دبیر مجمع روحانیون به شیوه شروع از پله دوم و ضمن مظلوم نمایی گفته است «حاکمیت از اصلاح طلبان عبور کرده است و آنان را به انتخابات راه نخواهد داد و اصلاح طلبان با وضعیت موجود نمی توانند در انتخابات شرکت کنند. دوستانشان هنوز در زندان هستند و آقایان موسوی و کروبی در حصر به سر می برند. با این وضع چگونه می توانند در انتخابات شرکت کنند؟»
وی در دیدار یک هفته پیش خود با برخی اعضای انجمن اسلامی دانشگاه تهران می گوید: دیروز مجلس ختمی رفته بودم خبرنگاری سؤال کرد شما انتخابات را تحریم می کنید؟ گفتم نه ولی ما لیست نمی دهیم. اصرار داشت تا از من یک کلمه تحریم را بشنود و همان را دستاویز قرار دهد و هنگامی که مأیوس شد پرسید شما فتنه را محکوم می کنید یا نه؟ گفتم یعنی خودم را محکوم کنم؟! گفت شما نه، این آقای موسوی و کروبی را می پرسم. گفتم آنها از بزرگواران ما هستند، عزیز ما هستند، محترم هستند، این حرفها چیست که می زنید؟ بعد گفت فلان کس فلان چیز را گفته که من هم جوابی دادم و عصبانی شد. خب شماها چطور می خواهید این کشور را اداره کنید؟ رسانه ها را که به این روز انداخته اید، نه سایتی می گذارید نه روزنامه ای. خودتان هم که سؤال می کنید طوری رفتار می کنید که ظاهراً به جای کار خبرنگاری به بازجوئی بیشتر علاقمندید. خب سؤال نکنید. من که دنبال شماها نمی آیم تا بخواهم حرف خودم را به شما بگویم.
وی در ادامه سخنانش گفته است: انتخابات در پیش است. مشکلات خارجی را که داریم. همه نگرانند که چه اتفاقی خواهد افتاد؟ خوب عاقلانه این است که برای این که این خطرها از کشور دفع شود، بهترین راه برگزاری یک انتخابات آزاد و با شکوه است. ولی آقایان درست عکس این کار را انجام می دهند! یعنی در همین شرایطی که ما به انسجام و وحدت و مشارکت حداکثری نیاز داریم، رفتارهایی از خود نشان می دهند که گویا می خواهند اکثریت مشارکت نکنند!
خوب است از آقای موسوی خوئینی ها- اگر با مظلوم نمایی ادعا نکنند دارند بازجویی می شوند!- پرسیده شود که آیا حاکمیت از اصلاح طلبان عبور کرد یا اصلاح طلبان شعار عبور از حاکمیت و قانون اساسی را گفتند و به آن عمل هم کردند؟ آیا خیلی سالها پیش از انتخابات سال 88 و در دوره اصلاحات، مورد وثوق ترین همکاران آقای موسوی خوئینی ها در روزنامه سلام و مرکز تحقیقات استراتژیک و... (نظیر عباس عبدی) صراحتاً خواستار عبور از قانون اساسی نشدند و آیا برخی سیاستمداران اصلاح طلب در دولت و مجلس اصلاحات در عمل ارکان قانون اساسی نظیر اسلام و ولایت فقیه و استقلال کشور را مورد خدشه قرار ندادند؟ آیا عناصر تحریک شده از سوی برخی سران مجمع روحانیون و... در فتنه سال 88 علناً روی شعار جمهوری اسلامی خط نکشیدند و آیا مورد کمترین اعتراض امثال موسوی خوئینی ها واقع شدند؟
همچنین سزاوار است بپرسیم چرا به رسم منافقین می خواهید به رفتاری ضد انقلابی(تحریم) دست بیازید که شرمتان می آید نام آن را بر زبان جاری کنید؟ آیا همین یک اتفاق دلالت بر بی صداقتی و تذبذب نمی کند؟ اگر بلند کردن تابلوی خط امام و ادعای احیای ارزش های انقلاب و در عین حال هماهنگ شدن با گروهک هایی نظیر نهضت آزادی و دیگر جریان معارض در جهت مقابله با مبانی خط امام و سپس فریب گروهی از مردم با ادعای دروغین تقلب و تهییج به اغتشاش، فتنه گری نیست پس از نگاه مجمع روحانیون، فتنه گری یعنی چه؟ و باز باید پرسید رساندن وضعیت برخی روزنامه ها به آنجا که پروژه دیکته شده سازمان سیا برای آشوب را کلید بزند- نظیر کاری که روزنامه سلام در سال 78 کرد- در راستای تامین فضای آزاد رسانه ای بود یا حرکتی در جهت سقوط رکن چهارم دموکراسی در آغوش ستون پنجم دشمن؟!
/29217
نظر شما