میان زمین عبور کرده، با یک تکه فلز منگنز 54 برخورد کرده و نرخ ساطع شدن ذرات یونیزه از آن را تغییر داده است.
از آن به بعد آنها به بررسی اطلاعات سایر رادیوایزوتوپ‌ها پرداخته‌اند و به گفته فیشباک، در تمام موارد یک الگوی آشکار پیدا کردند. وی می‌گوید: «اجتناب از این نتیجه‌گیری که ما چیز جدیدی کشف کرده‌ایم، بسیار سخت است. در حال حاضر هیچ توضیحی برای این مطلب وجود ندارد، به غیر از اینکه منشاء ناشناخته‌ای وجود دارد.»
همه چیز بر وفق مراد فیشباک و گروهش بود. آنها متوجه شدند که ناهنجاری 13 دسامبر / 22 آذر، یک و روز و نیم قبل از زبانه کشیدن شراره‌های خورشیدی رخ داده است. بنابراین هر چیزی که بر روی واپاشی رادیواکتیو تاثیر می‌گذارد، ظاهرا پیش‌درآمدی از یک فعالیت خورشیدی شدید است. منطقی‌ترین توضیح برای این موضوع نوترینوهای خورشیدی است، اما این ذرات اساسا بدون جرم هستند و با مواد معمولی واکنش نمی‌دهند، به همین دلیل آنها می‌توانند از درون سیاره زمین عبور کنند. بنابراین دلیل این موضوع هنوز یک معمای ناشناخته است.
اتفاق فرخنده
در اثر یک اشتباه تصادفی، فضاپیمای مسنجر که در حال حاضر در مدار عطارد قرار دارد، ممکن است بتواند جوابی برای این معما بیابد. پس از آگاهی از کارهای فیشباک، برخی از دانشمندان ماموریت مسنجر با وی تماس گرفتند تا به وی اطلاع دهند که یک نفر، تصادفا قطعه‌ای سزیوم 137 درون فضاپیما جا گذاشته است. سزیوم 137 یک عنصر متداول برای واسنجی (کالیبره کردن) ابزارهای مختلف علمی است. این عنصر همچنین می‌تواند آزمایشی دقیق برای بررسی ناهنجاری واپاشی رادیواکتیو باشد. وقتی که مسنجر به خورشید نزدیک می‌شود، دانشمندان می‌توانند بررسی کنند که آیا نرخ واپاشی سزیوم دستخوش تغییر می‌شود یا خیر. فیشباک می‌گوید: «این اشتباه یک نعمت خدادادی است.»
فیشباک می‌گوید: «ما تصور می‌کنیم که چیزی در زیر سطح خورشید در حال گداخت است، و این گداخت کمابیش نوترینو تولید می‌کند. این فرایند هر چه که هست، نرخ خروج نوترینو از خورشید را تغییر می‌دهد و تابش الکترومغناطیسی به دنبال دارد. ما اعتقاد داریم که می‌توان نشانه‌های پیش‌درآمد این اتفاق را دید، زیرا ما قبلا شاهد خارج شدن چیزی از خورشید بوده‌ایم.»
فیشباک می‌گوید که در زمان وقوع شراره‌های خورشیدی، فضانوردان ایستگاه فضایی بین‌المللی مشغول پیاده‌روی فضایی بودند. اگرچه حال آنها خوب است، اما این اتفاق اهمیت پیش‌بینی حوادث خورشیدی را نشان می‌دهد. وی می‌گوید: «اگر آنها در حال پیاده‌روی روی ماه باشند و یک شراره خورشیدی بیاید، آنها را برشته می‌کند. اما اگر ما بتوانیم یک پیش نشانه برای آن پیدا کنیم، می‌توانیم از یک روز قبل یا بیشتر به آنها هشدار بدهیم.»
50
نظر شما