در واقع برند یک امتیاز بزرگی است که از قبال آن یک اعتبار اقتصادی وحتی اجتماعی برای کشور در سطح بین الملل حاصل می شود. اغلب کشور های پیشرفته دنیا برای ساماندهی اقتصاد خود به برند سازی روی آورده اند.
برند در تمامی بخش های تجارت خارجی، مصرف داخل و ... مطمئن و سود آور است. اما برند سازی در ایران به کندی حرکت می کند و قانون هدفمندی یارانه ها نیز صنایع مادر کشور را در تنگنا قرار داده زیرا ملاحظاتی که در قانون دیده شده، تاکنون به درستی اجرا نگردید.
اگر این قانون به نحوه صحیح اجرا شود و امکانات موجود استفاده گردد مسلما هر روزه شاهد رشد و تولد برند در کشور خواهیم بود.
قانون هدفمندی این امکان را به صنایع می دهد که فضای کاری بین کارخانه ها رقابتی شود و این امر به بهبود فضای اقتصاد کمک کرده و تضمینی برای اقتصاد کشور محسوب می گردد.
مطرح سازی برند یک جنگ است و نیاز به رقابت دارد؛ باید با سیاست های قوی و مدون باعث تقویت و رقابت بین کارخانه ها برای برندسازی شد. البته باید مد نظر داشت این رقابت تبدیل به رانت نشود.
برند ابتدا باید قیمت واقعی داشته باشد؛ اما در هدفمندی یارانه ها به صنایع بی توجهی شده است. مطمئنا صاحبان صنایع و مسئولان هرگز درخواست رانت به این حوزه را ندارند. اما جای این انتظار هست که در حوزه آزاد سازی قیمت ها، با سیاستی یکسان و بدون اجهاف پیش برویم و حتما با تدبیری مناسب سعی در تعالی و رشد صنعت و برند کشور شویم.
زمانی اقتصاد کشور شکوفا می شود که اقتصاد رقابتی گردد. متاسفانه قیمت ها در حوزه انرژی آزاد و در صنعت رهاشد.
باید با مسیر یابی صحیح و سیاستی مدون و با طراحی پروسه قوی این 2 بخش را هماهنگ کرد. با آزاد سازی قیمت ها بسیاری از صنایع کشور آسیب دیدند ومتاسفانه پیگیری های کمیسیون صنایع مجلس شورای اسلامی از دولت، ثمری نداشت.
*عضو کمیسیون صنایع مجلس شورای اسلامی
3939
نظر شما