دنیاست...هزار تا پیچ و خم دارد وقتی بخواهد و اراده کند همه کار برایش میسر است کارهای نشدنی را شدنی می کند مشکل را آسان و آسان را مشکل می سازد. یکروز مدیر ما یعنی آقای توفیق آمد به سراغ من نشست و سر درد دل را باز کرد چشمهایش از زیر عینک دودو میزد قلبش بالا و پایین می رفت هنوز چند کلمه بیشتر صحبت نکرده بود که یک مرتبه مثل بچه های یکساله به گریه افتاد...حالا گریه نکن کی گریه کن...
من دست پاچه شدم...دلم طپید...سرم گیج شد پرسیدم چه شده چرا گریه می کنی؟
آهی کشید و چشمهایش را نازک کرده و بست، سپس این دو کلمه از میان لبهابش خارج شد...عاشق شده ام.
گفتم عجب...تو که دل نداشتی...تو که عاشق نمی شدی، چرا یکمرتبه اینطور شدی. حرف بزن. جواب بده گفت: از من چیزی نپرس...بگیر بگیر..این نامه عاشقانه را که به معشوق عزیزم نوشتم بخوان خودت همه چیز را ملتفت خواهی شد...
اکنون نامه عاشقانه مدیر توفیق
ای «سرمقاله» آرزو، «کاریکاتور» صورت ماه تو همیشه در «صفحه اول» قلبم منقش است و نام قشنگت با حروف «36سایه دار» جلوی چشمانم مجسم.
نمی‌خواهم «بحرطویل» آه و ناله را برخت بکشم و مانند «رادیو» برایت وراجی نمایم ولی همینقدر بدان که در «فرهنگ» دل من تا کنون لغت عشق یافت نمی شد.
امروز صبح «خروس لاری» امید بانگ برآورد. و مرا از خوابی که «تفسیر» آن باعث درد سر تست بیدار کرد.
گویی«طوطی» گویای عشق کلمات مهر و وفا را در گوشم فرو خوانده بمن امر میکرد که از نوک دراز «دارکوب» فراق فرار کرده «بلبل» شیرین زبان وصال را در آغوش گیرم.
عزیزم «قرقی» چشمانت «کبوتر» قلبم را شکار کرده و من بی نهایت افتخار دارم از اینکه «پرستوی» محبت تو در لابلای قلبم خانه ساخته است.
مهربانم...آن «کاکلی» که بالای سر نهاده ای دلم را ربوده و منتظرم که «هدهد» مهربانی تو پیام وصال برایم آورده و مرا که چون «شب کور» مات و متحیر در کنج عزلت افتاده ام «خندان» سازد.
دلبرم...مرا از این «پرچانگی» ببخش و دعا کن که در رسیدن بوصال تو «توفیق» یافته عشق خود را در قلب سنگت «منتشر» کنم.
در ضمن این را هم بدان که اگر محبتی از تو بمن برسد «ابدا مسترد نمی شود» و اداره خاطر «در حک و اصلاح» آن آزاد می باشد.
دوستدار تو توفیق
مجله توفیق. شماره چهارم. سال1322
6060
نظر شما