اَلسَّلامُ عَلَی الْحُسَیْنِ وَ عَلی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلی اَوْلادِ الْحُسَیْنِ و عَلی اَصْحابِ الْحُسَیْنِ
رستخیز محرم است و نوای هل من ناصر ینصرنی جان های شیفته ی ثارالله را به خود می خواند.
از خصوصیات عزاداری ها تنوع و آمیختگی آن با سنت های هر قوم و منطقه است به گونه ای که عزاداری ها بعضا محله به محله متفاوت است و این شاکله با بهره گیری از محتوای بلند نهضت حسینی، سنت های عزاداری را بسیار ماندگار و پویا ساخته است.
با توجه به آنکه در سال جاری به دلیل شیوع کرونا، در کنار برنامه هایی که با حفظ اصول و پروتکل های بهداشتی انجام می شود، مطابق انتظار بخشی دیگر از برنامه ها که در فضای عمومی برگزار می شد به فضای مجازی منتقل شده و فضای مجازی وزن بیشتری نسبت به گذشته برای برنامه های عزاداری پیدا می کند.
باور داریم، نهادها و هیات های عزاداری، نهایت امکان خود را به کار خواهند بست تا با عالی ترین و هنرمندانه ترین کیفیت، شیعیان را از برنامه های زنده و تولیدات محتوایی خود بهره مند سازند و فلسفه، روند و نتایج و آموزه های نهضت حسینی را به همه یادآور شوند و عمیق ترین مفاهیم و متین ترین روایت از مظلومیت اهل بیت علیهم السلام و مقتل سوزناک حسینی را با عزاداران به مشارکت بگذارند. و باور داریم شیعیان تلاش خواهند داشت تا پیروی از امام حسین (ع) در اندیشه، گفتار ور فتار را سر لوحه خود قرار خواهند داد.
در این حال، اقداماتی نیز هست که بر عهده یکایک شیعیان از زن و مردم و جوان و نوجوان است: چه آنان که امکان شرکت در مراسم حضوری را دارند و چه آنان که از طریق مجازی مشارکت می کنند.
الف – ارتباط «همه با هم» در سطح ملی: اگر باور داریم که «کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود»، از روز نخست محرم تا روز عاشورا، می توانیم پیام رسان حسین (ع) باشیم. جدای از کوی و برزن و سر در خانه ها و درون خانه ها که به سنت سابق سیاه پوش می شوند، شایسته است، هر کدام از ما با تامل در فلسفه و اهداف نهضت حسینی، در پوشش خود نیز نمادی از محرم و عزاداری حسین را همراه داشته باشیم: از لباس سیاه، تا پوشش ها و شال و دستبند و نمادهای دیگر همراه و پمنقش به نام امام حسین (ع) و اصحاب با وفایشان و دیگر شعارهای نهضت حسینی.
همچنین در پویش های مجازی متین و هدفمند در سطح ملی، هر موبایل و هر حساب کاربری در شبکه های اجتماعی را ابزار و پرچمی برای تبیین و ترویج نام و یاد امام حسین (ع) نماییم. این پویش با رنگ، نمادها و شعارهای عاشورایی محقق می شود. هر یک از ما شیعیان، می توانیم و انتظار می رود، سلامی بر حسین (ع) و اصحاب گرانقدر ایشان و یادی از آن مصائب آن بزرگوران را تصویر شناسه ها و پروفایل های مجازی خود در رسانه های اجتماعی یا موبایل های خود قرار دهیم و از رنگ و نمادها و شعارهای عاشورایی پر معنای سنتی و خلاقانه در آن بهره بگیریم. همچنین هر روز حداقل یک پیام عاشورایی و یا یک نوای عزاداری صحیح و قابل ارائه برای همگان (در قالب متن، تصویر یا صوت و ویدئو) را به گروه های مشترک و دوستان داخلی در سراسر ایران و یا هر کشوری که هستیم ارسال نماییم.
ب – ارتباط «همه با هم» در سطح بین المللی: همین اقدام (هر شیعه یک پیام) را می توانیم به هر زبان بین المللی که مقدور است به ویژه (فارسی، عربی، انگلیسی، اردو و آذری) به دوستان به ویژه شیعیان آن سوی مرزهای هر کشوری که در آن زندگی می کنیم ارسال نماییم. چنانچه عرض شد، اگر خصوصیت برنامه های واقعی این است که باید در مکان مشخصی به انجام برسد، خصوصیت برنامه های مجازی این است که می تواند به آسانی بین المللی باشد. چرا جوانان ما گروه هایی نداشته باشند که شیعیان کشورهای دیگر در آن مشارکت داشته باشند. چرا ایشان پای سخنان متفکران ما و ما پای سخنان متفکران ایشان درباره نهضت حسینی و سایر امور مهم شیعیان و فراتر از آن ننشینیم. چرا عادت نداریم پای عزاداری و نوحه خوانی فلان برادر پاکستانی یا هندی یا آفریقایی یا اروپایی یا … بنشینیم؟ حسینیه عراقی ها و ترک ها و کویتی ها و بحرینی ها و هندی ها و افغانی ها و زنجانی ها و بوشهری ها و …. در فضای واقعی بسیار ضروری و قابل درک است، اما در فضای مجازی چرا حسینیه های بین المللی نسازیم؟ هر نقطه ی جهان که هستیم و هر ملیتی که داریم، چرا با شیعیان و دیگر مسلمانان و مردمان آن سوی مرزها تبادل نام و یاد حسین (ع) نکنیم؟ برادران و خواهران شیعه در هر جای که هستیم، چرا برای شیعه زبان و هویت و دکترینی بین المللی و جهانی نسازیم؟
سید الشهدا (ع) نماد عالی ظلم ستیزی و حبل المتین مظلومان عالم و جان های تشنه انسانیت و آزادگی وعدالت و اخلاق و معنویت در هر جای جهان است. با ساختن و یا پیوستن به این پویش ها در سطح ملی و یا بین المللی، امسال را سال پیوند شیعیان وآغاز تشکیل شبکه ای عظیم از شیعیان از هر ملیت، قوم و زبان برای سلامی بر حسین (ع) و پیامی برای حسین (ع) در سراسر جهان بسازیم. حسین (ع) هویت و زبان بین المللی و جهانی تشیع و آزادگی است. هر سلام و هر پیام خالصانه، بی تردید در مسیر و در پیوند با همان «رستخیز عظیمی» است که هر روز حرارت و معنویتش فزونی می یابد و «بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است».
نظر شما