چرا مُراقب آنچه می‌گوییم نیستیم؟

1-چون کتاب نمی خوانیم؛

2-چون اهمیتِ رشد شخصیت، حتی ده درصدِ نظام آموزشی نیست؛

3-چون نظام آموزشی بر حفظ کردن استوار است تا فکر کردن؛

4-چون تربیتِ خانوادگی بیشتر بر احساسات استواراست تا رشد فردی؛

5-چون نیاموخته ایم حرف زدن، مسئولیت دارد؛

6-چون وقتی به پول می رسیم احساسِ قدرت می کنیم؛

7-چون وقتی به قدرت می رسیم احساسِ برتری می کنیم؛

8-چون عموماً دو هدفِ کلیدی را در زندگی دنبال می کنیم: پول و شهرت؛

9-چون منافع شخصی بر رفتار اخلاقی غلبه دارد؛

10-چون اصلِ نگاه به انسانهای دیگر ابزاری است؛

11-چون افراد، یک دفعه به جایگاهی غیرمنتظره می رسند؛

12-چون بی احترامی به انسانها در جهان سوم خیلی پی آمد ندارد؛

13-چون نیروهای احساسی بر عقلِ محاسبه گر غلبۀ نود درصدی دارند؛

14-چون فکرِ قبل از سخن، فرصتِ تمرین ندارد؛

15چون افراد، جوگیر می شوند؛

16-به مراتب مهم تر از داشتنِ پِرنسیپ است؛ Follower چون تعدادِ

17-چون معلوم نیست مسئول تربیتِ مدنی کیست؛

18-چون تربیت، از خانواده و کلاسِ درس به جهان مجازی منتقل شده است؛

19-چون عنصر "زمان" در سخن گفتن تعطیل است؛

20-چون بی ثباتی اقتصادی، تعادل رفتاری را مختل کرده است؛

21-چون آشنایی با ادبیات فارسی به شدت ضعیف شده است؛

22-چون درناخودآگاهِ افراد، بخشِ رعایتِ حقوقِ دیگران قفل است؛

23-چون گروه های مرجع فرهنگی در جامعه تغییرکرده اند؛

24-چون روان شناسی فهم دیگران در بسیاری ازافراد ضعیف است؛

25-چون زرنگی های دمِ دست مهم تر از میراثِ شخصیتی است؛

26-چون تصورمی کنیم دیگران متوجه نیات ما نمی شوند؛

27-چون احساسِ تعلق به یک جامعۀ سالم، خیلی ضعیف است؛

28-چون زندگی امری جدی نیست؛

29-چون به دوامِ واژه های منفی در ذهن انسان واقف نیستیم؛

30-چون بسیاری، حتی پنج صفحه درمورد خودشان نمی توانند بنویسند.