تقدیر ویژه از استقلال هیئت انتخاب / تحریم اسکار به سود کیست؟

انتخاب «یه حبه قند» برای معرفی به آکادمی اسکار و حمایت از آن توسط هیئت انتخاب شایسته تقدیر است. آن‌ها بدون توجه به حاشیه‌های اطراف سینما و فیلم «یه حبه قند» تصمیمشان گرفتند و من لازم است لااقل از طرف خودم از تک تک اعضای هیئت انتخاب رسما تشکر کنم و انصافشان را ارج بگذارم.
 

امسال که کمتر کسی شانس چندانی برای سینمای ایران در اسکار قائل است، می‌شد به سادگی فیلم دیگری انتخاب کرد و مورد انتفاد چندانی هم قرار نگرفت. دور از انتظار نبود که به دلیل اختلافات سازمان سینمایی با حوزه هنری، حاشیه‌های «یه حبه قند» در جشنواره بیست و نهم فجر، حضور برخی اعضای هیئت داوران آن جشنواره (که فیلم را دوست نداشتند) در میان اعضای هیئت انتخاب امسال، وجود چند فیلم واجد شرایط دیگر و... این فیلم، گزینه نهایی نباشد ولی انتخاب «یه حبه قند» نشانه وجود عقلانیت، انصاف و تدبیر است.

من بخش عمده این ماجرا را در حسن مدیریت امیر اسفندیاری و البته حمایت احمد میرعلایی می‌دانم. حضور دلگرم کننده، مغتنم و موثر اسفندیاری در سال‌های اخیر - حداقل در حوزه انتخاب فیلم برای اسکار - معمولا به نتایج قابل قبولی منجر شده است. اصرار بر طی شدن روال درست و قانونی انتخاب، پرهیز از حواشی گسترده سینما در سال‌های اخیر و برگزیدن ترکیب‌های نسبتا قابل قبول برای هیئت انتخاب از ویژگی‌های مثبت اسفندیاری به حساب می‌آید.

اتفاقی که سال 88 در معرفی فیلم به آکادمی رخ داد - فارغ از ارزش‌های فیلم معرفی شده - حاکی از این بود که دوری از روال منطقی و قانونی، تصمیم گیری‌های فردی و احساس بی‌نیازی از خرد جمعی اهالی سینما تا چه حد می‌تواند نتایچ ناخوشایندی به همراه داشته باشد. روش نادرستی که با حضور مجدد اسفندیاری خوشبختانه ادامه نیافت و منجر به اتفاق بسیار خوب سال گذشته شد. وگرنه کیست که نداند بسیاری از تاثیرگذاران، افراطیون و حتی تصمیم‌گیران ارشد سینما با معرفی فیلم «جدایی نادر از سیمین» به اسکار مخالف بودند و برفیلم دیگری اصرار داشتند؟ آن‌ها حتی این مخالفت و نارضایتی را پس از بردن اسکار نیز پنهان نکردند، اما به گمانم موفقیت سال گذشته بیش از هر چیز مدیون حمایت محکم منتقدان، تمایل افکار عمومی و البته انصاف، منطق، شجاعت، استقلال رأی و پایمردی هیئت انتخاب بود ولا غیر.

جلوگیری از به کرسی نشستن پیشنهادهای غیرمنطقی و مخالفت با تصمیمات نامعقول مثل تحریم اسکار هم از اقدامات قابل تقدیر است. بیانیه هوشمندانه هیئت انتخاب در محکومیت انتشار فیلم موهن و تاکید بر لزوم حضور پرقدرت در مجامع بین المللی سینما نشان از عقلانیتی دارد که این روز‌ها در سینما کمیاب است. واکنش‌های درست نجاریان، اسفندیاری، معلم و... بر استقلال و قاطعیت هیئت انتخاب صحه گذاشت.

به گمانم پیشنهاد تحریم اسکار دقیقا همسو با مقاصد شوم سازندگان آن فیلم کثیف و بی‌ارزش است که آرزوی منزوی کردن ایران را دارند و بی‌ربط بودن آن به آکادمی اسکار هم بدیهی است.
 

سود این پیشنهاد را فقط دشمنان مملکت می‌برند و بس. مطمئنا سیاست‌های کلی نظام هم این نیست که اگر بود همین حالا رئیس جمهور در نیویورک از تریبون سازمان ملل استفاده نمی‌کرد و به تحریم آن دست می‌زد. کاش رئیس سازمان سینمایی به جای این پیشنهاد سلبی، دستور می‌داد با قوی‌ترین پخش کننده بین المللی قرارداد بسته شود و هزینه‌هایش را تقبل می‌کرد تا با حضوری قدرتمند، توطئه‌های سخیف اینچنینی را با دیده شدن و موفقیت فیلممان خنثی کنیم.

بازهم از امیر اسفندیاری، پوران درخشنده، نیکی کریمی، شهرام اسدی، فریدون جیرانی، حسین زندباف، علی شاه‌حاتمی، حمیدرضا صدر، علی معلم (هیئت انتخاب امسال) و رسول صدرعاملی، محمد داودی، علیرضا شجاع‌نوری، مهدی صباغ‌زاده، محمد بزرگ‌نیا، شهرام جعفری‌نژاد، پوران درخشنده و رؤیا تیموریان (هیئت انتخاب سال گذشته) تشکر می‌کنم.

5858