از نظر قانونی دولت حق دارد هر پیشنهادی را برای بهبود اداره کشور ارائه کند و آییننامه داخلی مجلس نیز از این مساله مستثنا نیست. این پیشنهادات میتواند در قالب لایحه تقدیم شود. در صورتیکه لایحهای به مجلس ارائه شود، مجلس موظف به بررسی لایحه و به رای گذاشتن آن است.
اما آنچه که در قالب پیشنهادات اصلاحی دولت برای آییننامه داخلی مجلس مطرح شده است، صرفا جنبه پیشنهاد دارد و در قالب لایحه نیست. این پیشنهادات به معنای دخالت در امور قوا محسوب نمیشود؛ زیرا وظایف ذاتی این قوه مخدوش نشده و همچنان قانونگذاری به عنوان وظیفه ذاتی قوه مقننه محسوب میشود و قابل تفویض نیست.
اگر این پیشنهادات را مصداق دخالت بدانیم پس قوه مقننه از صبح تا شب در کار دولت دخالت میکند. بنابراین ارائه این پیشنهادات به مجلس هرگز مصداق دخالت نیست و نباید برخی نمایندگان اینطور برآشفته میشدند.
در حال حاضر دولت از باب توصیه وارد شده و قصد ندارد لایحهای به مجلس تقدیم کند. بنابراین به نظر میرسد که این مساله بیشتر جنبه ارشادی دارد و میتوان از این منظر این پیشنهادات را مورد بررسی قرار داد.
برخی بر این باورند که دولت فقط میتواند در حوزه کاری خود لایحه بدهد. به یاد دارم که سالها پیش وقتی دولت لایحهای را در مورد جرم سیاسی ارائه کرد قوه قضاییه موضع گیری نمود و در نهایت شورای نگهبان به نفع قوه قضاییه رای داد اما در این مورد هنوز تفسیری وجود ندارد. بنابراین دولت میتواند پیشنهادات خود را مطرح کند که البته برای مجلس الزامی ایجاد نمیکند و مجلس موظف به اجرای آن نیست. این رویه در دولت آقای احمدینژاد متروک شد و دولت در حوزه قضایی نیز لایحهای به مجلس داد.
به نظر می رسد که شورای نگهبان باید این مساله را تفسیر کند تا مشخص شود که دولت میتواند در مورد آییننامه داخلی مجلس لایحه بدهد یا اینکه نمیتواند؟ اما نباید به گونهای برخورد کرد که دست دولت بسته شود و نتواند نظرات و پیشنهادات خود را مطرح کند. همچنانکه این پیشنهادات از منظر امر به معروف و نهی از منکر هم قابل بررسی است.
*وکیل دادگستری و عضو جمعیت اسلامی وکلا
/29214
نظر شما