دیپلماسی عمومی نه تنها دعوت افراد برای مشارکت در روند توسعه و رشد سیاسی- اجتماعی است بلکه بالاتر از آن بستر و فرهنگسازی برای استفاده از نقش موثر حوزه عمومی در پیشبرد اهداف سیاسی اجتماعی یک جامعه است که منحصر به یک سازمان نشده و این نیاز باید از سرچشمه بالاتری سیراب گردد. جائی که روند فرهنگ عمومی و سیاسی کشور را رصد و تنظیم میکند.
دیپلماسی عمومی فکر است، نظریه پردازی است، فرهنگ سیاسی غالب برای بروز توانائی استفاده از قدرت نرم و زاویه دید به پتانسیل وتوانائی واقعی مردم در حل مشکلات است و نه هدایت و یا احیانا استفاده ابزاری از آنها. دیپلماسی عمومی نقشی ساختاری دارد و به فرهنگ سیاسی جامعه بر میگردد[1].
دردنیای کنونی تاثیر افکار عمومی کمتر از اقدامات دولتها که نیست بلکه در مواردی کاری که افراد و مخصوصا" آنها که مورد احترام و وثوق مردم هستند میتوانند انجام بدهند از دولتها نیز موثرتر است. و اتفاقا" چنین افرادی که درد و غم مردم دارند و سراسر زندگی هنری و حرفه ای خویش را نیز برای غرور آفرینی مردم و احساس بلند مرتبه بودن و اعتلای نام ایران و فضیلت بخشی به مردم صرف کرده اند بهتر میتوانند از پس حل چنین مشکلاتی بر ایند[2].
یکی از مهمترین ملزومات واقعی این نوع از دیپلماسی مسئولیت پذیری اجتماعی و قبول خطر برای مصرف کردن ابروی اجتماعی خود برای زندگی بهتر مردم است. کاپیتان شهبازی با همان فرود زیبای هواپیمای خود نشان داد چگونه یک فرد میتواند با خطر پذیری به تصمیمی برسد که جان مردم بیگناه را نجات دهد. حادثه فرود بدون تلفات پرواز شماره 742 مسکو- تهران در روز بیست و ششم مهرماه با کار تیمی و گروهی یکی از بهترین اقشار زحمتکش و دلسوز مملکت توانست از یک فاجعه ملی و فوت 113 انسان بی گناه و ایجاد یک جو تبلیغاتی جهانی علیه ایران جلوگیری کند.بیشک صنعت هواپیمایی دوران سختی را پشت سر میگذارد و مردم ایران شاهد تلاشهای خلبانهای توانمند و گروههای پروازی را که در چنین شرایطی که به دلیل دشمنی آمریکا با مردم و دولت ایران ، کشور دچار مشکلات عمده ائی در تامین حداقل نیازی حق اساسی مردم ایران برای تامین سلامت جان آنان هستند.
همان موقع نوشتم که نمی توان این واقعیت را نادیده گرفت که خلبان هوشنگ شهبازی با مهارت، دقت عمل و کمک همکاران پروازی خود در یک کار گروهی که متاسفانه کمتر در میان ما ایرانیان دیده میشود در یک مدت زمان محدود با طی دورانی تنش زا توانسته اند به خلق یک افتخار ملی بپردازد و این عمل نیاز به قدردانی شایسته ائی دارد که مردم فرهنگ مسئولیت پذیری و پذیرش خطر را بیاموزند. در آن مقاله و دو مقاله دیگر خطاب به مرحوم ناصر خان حجازی و سایر افراد خوشنام ومورد وثوق مردم نوشتم که باید ابتکار عمل را در این زمینه بدست گرفت و علاوه بر طراحی و اجرای یک سیاست تبلیغی موثر آمریکا را ملزم به تغییر سیاستهای یکجانبه گرائی و مخصوصا" آنچه که باعث به خطر انداختن جان انسانهای بی گناه میشود به عقب راند. در حالی که همه مردم دنیا میتوانند به راحتی از دست آوردهای فن آوریهای مختلف استفاده کنند این امر برای مردم ایران روشن نیست چرا نباید برای هواپیماهای مسافر بری خود که بعضی از آنها همچون هواپیمای موصوف سانحه دیده به مدت سی و پنج سال در ناوبری هوایی بدون حق استفاده از تامین قطعات یدکی آنها برخوردار باشند[3]؟
جای شک و شبهه نیست که نهایتا" در پرتو این سیاستهای خصمانه دولت آمریکا این مردم ایران هستند که در مضیقه قرار می گیرند و باید بهای این دشمنی را بپردازند که تناقضی وسیع با این حرف دولت امریکا که خود را دوست مردم ایران می پندارد، دارد. در حالیکه آمریکا برای منفعل کردن ایران از هیچ، سناریو سازی می کند ولی ما با داشتن چنین اهرمی قوی به دلیل انتخاب سیاست پشت دربهای بسته و عدم استفاده از دیپلماسی عمومی از اثرات یک فعالیت سیاسی تبلیغی که از طریق آن نیز به مردم خود اطمینان بدهیم که جانشان برای ما مهم است و از این طریق چسبندگی اجتماعی بین آحاد مردم و آنها با دولت را تقویت کنیم نتوانسته ایم استفاده کنیم.
خوشبختانه این خواسته هم اکنون با یک حرکت زیبای دیگر کاپیتان شهبازی جامه تحقق پوشیده و ایشان با یک اقدام خداپسندانه دیگر که فوایدش متوجه مردم ایران میشود درسایت شخصی خودش یک مبارزه جهانی در محکومیت و لغو تحریم فروش هواپیمای مسافربری غیر نظامی و قطعات آنرا آغاز کرده است[4]. وی از همه مردم ایران تقاضا کرده است با امضا این نامه کلیه تحریمهای فروش این نوع هواپیما را محکوم گردانده و علیه هر چه بیشتر دغدار شدن خانواده هائی که عزیزان بی گناه و بدور از سیاست خود را در سوانح هوائی از دست میدهند بسیج شوند. این متن چندی است که در فضای اینترنتی از طریق ایمیل به اطلاع تعدادی از ایرانیان رسیده و تا کنون نیز 107800 تن از مردم خیرخواهمان آنرا امضا و تائید کرده اند (اینجا).
به دنبال این حرکت مسئولانه و به عنوان یک متخصص صنعت هواپیمائی بود که از نامبرده نیز دعوت بعمل آمد که در اجلاس نوزدهم شورای حقوق بشر در ژنو شرکت کرده و ضمن رساندن ندای مظلومیت مردم ایران از حقوق مسافران بی گناه دفاع نماید . و چه زیباست که این ابتکار زیبا و خیر خواهانه از طریق رسانه های عمومی نیز به اطلاع تعداد بیشتری از ایرانیان برسد تا این حرکت خیرخواهانه ایشان مورد تائید تعداد بیشتری از هموطنان ایرانی در داخل و اقصی نقاط جهان قرار گرفته و ایشان با یک پشتوانه بیشتری این حرکت را تا وصول نتیجه و لغو تحریمهای ظالمانه علیه صنایع هواپیمائی غیر نظامی ادامه دهد.
به امید موفقیت و بهروزی ایشان و مردم عزیز ایران.
-------------------------------------------------
[1] http://khabaronline.ir/detail/171962/
[2] http://khabaronline.ir/detail/160984/
[3]http://khabaronline.ir/detail/180633/%D8%AA%D8%A7%D8%AC%DB%8C%DA%A9%D8%8C-%D9%86%D8%B5%D8%B1%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D9%87-/%D9%88%D8%A8%D9%84%D8%A7%DA%AF
[4]http://capt-shahbazi.com/index.php
نظر شما