اقدامات سیاسی مدیریت «خانه سینما» از جمله حمایتی که از مستندسازهای مزدبگیر از بی بی سی انجام داد، نوعی تهدید برای استقلال سینمای کشورمان محسوب می شود. این مدیران محترم، چرا هیچ گاه برای مشکلات فیلمسازهای مستقل واقعی بیانیه صادر نکردند؟ انزوا و سرکوب ده ها هنرمند در دوران حاکمیت دولت مطبوع مدیران خانه سینما تنها به این جرم که مثل ایشان نمی اندیشیدند، از نظرشان جای اعتراض و انتقاد نداشت، اما بازداشت تعداد انگشت شمار مستندساز وابسته که مبالغ کلانی بابت کار برای یک رسانه ضدانسانی گرفتند، درنظر مدیران خانه سینما تلخ و ناگوار است. بهترین مصداق و الگوی هنرمند مستقل، شهید آوینی است. او از فعالیت برای منافع خود و دیگران وارسته بود و آزادی و استقلال هنرمند را در رضای خدا و خدمت به حق و حقیقت می دانست. آوینی درد دین داشت و دلسوخته انسان ها بود. بدون شک سیدمرتضی آوینی به نسبت این فیلمسازهای شبه روشنفکر مدعی استقلال برای فعالیت هنری از امکانات مادی کمتری برخوردار بود. آوینی برخلاف این ریاکاران که نان به نرخ روز خور سیاست هستند، تعلقی به سیاست بازان نداشت. (کافی است به مقالات انتقادی او درباره مدیران فرهنگی و رسانه ای وقت از جمله «محمدخاتمی» نگاهی دوباره بیندازیم) آوینی وقتی با نا مهربانی صدا و سیمای آن زمان (با مدیریت محمدهاشمی) مواجه شد، به جای اینکه شکوه به رسانه های بیگانه ببرد، دردش را با یک رسانه ملی به نام «روزنامه کیهان» درمیان گذاشت.
57302
نظر شما